Ik weet deze keer niet zo goed waar ik moet beginnen… er zijn zoveel dingen gebeurd en gaande, zowel hele leuke en mooie dingen als ontzettende verdrietige dingen. Dit laatste zal ik als eerste toch even aanhalen, hoewel ik erover twijfelde er iets over te zeggen.
We zijn in twee weken tijd van voorbereidingen voor een weekendje weg met ons pap en mam gegaan naar een ziekenhuisopname en het slechtste gesprek wat je je maar kunt indenken. Alsof de grond onder je wordt weggeslagen.
Ondertussen is er bij ons ook een klein lichtpuntje waar we enorm dankbaar voor zijn in deze moeilijke tijd. Er komt weer een pup bij ons wonen! 
Dit prachtige lieve meisje, Jaidy genaamd, komt vanaf 10 december ons gezinnetje uitbreiden. We hopen dat ze ons veel vreugde zal brengen, zeker nu.
En dan is er ook nog een testtraject waar ik instapte. Ik mocht de C-leg van Ottobock gaan testen om te kijken of ik daar voordeel uit kon halen. Woensdag de 15e was het zover. Mijn knie werd verwisseld voor de C-leg. De eerste stappen voelde heel erg vreemd en onwerkelijk. Maar al gauw ging het behoorlijk goed zelfs! Alsof het lopen een soort van vanzelf ging, zo apart!
We hebben vanalles uitgeprobeerd: lopen, opstappen, bukken, helling op en af lopen, trap aflopen. Zo eng maar tegelijkertijd ook zo prettig.
Met genoeg vertrouwen ging ik op weg naar huis. het weekend zouden we naar Texel gaan, dus ik zou genoeg kunnen oefenen.
Wat merkte ik bij het testen van deze knie vooral?
Energie verbruik… dat was wat me het allermeest opviel. De loopbeweging gaat vanzelf, mijn voet wordt door de knie naar voren bewogen bij het lopen, dus ik hoef niet vanuit mijn heup mijn prothese naar voren te zwaaien. Dit scheel enorm veel energie bij het wandelen. Hierdoor ben ik er ook zeker van dat mijn voet op de juiste plek is als ik mijn stap maak, waardoor ik ook veel minder op hoef te letten waar ik mijn voet neerzet. Ik kan gerust lekker rondkijken als ik aan het wandelen ben in plaats van naar de stoep te staren. Zeker met je handen vol (boodschappentas, wasmand, noem maar op) is dit een uitkomst. Als je onverwachts op een scheve stoeptegel stapt wordt je een soort van opgevangen. Met mijn huidige knie zit/lig ik dan op de grond, wat nogal eens een keer gebeurde met de hond uitlaten 😉
Binnen huis kan ik veel makkelijker manoeuvreren door de kamer. Korte bochtjes lopen, omdraaien, in de keuken rondlopen. Ook het bukken gaat echt met goed verdeeld gewicht en deze knie blokkeert ook bij druk in buig stand, dus ik kan gewoon met gebogen knieën volle steun nemen. Dit ontlast mijn linkerbeen aanzienlijk wat minder knie en enkel pijntjes geeft.
Ik kan voet over voet de trap aflopen! Dit gaat zoveel sneller maar ook zoveel makkelijker dan steeds weer bij moeten stappen. Schuine hellingen af en oplopen gaat ook zoveel makkelijker! En dan heb ik dat nog niet eens helemaal goed onder de knie 😉
Nou ja, ik ging met Jelle samen wandelen, ronde van 6 km gelopen zonder rustpauze en eenmaal thuis kon ik gewoon ook daar nog mijn ding doen!
Op Texel heb ik de duinen beklommen waarvan ik dacht dat ik die nooit meer zou kunnen lopen. Op het strand in het losse zand gewandeld en gewoonweg niet gestruikeld of gevallen. Dat was wel het bewijs dat dit me zoveel meer brengt dan wat ik had durven hopen, en dan heb ik hem nog maar net.
Inmiddels ben ik mijn testen aan het afronden in Amsterdam, hierna moet ik terug naar mijn eigen knie. Hier worden dezelfde testen mee afgenomen en dan moeten we met een goede onderbouwing naar de zorgverzekering. Blijkt dat dat ook nog even een dingetje is, zo op het einde van het jaar. Mijn zorgverzekering is 180 graden gedraaid in de vergoedingen voor prothesezorg volgend jaar, dus dit is wel even een punt van aandacht. Gelukkig wordt ik ook hierin heel fijn geadviseerd.
We hopen dus dat het in het nieuwe jaar op dit vlak positief gaat uitpakken. Dat ik dan vele zorgeloze kilometers mag maken met onze hondje.
Maar goed, we moeten positief blijven, echter vervaagd het allemaal wel op dit moment en is mijn hoofd eigenlijk alleen bij mijn pap en mam. Er zijn geen wensen, alleen dat we nog wat tijd gezellig met ons allen door mogen brengen en daar gaan we allemaal ons enorme best voor doen om dat voor elkaar te krijgen.
Ik hou van je, pap!!!
X
Het gaat dan ook echt met vallen en opstaan bij jullie.
Mijn vader is helaas op 23 oktober overleden en dat gemis is erg graag hij heeft bijna 30 bij ons in huis gewoond. Dus blijf positief en ik hoop met jullie dat jullie nog lang van elkaar mogen genieten.
Ook hoop ik dat jij een goede prothese krijgt verdiend toch iedereen hier in ons land dat je hier goed materiaal krijgt, wij betalen toch immers al zat aan de zorgverzekeraars 🙄
Maar ook weer super fijn dat er een pup in huis komt, die heeft en trekt dan ook de aandacht en geeft positieve vipes 👌🏼
Succes met alles.