Het ging zo lekker…

Geen nieuws is goed nieuws zeggen we hier meestal… dat is eigenlijk ook zo.
Toen ik ben gestart met 3 keer in de week trainen, elke dag een stukje lopen ging het steeds een beetje beter. We besloten dat we voor een fiets gingen kijken, zodat we er samen weer lekker op uit konden, en ik ook wat mobieler was met de boodschapjes enzo. In Schijndel gingen we kijken naar een soortgelijke fiets als van ons pap en mam omdat ik daar zo fijn mee heb gefietst. Het zijn elektrische vouwfietsen, licht in gewicht en voor mij goed te handelen.
Proefritje gemaakt, en met een aangepaste zadelpen (zadel iets verder naar achteren) en een verstelbaar stuur was dit een ideale fiets voor mij. Een mooie rode is het geworden!

Na een week mochten we hem ophalen en konden we heerlijk gaan fietsen. Het weer was prachtig, dus de nodige kilometers gemaakt.
Het weer… het werd warmer…en warmer…en warmer…
En dan wordt het ook wel een beetje lastiger om goed te bijven lopen. We waren ook druk in de tuin bezig met van alles, dus aan beweging geen gebrek.
Maar ja, warmte betekend extra transpireren, zeker in mijn koker, en dat is niet altijd handig. Met tijden druppelde het zweet zo uit mijn ventiel en liep ik met natte plekken in mijn broek rond.
Te lang doorlopen betekend huid irritatie en wondjes lopen, dus je moet wel op tijd je prothese uitdoen, afdrogen, huid drogen en alles weer aantrekken… soms wel 7-10 keer per dag!

Nu loop ik al sinds augustus vorig jaar met schouderproblemen en een slijmbeursontsteking die gaat en komt (overblijfsel van alle valpartijen in het verleden.)
Het aantrekken van mijn prothese gebeurt met een aantrek-zak (zoals je misschien kent van de steunkousen aantrekken?)
Ik trek de zak dubbel over mijn stomp aan, dan stap ik in mijn koker en haal het handvat van de zak aan de onderkant door het ventielgat naar buiten. Terwijl ik dan druk uitoefen moet ik gebukt de zak onder uit dat ventiel trekken zodat er een vacuüm ontstaat tussen mijn koker en mijn huid. Helaas heb ik van het begin af aan al steeds veel moeite met het uittrekken van die zak. Dit gaat heel erg lastig en is behoorlijk zwaar. Als ik dat al een keer extra op een dag moet doen, dan voel ik dat al in mijn schouders en vingers… en nu dus zo vaak op een dag!
Gevolg is dat ik inmiddels een chronische peesontsteking heb en af en aan een slijmbeurs die niet rustig is. Dit geeft zoveel last dat ik ‘s-nachts niet goed kan slapen en mijn arm ook niet boven mijn schouder kan tillen.
Een bezoek aan de huisarts maakte dan ook duidelijk dat er echt iets moest gaan veranderen en dat mijn schouders echt tot rust moeten komen.
Maar ja, rust aan mijn schouders betekend geen prothese aan, dus niet lopen, maar ik moet toch mijn rolstoel vooruit krijgen of met krukken/looprek me verplaatsen… dus eigenlijk geen haalbare kaart op deze manier.
Daar komt bij dat ik nu dus niet ga wandelen en fietsen (want extra transpireren) Handbike gaat niet met mijn schouders en trainen is ook op een laag pitje, omdat ik dat ook nogal met gewichtjes en armen deed. Terug naar af dus en dat was helemaal niet de bedoeling! Mijn prothese zit als een huis, geen pijntjes, lopen ging fijn, eindelijk zoals het zou moeten zijn en dan krijg je dit weer.

Bij de bespreking kwamen ze niet verder dan dat ik iemand maar moest laten helpen met aantrekken (en dat werkt natuurlijk niet)
Woensdag een gesprek aangevraagd met Ivo, uitgelegd wat er speelt en dat ik nu dus eigenijk nog maar heel weinig kan en de zomer moet nog beginnen!
Daarbij wil ik mijn schouders niet helemaal om zeep helpen, want met 1 been heb ik juist die armen toch altijd wel heel hard nodig!
Gelukkig snapte hij me en gaf hij aan dat het dan toch echt een overstap naar een ander systeem moest worden. Een koker met een liner, zodat het aantrekken geen extra belasting zou zijn voor mijn schouders. Het transpireren lost niet op, dat weet ik ook en daar kan ik prima mee leven, maar mijn schouders zijn enorm dankbaar voor deze beslissing.

Dit wordt dus nu besproken, evenals het aanmeten, op welke manier dit zal gaan, en uiteraard de aanvraag bij de ziektekosten verzekeraar (niet geheel onbelangrijk) Toch hoopt hij dat we dit op korte termijn in gang kunnen zetten zodat we zo snel mogelijk over kunnen naar een liner.
Dit betekend ook weer wennen, testkoker, aanpassingen enzovoorts.

En zo blijven we puzzelen… niets is zeker!
Ondanks alles hoop ik wel dat we een fijne zomer gaan krijgen want ik wordt toch ook altijd wel blij als we lekker buiten kunnen vertoeven, zonnetje, windje… heerlijk.
En zoals een echte Hollander betaamd… die 30 + graden, dat hoeft niet zo nodig 😉

Ik hou jullie op de hoogte!