Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Tag: rolstoel (Pagina 1 van 2)

Stap terug…

Er is weer een week voorbij gevlogen. afgelopen donderdag mocht ik naar LIVIT om mijn koker aan te laten meten. Met de liner aan stond ik in een loopbrug. Hier werd eerst een laag folie aangebracht rondom de liner en alles afgetekend. Hierna werd ik gegipst. Ook hier wederom veel streepjes tekenen en opmeten. Als het goed is is de koker deze week klaar.

Maar goed, na zondag samen met Patrick de bovenboel eens goed gepoetst te hebben, gingen we na het eten douchen en daarna lekker op de bank een serie kijken. Toen we naar bed wilde gaan, hupste ik zoals altijd vanaf de bank naar mijn rolstoel die naast de bank staat. Echter verstapte ik me en viel met mijn volle gewicht recht op mijn stomp.

Gelukkig waren Patrick en Colin in de buurt. De pijn was onbeschrijfelijk, ik dacht dat ik alles afgebroken had. Nadat het ergste wegzakte en ik op de koude tegelvloer zat, zagen we dat ik echt op de punt van mijn stomp was gevallen. Er zat een wondje. Ik heb nog even in een emmer koud water gezeten en daarna toch naar bed gegaan.
Geslapen heb ik door de pijn nauwelijks.

Vanmorgen voorzichtig toch gezwachteld en naar het revalidatiecentrum gegaan. Daar werd ik direct goed gecontroleerd. Conclusie is dat ik een zware kneuzing heb en even 2 weken terug ga in mijn traject.
De instrumentmaker heeft aangegeven dat ik de koker kan komen passen zo gauw ik de liner aankan. Aangezien ik daar best wat druk mee moet zetten op de kop van mijn stomp, zal dat dus even niet gaan.

Maar goed, naast de therapie nu dus rust en 3 X daags goed koelen en zwachtelen. Hopelijk dat ik dan snel mijn liner weer aankan!

Voor nu dus even een stapje terug… gaan we straks weer met vele stappen vooruit! 💪🏼🦿

Daar is mijn liner.

Gisteren weer een ochtend Tolbrug gehad, waar we begonnen met de prothese groep. De instrumentmaker was er ook, die had mijn liner en stompkous bij. Ik mocht het zinklijm verband eraf halen (eindelijk!) en daarna plaatste de instrumentmaker de liner en knipte hem op goede maar nog royale lengte. Het voelde best prettig, de druk is fijner verdeeld over de gehele stomp dan met het zinklijm verband. Maar goed, de temperaturen gaan flink stijgen de komende dagen, dus dan is gelijk de vuurdoop qua zweten. Ik zou er wel eens uit kunnen gaan drijven… dat is even afwachten. Hoe dan ook zouden we goede vrienden moeten worden, want deze liner gaat er ook voor zorgen dat ik straks mijn prothese kan gaan dragen. Na zelf een aantal keren aan en uit te hebben gedaan en de juiste instructies voor schoonmaken en laten drogen, als ook een goede stomp controle na het dragen, kon ik aan de wandel met de airboot.
Voor mijn nieuwe vriendje kreeg ik een mooie steun mee om hem op te laten drogen en slapen. Als hij even vrijaf heeft mag ik een stomp kous dragen, dit is een steunkous in het kort. Hiermee hoef ik dan tussendoor en in de nacht niet te zwachtelen.
Na dit uurtje nog aan de fitness en daarna weer voldaan naar huis.

Vriendje op zijn kapstok en als ik hem draag.
De ribbels die je ziet gaan straks voor het vacuüm zorgen in mijn koker, waar mijn prothese dan aan komt. Op deze manier blijft hij dan vastzitten aan mijn been.

De liner moet ik gaan opbouwen met 3 x 1/2 uur per dag. Aangezien hij nu nog zo comfortabel zit, vergeet ik de tijd dus nogal snel, dus een wekkertje is een goede hulp. Tegen de tijd dat het echt heet wordt deze week, mag ik hem bijna de hele dag aanhouden 🙂
Maar goed, toen de mannen gisteren thuiskwamen en we aan tafel gingen waren de grappen niet aan te slepen. Ze zagen die kapstok zo staan en ik zal maar niet zeggen wat voor benamingen hij kreeg… er werd heel hartelijk gelachen!
En eerlijk heb ik het zo ook het liefst. Er zijn serieuze gesprekken onderling, vragen genoeg maar als we zo samen zijn dan wordt er ook vooral met veel humor over gesproken.

Ow ja, en de fantoompijn is eigenlijk ook weer weg… ik heb gedurende de dag wat sensaties die ik voel, maar in de avond een wat vervelendere tintelingen/stroompjes met name in mijn voet (die ontbreekt dus) Hoe dan ook, als ik in bed lig op mijn buik, zakt dit weg en slaap ik heerlijk! Mijn medicatie ben ik dus aan het afbouwen, hopelijk kan ik straks helemaal zonder verder!

Aanstaande donderdag mag ik bij Livit langs om de koker aan te laten meten, dat is de volgende stap. Komende week gaan ze de koker maken en mijn prothese knie en voet eronder bevestigen. Volgende week donderdag ga ik dan weer terug naar Livit samen met mijn nieuwe schoenen 😀
Dan ga ik de prothese passen en wordt hij op mijn houding afgesteld zodat ik ermee kan gaan lopen. Hierna gaat de prothese naar de Tolbrug, waar ik er daar tijdens de prothese groep mee mag gaan oefenen. En als dat goed gaat, zal hij uiteindelijk ook mee naar huis mogen zodat ik hier ook mijn eerste stappen kan gaan zetten.

Ik kijk er heel erg naar uit, maar het is ook spannend. Alles gaat nu zo goed, als ik straks de prothese ook maar goed aan kan hebben. Dit wordt ook voorzichtig opgebouwd via een schema. En lopen met de airboot (een stijf been) is toch anders dan met een knie die buigt en een beetje flexibele voet.
Ik ga er vol vertrouwen in en hou jullie op de hoogte.

X

In stroomversnelling!

Wat vliegt de tijd voorbij! De dagen komen uren te kort nu ik aan het revalideren ben. De eerste weken ‘verkennen’ zitten erop en inmiddels is mijn stomp ook mooi stabiel. Er zal nog een centimetertje afkunnen met zinklijm zwachtelen, maar dat is het dan ook.
Afgelopen dinsdag moest ik het zinklijm laten vervangen en toen we eigenlijk onverwachts extra tijd hadden, begon Edwin over de Airboot. Een prothese met een opblaasbare koker. Even het gevoel hebben hoe het is om weer te lopen en hoe het voelt met een prothese. Zo gezegd, zo gedaan en in no time stond ik in de loopbrug op 2 benen 🙂
Hoe het voelde? Apart, je voelt je voet niet en ‘staat’ eigenlijk op je stomp. Er hangt een flink gewicht aan je bovenbeen en je moet dat voortbewegen vanuit je heup dus je moet ook je bilspieren aanspannen zodat je je volledige gewicht op de prothese kunt laten rusten. Heel erg wennen, maar wat voelde het bijzonder om pijnloos te ‘lopen’!

Lopen met de airboot

Wat ook leuk is om te vermelden, ik ben geïnterviewd door Henk van Weert van het Brabants Centrum om mijn verhaal te doen. Het wordt nu verwerkt, zo gauw het geplaatst wordt laat ik dat even weten natuurlijk. Wie weet worden er mensen door geïnspireerd of juist wel geholpen.

Vandaag zou ik een afspraak met de ergo en fysio hebben om mijn transfers te bespreken, maar die gaan prima. Ik red me thuis heel goed met elleboogkrukken en mijn rolstoel. Omdat we nu dus extra tijd hadden hebben we met name de protheses doorgenomen en besloot Edwin alvast mijn PPP in te vullen voor de zorgverzekering. Een PPP is een Prothese Prescriptie Protocol. Hierin moet je behandelaar duidelijk omschrijven wat je weer zou willen met een prothese, wat je voor je amputatie altijd hebt gedaan en hij moet ook een K-level vaststellen. Een K-level is een manier om je activiteit uit te drukken. Je hebt K0 tot K4.
K1 is bijvoorbeeld dat je binnen in huis en rondom huis kunt lopen op vlakke ondergronden, K4 is voor actieve volwassenen of atleten, veel lopen, ook op ongelijke ondergronden. Hier passen dus verschillende protheses bij.
Ik wordt op een K4 geschat, vermoedelijk ga ik goed kunnen lopen.

Vanaf volgende week ga ik van start in de prothese groep. Samen met andere geamputeerden gaan we dan werken aan de volgende stap, een prothese! Ik zal dan ook een liner aangemeten krijgen die ik moet gaan opbouwen. Volgende stap is dat gipsen voor een koker. Dit zal een brimloze koker gaan worden. De bekendste kokers zijn de kokers waar je met je zitbot op afsteunt. Dit geeft toch vaak problemen met bijvoorbeeld fietsen, zitten, toiletgang. Een brimloze koker is ruim onder je zitbot afgerond en heeft een enigszins zachte achterkant waardoor zitten makkelijker kan zonder je vacuüm te verliezen en je kunt op een gewone fiets fietsen.

Ook is er volgende week een gesprek met de revalidatie arts, kijken waar we staan. Er zijn al wat stappen overgeslagen, dus ook wel benieuwd naar zijn mening.

Tot dusver weer mijn verhaal.
Ik wens jullie allemaal fijne pinksterdagen toe met een lekker zonnetje!

Weer een week voorbij

Nou, hier zijn we weer even!
Vorige week begonnen met het revalidatie traject. Ik had er enorm veel zin in om weer aan de slag te gaan. Mijn kennismaking met mijn eerste fysio was dan ook erg leuk. Een enthousiaste man die graag aan de slag wilde, juist omdat ik een van de weinige jonge fitte amputatie patiënten ben. Hij bekeek mijn stomp en was aangenaam verrast toen hij zag dat alles perfect genezen was. Omvang meten, even overleggen en toen besloten om te starten met zink lijm verband. Dit laat de stomp nog vlotter zijn vorm aannemen EN blijft ook zitten! Ik zwachtelde me suf thuis, soms wel 10 keer op een dag.
Dit bleef perfect zitten, dus tevreden. Omdat hij een half uurtje extra had gesnoept van mijn pauze, konden we uitgebreid alles doornemen en liet hij me ook de diverse knieën zien waar ik mee te maken kon krijgen. Ook de luchtprothese kwam langs, daar wil hij me eigenlijk deze week even in laten lopen, gewoon om het gevoel te krijgen. Maar goed, de tijd is om, dus andere keer.
De ergotherapeut neemt al mijn wensen met me door, bespreekt eventuele aanpassingen en neemt ons huis ook even door. De tijd vliegt!

Als ik vrijdag weer bij de fysio kom, schrikt hij van mijn blauwe bil als het verband vervangen moet worden. Ik schiet weer in de lach en vertel hem dat ik dus inderdaad ‘dat momentje’ heb ervaren waar we het eerder over hebben gehad. (iedere geamputeerde vergeet een keer dat ze een been missen en maken een val)
Ik wilde dus de kippen voeren, stond op mijn goede voet en dacht echt dat ik zo het kippenhok kon inlopen met mijn rechtervoet… helaas… dus toen hing ik in het hek, tot mijn schrik. Ik moest zo vreselijk lachen dat ik niet overeind kon komen, terwijl manlief binnen stond toe te kijken. Schijnbaar heb ik in een reflex toch mijn stom beschermd en opgetrokken, waardoor ik met mijn heup op het betonbandje ben beland.


Maar goed, een blauwe bil dus! Als alles is opgemeten en opnieuw is aangelegd komt er een man binnen die ook een rechter bovenbeen amputatie heeft ondergaan maar aan het einde van het traject zat. We hebben met hem gepraat, hij heeft zijn prothese laten zien, hoe het allemaal werkt en hoe de koker eruit ziet als je een brim-loze koker draagt (een koker die niet op het zitbot af steunt, wat zitten een stuk makkelijker maakt, zeker als je zittend werk hebt. )
We kijken nog even mee als hij oefeningen doet en dan is het weekend!

Fantoompijn is nog steeds aanwezig. Met name in de ochtend en avond het heftigst, maar goed, we hopen maar dat het minder wordt gedurende de tijd.

Vandaag stond weer de ergo op het programma en daarna de terugkomdag van de pijngroep. Heerlijk om de dames weer even te zien! We kletsen lekker bij tijdens een chocomelletje en de tijd vliegt wederom.
Onze wegen scheiden weer na deze afspraak en we hopen toch echt nog een keer gezamenlijk af te kunnen spreken. Dat zal zeker leuk zijn!

Tot dusver mijn avonturen, spreek jullie gauw weer!

Nieuwe week

Het weekend is weer voorbij gevlogen, een nieuwe week van start. Het gaat nog steeds goed met me 🙂
Enige is de helse fantoompijn die me nu echt op begint te spelen. Ik had me erop voorbereid dat dit ging komen, maar de heftigheid waarmee het inslaat is toch even een ander verhaal.
Vanochtend de chirurg gesproken, legde ook uit dat dit bijna onvermijdelijk is en dat ik mijn medicatie toch moet proberen op te hogen. Omdat ik nu toch geen auto hoef te rijden, kan ik me daar wel wat makkelijker bij neerleggen, dus we gaan het proberen. Hij was wel erg blij te horen dat ik mijn ‘oude’ pijn niet meer heb gevoeld. Dit is zeer positief! Hij benoemd de fantoompijn dan ook als een stevige hobbel die ik even moet door zien te komen, het wordt beter! Het is ook niet de heftige pijn, maar meer het onverwachte en het onbegrip dat een ledemaat wat er niet meer is zo onnoemelijk veel pijn kan geven. Ondertussen probeer ik met spiegeltherapie of dit verlichting geeft.

Dan hebben we nog het conisch zwachtelen. De thuiszorg komt dit 2 keer daags thuis doen, maar inmiddels ben ik er na 10 verschillende dames ook achter dat ze allemaal eigenlijk niet weten wat ze nu moeten doen. Dus toch maar even voor mezelf opkomen nu, aangezien ik zo mooi en snel genees. Ik wil straks wel een goed gevormde stomp voor mijn prothese! Ook dit dus bij de arts neergelegd, die het eigenlijk niet vond kunnen.
Maar goed, Hij is van mening dat ik het mezelf moet aanleren, zodat ik ten alle tijden goed en degelijk kan zwachtelen. Lijkt me een goed plan!
Zojuist dus weer teruggebeld vanuit de Tolbrug, daar is een fysio die me dit graag wil leren. Morgen kan ik daar terecht.
En zo kan ik weer een stukje in eigen hand nemen, weer lekker douchen wanneer het mij uitkomt en niet meer op uur en tijd klaarzitten voor de thuiszorg.

Zo zie je maar weer… je loopt altijd wel ergens tegenaan. Maar ik laat me niet uit het veld slaan, we gaan door!

Fijne dag allemaal en geniet van het zonnetje!

Aftellen…

Nou, het echte aftellen is begonnen. Vorige week kreeg ik het even Spaans benauwd toen ik verkouden werd… geen Corona, maar gewoon verkouden in combinatie met behoorlijke hooikoorts. Inmiddels is het een heel eind op zijn retour na de nodige glazen gemberthee, vele liters water en een lekker zonnetje.
De paasdagen waren lekker druk. Zaterdag met paps en mams in onze tuinen de grasmatten een goede onderhoudsbeurt gegeven waarna we lekker met zijn allen van heerlijke asperges hebben genoten. Zondag een dagje van rustig aan, genieten van de zon en de verjaardag van mijn zwager. Maandagochtend tenniscompetitie van de jongste en in de middag nog even aan het werk op de praktijk. Zo kunnen we vandaag dus thuis de boel aan kant ruimen.

Het lijkt wel nesteldrang 🙂
Bedden verschonen, alle was wegwerken, opruimen en de laatste dingetjes regelen. Nog 1 keer beide beentjes op de foto… wat zal dat er donderdag anders uitzien!

Morgenmiddag wordt ik gebeld, hoe laat ik in het ziekenhuis moet zijn. Patrick brengt me dan weg tot ik naar de OK ga. Hierna wacht hij thuis af tot ik terug ben en dan komt hij met Thomas en Jelle terug. Hoe alles gaat lopen weet ik natuurlijk niet, maar ik laat het maar op me afkomen.

Het wordt wel echt spannend nu, maar ik zie er niet tegenop. Hoop dat de ingreep goed verloopt en dat de pijn erna goed onder controle gehouden kan worden.

Zo gauw ik in de gelegenheid ben, zet ik hier de volgende update weer neer.
Ik wil wel iedereen bedanken voor de lieve appjes die ik nu al mag ontvangen, ik kan helaas niet de hele dag iedereen blijven beantwoorden, maar ze worden zeker allemaal met liefde gelezen! Doet me goed!

Dikke kus allemaal!

Weekendje weg!

Totaal onverwachts besloten we nog een weekendje weg te plannen. Achterliggende gedachte was dat zoonlief zijn langverwachte verjaardag(en) en gecancelde examenfeest toch een keer kon vieren. Daar er zo een 40 jongeren zouden komen, leek het ons een goed idee om daar niet teveel van mee te krijgen. Dus boekte manlief een weekendje in Noordwijk aan zee samen met mij, Jelle, Thomas en de hondjes. Het weer werd slechter en slechter naarmate de datum naderde, maar uiteindelijk kwamen we vrijdagmiddag aan en scheen de zon volop. Het was ijskoud, maar we hadden warme jassen en mutsen bij. Omdat het mijn verjaardag was, gingen we lekker een hapje eten bij een prachtige en gezellig drukke strandtent, Tulum genaamd. Het was allemaal heerlijk en we genoten ervan. Daarna terug naar ons appartementje en de hondjes die zich keurig hadden gedragen

De volgende ochtend op tijd al richting strand gereden en heerlijk met de honden aan het water geweest. Manlief sleurde me met rolstoel en al door het losse zand naar de waterlijn, zodat ik er ook een beetje bij kon zijn. We genoten van onze spelende honden, die heel wat kilometers hebben gerend aan het strand. Eenmaal bij de auto besloten we nog naar Zandvoort te rijden, om even bij het circuit te gaan kijken. We konden de Porsches goed zien rondrijden! Nadat we nog lekker van verse kibbeling hadden gesnoept, reden we terug naar ons huisje om op te warmen met lekkere soep. De middag sliepen de honden en hebben we lekker luierend op de bank doorgebracht. In de avond heerlijke burgers gegeten en daarna nog een keer lekker uitwaaien op het strand. De zon scheen onophoudelijk, maar de wind was ijskoud! We sloten de dag af bij strandclub The Beach met een heerlijke warme chocolademelk, lekker in de zon en uit de wind. Zondagochtend was het alles weer inpakken en opruimen, waarna we nog even naar Katwijk aan zee reden en daar het strand nog even opzochten voordat we ons weekend af moesten sluiten. Op weg naar huis kochten we nog enkele bosjes tulpen, om toch de lente een beetje in huis te halen. Het was een heerlijk weekend en we hebben ervan genoten. Thuis was ook alles weer lekker schoon en opgeruimd, wat helemaal top was! In de middag nog een optreden van onze jongste zoon, tijdens de Showcase. Elk jaar organiseert de drumleraar een zondag in het Citytheater waar de drumleerlingen hun kunnen mogen tentoonstellen. Op een echt podium in een mooie zaal compleet met spectaculaire lichtshow en vele mensen die komen kijken. Het was een geslaagd optreden!

POS

Vandaag was het tijd voor de pre operatieve screening in het JBZ. Ik werd ontvangen door een verpleegkundige en zij liep met mij mijn vragenlijsten door, medicatie, het nucherheidsbeleid, de dag van opname en uiteraard werden mijn bloeddruk, longen en hart gecontrolleerd. Alles was in orde, dus de anesthesist werd erbij gehaald. Na een korte uitleg van hem, was het alweer klaar en ben ik goedgekeurd!

Op de dag van opname moet ik eerst bloed prikken, daarna ga ik naar de afdeling. hier krijg ik dan 2 glazen ranja en paracetamol. Ranja is om mijn bloedsuikerspiegel op peil te houden tijdens de operatie. In de ruimte voor de OK krijg ik een infuus geprikt, plakkers om mijn hartslag in de gaten te houden en een zuurstofmetertje. Hier zal wederom mijn been ‘gemerkt’ worden. Ook krijg ik een ruggenprik waar een infuus met pijnmedicatie aan wordt gehangen. Dit blijf ik ook ook na de operatie nog houden omdat het een zeer pijnlijke ingreep is, en ze op deze manier beter de pijn onder controle kunnen houden in de hoop dat ook vermindering van fantoompijn zal komen.

Na de operatie, als alle controles goed zijn en ik wakker ben mag ik terug naar de afdeling waar ik dan nog 3 dagen zal blijven alvorens ik naar huis mag (indien alles voorspoedig verloopt uiteraard)

Tijdens het wachten bij de POS heb ik zitten genieten van de prachtige bloesem bomen die uitbundig in bloei staan rondom het JBZ. Honderden bijen en hommels vlogen er rond!

We zijn weer een stapje dichterbij. Vrijdag komt Medipoint een trippelstoel aanmeten, zodat ik straks ook aan het aanrecht stabiel kan zitten met koken en tegelijkertijd makkelijk kan trippelen.

Inmiddels is alles doorgesproken en geregeld, dus kunnen we nu echt gaan aftellen. Volgende maand is het zo ver.

Pills, Pills, Pills…

Pillen… ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Jarenlang slikte ik maximaal pijnstillers als ibuporfen, naproxen, diclofenac, tramadol, morfine, oxicodon, allemaal in combinatie met het maximale aan paracetamol, maar met zo weinig resultaat dat dit niet opwoog tegen de bijwerkingen die ik al snel ervaarde.

Zenuwpijn, dan kom je op de groep anti-depressiva en anti-epileptica die zouden moeten werken. Maar ja, je zit er zo aan, opbouwen blijkt dan nauwelijks mogelijk omdat je ze niet goed verdraagt in hogere dosis en dan werken ze dus ook weer niet of nauwelijks.
Dus nu slik je die niet meer, zul je misschien denken… En daar zit het hem dus in.

Ik wil ze niet meer, maar ik kan er niet mee stoppen. Het wordt zo eenvoudig voorgeschreven, maar zie er maar weer eens vanaf te komen. Ik ervaar zeer heftige afkickverschijnselen, dusdanig dat de arts dus zegt, blijf deze lage dosis maar slikken, het kan geen kwaad… dan kun je altijd nog verder kijken.
Lekker makkelijk natuurlijk, maar niet echt een ideale oplossing!

Het mooie is dat er een apotheker is die met tapering strips werkt om je te helpen af te bouwen van dit soort medicatie. Zij maken strips met kleine zakjes afgestemd op jouw medicatie en waar deze medicatie gedurende 4 maanden volledig kan worden afgebouwd. Hoe mooi is dat!
Dus je gaat zoeken, informeren en inderdaad kunnen ze je helpen, maar niet alle zorgverzekeraars vergoeden dit. Kosten zijn zo’n 150 euro per 28 dagen per medicijn. Snel rekensommetje leert me dus dat ik zo’n 1200 euro kwijt ben om hiermee te beginnen. Ook mijn portemonnee heeft een bodem zeg maar, en ik zit net bij een zorgverzekeraar die hier niets mee doet. Er zijn al jaren kamervragen over dit onderwerp maar ergens zal het goedkoper zijn om de pillen voor te schrijven dan om je te helpen ermee te stoppen. Verklaart ook meteen waarom dit soort medicatie zo ontzettend veel geslikt wordt!

Maar goed, mijn pillendoosjes zijn weer gevuld, voor nu laat ik het even zo, juist met dat wat komen gaat. Als na de operatie en het herstel alles qua pijn rustig genoeg is ga ik er serieus werk van maken om van mijn medicijnen af te raken.

Ik schrijf dit ook een beetje om te laten zien dat er dus mogelijkheden zijn om van deze moeilijke medicatie groep af te komen. Er zijn ook zeker zorgverzekeraars die dit vergoeden, dus zit je in dit schuitje, aarzel dan niet en informeer ernaar!

De datum…

De hele week had ik een gevoel dat ik vandaag, dinsdag 8 maart, een datum door zou krijgen voor de operatie.
Toen ik klaar was met werken, kon ik niet inloggen op mijn JBZ, dus eenmaal thuis keek ik even in de brievenbus en daar lag post van het JBZ!

Natuurlijk binnen gelijk even kijken en nu staat het vast.
21 april a.s. over 6 weken, ga ik geopereerd worden.

Zo zit ik in mijn rolstoel.

Nu de datum vast staat is er een soort van rust. Je weet waar je naartoe leeft nu en we kunnen hier thuis nog alles in orde maken (zijn nog druk met klussen en einde van de maand komen onze nieuwe meubels als het goed is… daarnaast zijn mijn zoon en ik nog jarig :))

Als er nog ontwikkelingen zijn dan lees je dat hier, ik tel de weken af!

« Oudere berichten

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑