Mijn Beste Beentje Voor

Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Tag: revalidatie (Pagina 2 van 2)

Nieuwe ontwikkelingen

10 juni 2022 / / Geen reacties

Nou, er is weer een week voorbij gevlogen. De tijd gaat zo snel… Afgelopen donderdag mocht ik voor het eerst in de prothese groep starten. Hier worden we in groepsverband klaargestoomd om onze eerste stappen te gaan zetten in de wondere wijde wereld. Ik zit in een groep met nu nog 3 andere patiënten met beenamputaties. We hebben ook gelijk afscheid genomen van 1 man, die zijn traject afsloot met een heus loop diploma!
We zijn in de oefenzaal gezamenlijk bezig met 2 gespecialiseerde fysiotherapeuten. We mochten weer met de airboot lopen, de nodige oefeningen doen en er was uiteraard ook plaats voor een lolletje. Hierna een korte pauze en toen startte de module mobiliteit. Hier leren we eigenlijk alles wat we willen kunnen zonder prothese, omdat je ook op deze manier zelfredzaam moet kunnen zijn.
In de middag moest ik nog even terug voor de teambespreking. Hier trof ik mijn revalidatiearts, mijn held, dr. Smit samen met fysio en maatschappelijk werk/coach. Er werd doorgenomen wat mijn gestelde doelen waren, waar de arts erg tevreden mee was. Het beloop van mijn traject gaat ook erg snel, wat hem niet echt verraste. Het doel wat de arts als notitie liet zetten was ook een hele mooie: Tamara kan over 6 weken 500 meter buiten zelfstandig lopen met prothese. WOW!
Maandag wordt mijn liner aangemeten en gaat mijn PPP naar de instrumentmaker zodat mijn prothese kan worden besteld. Dan zal ik op korte termijn een koker aangemeten gaan krijgen en gaat alles ineens in stroomversnelling. Ik heb er enorm veel zin in en kan niet wachten.

Vorige week stond toch nog onverwachts mijn verhaal in het Brabants Centrum. Henk had er een erg mooi stukje van gemaakt en ik heb enorm veel lieve, hartverwarmende en leuke reacties mogen ontvangen.

Uiteraard moest Monty met me mee op de foto, zoals hij altijd bij me is, zo ook hier 🙂

Nou, het is inmiddels weer weekend. Geniet ervan, het weer beloofd weer wat beter te worden!

Tot gauw weer!
Liefs XXX

In stroomversnelling!

1 juni 2022 / / Geen reacties

Wat vliegt de tijd voorbij! De dagen komen uren te kort nu ik aan het revalideren ben. De eerste weken ‘verkennen’ zitten erop en inmiddels is mijn stomp ook mooi stabiel. Er zal nog een centimetertje afkunnen met zinklijm zwachtelen, maar dat is het dan ook.
Afgelopen dinsdag moest ik het zinklijm laten vervangen en toen we eigenlijk onverwachts extra tijd hadden, begon Edwin over de Airboot. Een prothese met een opblaasbare koker. Even het gevoel hebben hoe het is om weer te lopen en hoe het voelt met een prothese. Zo gezegd, zo gedaan en in no time stond ik in de loopbrug op 2 benen 🙂
Hoe het voelde? Apart, je voelt je voet niet en ‘staat’ eigenlijk op je stomp. Er hangt een flink gewicht aan je bovenbeen en je moet dat voortbewegen vanuit je heup dus je moet ook je bilspieren aanspannen zodat je je volledige gewicht op de prothese kunt laten rusten. Heel erg wennen, maar wat voelde het bijzonder om pijnloos te ‘lopen’!

Lopen met de airboot

Wat ook leuk is om te vermelden, ik ben geïnterviewd door Henk van Weert van het Brabants Centrum om mijn verhaal te doen. Het wordt nu verwerkt, zo gauw het geplaatst wordt laat ik dat even weten natuurlijk. Wie weet worden er mensen door geïnspireerd of juist wel geholpen.

Vandaag zou ik een afspraak met de ergo en fysio hebben om mijn transfers te bespreken, maar die gaan prima. Ik red me thuis heel goed met elleboogkrukken en mijn rolstoel. Omdat we nu dus extra tijd hadden hebben we met name de protheses doorgenomen en besloot Edwin alvast mijn PPP in te vullen voor de zorgverzekering. Een PPP is een Prothese Prescriptie Protocol. Hierin moet je behandelaar duidelijk omschrijven wat je weer zou willen met een prothese, wat je voor je amputatie altijd hebt gedaan en hij moet ook een K-level vaststellen. Een K-level is een manier om je activiteit uit te drukken. Je hebt K0 tot K4.
K1 is bijvoorbeeld dat je binnen in huis en rondom huis kunt lopen op vlakke ondergronden, K4 is voor actieve volwassenen of atleten, veel lopen, ook op ongelijke ondergronden. Hier passen dus verschillende protheses bij.
Ik wordt op een K4 geschat, vermoedelijk ga ik goed kunnen lopen.

Vanaf volgende week ga ik van start in de prothese groep. Samen met andere geamputeerden gaan we dan werken aan de volgende stap, een prothese! Ik zal dan ook een liner aangemeten krijgen die ik moet gaan opbouwen. Volgende stap is dat gipsen voor een koker. Dit zal een brimloze koker gaan worden. De bekendste kokers zijn de kokers waar je met je zitbot op afsteunt. Dit geeft toch vaak problemen met bijvoorbeeld fietsen, zitten, toiletgang. Een brimloze koker is ruim onder je zitbot afgerond en heeft een enigszins zachte achterkant waardoor zitten makkelijker kan zonder je vacuüm te verliezen en je kunt op een gewone fiets fietsen.

Ook is er volgende week een gesprek met de revalidatie arts, kijken waar we staan. Er zijn al wat stappen overgeslagen, dus ook wel benieuwd naar zijn mening.

Tot dusver weer mijn verhaal.
Ik wens jullie allemaal fijne pinksterdagen toe met een lekker zonnetje!

We gaan starten!

16 mei 2022 / / Geen reacties

Weer even een berichtje van deze kant. Het gaat goed met me, heel goed! Ik voel me vol energie en zit lekker in mijn vel. Mijn wond is volledig genezen en het zwachtelen gaat prima. Het weertje werkt ook nog mee, dus dat is zeker zo fijn!
Zondag de 14e zijn we dan ook met pa en ma heerlijk gaan fietsen, zo een kilometer of 30! We hebben er allemaal van genoten.

Vandaag mocht ik ook van start op het revalidatie centrum. Dit was ook wat sneller dan ik dacht, dus moest er nog op de valreep taxi vervoer geregeld worden. Gelukkig was dit geen probleem en stond de taxi vanochtend dan ook om 07.40 uur voor de deur!
Mijn eerste afspraak was met een ergotherapeut, om alles door te nemen, bespreken waar ik tegenaan loop, moeite mee heb en wat mijn wensen zijn, waar ik energie van krijg. Het was een gezellig gesprek, ik kan me goed redden op dit moment op de beneden verdieping. Boven is nog een ding, maar dat gaf ze ook aan dat dat lastig is nu, maar met prothese misschien wel verbeterd.
Ik heb ook mijn wens uitgesproken om goed te leren lopen. Een goede techniek leren zodat ik het op kan bouwen zonder lichamelijke klachten. En dan natuurlijk weer eens lekker met de honden de bossen of duinen in kunnen.
Omdat mijn buufjes me graag mee willen nemen naar het zwemmen en me dat ook erg fijn lijkt, gaan ze daar ook aandacht aan besteden.

Overigens heb ik afgelopen weekend zowaar in ons bad in de tuin gezwommen! Overgehaald door man en zoonlief een frisse duik in het ijskoude water. Maar…. geen pijn!!! Ik was vanbinnen zo dolblij!
Als we aan de Maas waren en ik het koude water in moest lopen, dan deed dat zo ontzettend veel pijn aan mijn onderbeen en voet, dat de lol er meteen vanaf was. Bij grote hitte dipte ik dan ook vlug even in het water en dan gauw er weer uit. Het idee dat ik nu gewoon kan zwemmen zonder die pijn is geweldig, niet uit te drukken!

Maar goed, de komende tijd staat dus in het teken van de revalidatie. 3 X in de week naar Den Bosch en ik heb er enorm veel zin in. Morgen ga ik maatschappelijk werk en de fysio spreken en dan zullen we de week erna langzaam gaan zien hoe het uit gaat pakken. Ik heb er alle vertrouwen in.
Ondertussen zwachtel ik me suf, dat ding zakt elk uur wel af, omdat ik ook niet stil kan zitten natuurlijk 😉
Maar ik kan het inmiddels blindelings zowel links als rechtsom met een mooi visgraatje 😀

Nou, dan ga ik me nu even aan het poetsen zetten, de boodschapjes zijn weer binnen en vanavond heerlijk aan de asperges!

Tot snel X

Even een update :)

10 mei 2022 / / Geen reacties

En dan hoor je vandaag dat iemand zich afvraagt of het wel goed gaat met me, want ik schrijf al even niet meer! Zo lief!
Bij deze dus even een update hoe het nu met me gaat. Ik schreef niet veel omdat er eigenlijk niet heel veel nieuws was.

Hoe dan ook, afgelopen maandagochtend had ik een afspraak staan bij de revalidatie arts ter controle. Bij aankomst was het eerste wat hij vroeg met een glimlach, of ik nog steeds zo achter mijn keuze stond. Ik kon hem met een grote lach vertellen dat dat zo was. Mijn oude pijn is namelijk helemaal weg! Helemaal verdwenen en ik voel ook niets wat daar op zou kunnen lijken. Heel erg bijzonder… maar ook een bevestiging dat ik de goede keuze heb gemaakt.
Ja, fantoompijn is nu even een serieus dingetje, maar ook dat gaat goed komen. Ik ben mijn medicatie aan het ophogen wat gelukkig nu wel goed gaat, dus ik kan daar wat stapjes mee maken. Daarnaast is de kans groot dat de fantoompijn straks ook minder gaat worden als ik met een prothese mag gaan lopen.

Mijn stomp (vind het zo een rotwoord, moet ook maar eens een leuke naam krijgen!) ziet er volgens alle artsen prachtig uit, de wond is geheel genezen, niet al te veel vocht dus eigenlijk perfect.
De revalidatie arts vroeg me dus of ik zin had om te gaan revalideren… ja natuurlijk! Daar wacht ik op! Hij heeft me dus per direct op de lijst gezet, dus als er plek is kan ik van start. Hij vermoed dat ik vrij snel kan beginnen met het opbouwen van de liner (Dat is een soort conische siliconen of gel hoes die je over je stomp afrolt Dit zit er dan strak omheen en hier zal dan uiteindelijk je prothese koker een vacuüm mee kunnen maken zodat je kunt lopen). Omdat ik me goed kan redden met 1 been, zal ik, als mijn stomp dat toelaat dan ook vrij vlot richting prothese gaan werken. Ik heb er enorm veel zin in om aan de slag te gaan. Werken aan vooruitgang, dat is zo lang geleden!

Ondertussen doe ik thuis eigenlijk gewoon zo goed als alles wat kan. Beneden lukt dat prima, boven is lastig, maar dan deel ik maar instructies uit aan de pubers, dan komt het ook goed. Ook al lopen ze dan op elkaars sokken, of zijn er enkele shirts verkeerd in de kast beland, dat mag de pret niet drukken.

En uiteraard ben ik ook erg lief voor mijn voetje. Scheelt tijd bij het nagels lakken, ben nu zo klaar 🙂
En met de tube voeten crème die ik van mijn zus heb gehad vanuit Texel, doe ik nu uiteraard ook extra lang!

En nee… ik weet dat sommige zich dat misschien afvragen, maar ik krijg geen korting op schoenen, hahah.
Nog even geduld, flink hard werken en dan kan ik gewoon weer 2 schoenen aan! Daar doe ik het voor…
Dit is even een flinke hobbel, maar ik ga uiteindelijk weer met mijn hondjes wandelen, dat weet ik zeker!

Spreek jullie weer gauw!
X

Nieuwe week

2 mei 2022 / / Geen reacties

Het weekend is weer voorbij gevlogen, een nieuwe week van start. Het gaat nog steeds goed met me 🙂
Enige is de helse fantoompijn die me nu echt op begint te spelen. Ik had me erop voorbereid dat dit ging komen, maar de heftigheid waarmee het inslaat is toch even een ander verhaal.
Vanochtend de chirurg gesproken, legde ook uit dat dit bijna onvermijdelijk is en dat ik mijn medicatie toch moet proberen op te hogen. Omdat ik nu toch geen auto hoef te rijden, kan ik me daar wel wat makkelijker bij neerleggen, dus we gaan het proberen. Hij was wel erg blij te horen dat ik mijn ‘oude’ pijn niet meer heb gevoeld. Dit is zeer positief! Hij benoemd de fantoompijn dan ook als een stevige hobbel die ik even moet door zien te komen, het wordt beter! Het is ook niet de heftige pijn, maar meer het onverwachte en het onbegrip dat een ledemaat wat er niet meer is zo onnoemelijk veel pijn kan geven. Ondertussen probeer ik met spiegeltherapie of dit verlichting geeft.

Dan hebben we nog het conisch zwachtelen. De thuiszorg komt dit 2 keer daags thuis doen, maar inmiddels ben ik er na 10 verschillende dames ook achter dat ze allemaal eigenlijk niet weten wat ze nu moeten doen. Dus toch maar even voor mezelf opkomen nu, aangezien ik zo mooi en snel genees. Ik wil straks wel een goed gevormde stomp voor mijn prothese! Ook dit dus bij de arts neergelegd, die het eigenlijk niet vond kunnen.
Maar goed, Hij is van mening dat ik het mezelf moet aanleren, zodat ik ten alle tijden goed en degelijk kan zwachtelen. Lijkt me een goed plan!
Zojuist dus weer teruggebeld vanuit de Tolbrug, daar is een fysio die me dit graag wil leren. Morgen kan ik daar terecht.
En zo kan ik weer een stukje in eigen hand nemen, weer lekker douchen wanneer het mij uitkomt en niet meer op uur en tijd klaarzitten voor de thuiszorg.

Zo zie je maar weer… je loopt altijd wel ergens tegenaan. Maar ik laat me niet uit het veld slaan, we gaan door!

Fijne dag allemaal en geniet van het zonnetje!

Eindelijk!

29 april 2022 / / Geen reacties

Gek he… ik sliep altijd op mijn buik, maar de laatste 6,5 jaar lukte dat niet meer. Ik sliep voornamelijk op mijn rug met allemaal kussens rondom mijn been zodat mijn dekbed niet zo zwaar op mijn knie/been rustte.

Als het kan moet je nu 2 x een half uurtje buik lig oefenen om zo je spieren op lengte te houden. Vandaag lukte dat dus!

Ergens moest ik ook wel grinniken. Ik voel me totaal niet als op de foto. Voor mijn gevoel lig ik dus op mijn buik met mijn rechtervoet in de lucht. Krijg ik met geen mogelijkheid naar beneden! 🤭

Hoe dan ook, wel even lekker om op mijn buik te kunnen liggen! Toch wel gemist 😘

Dag 4-5

25 april 2022 / / 3 reacties

Weer even een berichtje van mij. Zondag was een fijne dag, het was rustig, dus ik kon mijn oefeningen rustig doen. In de middag gezellig bezoek gehad en lekker bijgekletst. Daarna natuurlijk racen gekeken 💪🏼🧡

In de avond kwam Patrick nog op bezoek en daarna ben ik lekker op tijd plat gegaan.

De nacht was wat minder, heel onrustig been en kon mijn draai ook niet echt vinden. Viel pas na 3 uur echt in slaap en om 5 uur was ik alweer wakker.

Na het ochtendritueel werd om 8 uur mijn ruggeprik met zoutoplossing gevuld om te kijken hoe het zou gaan. Ondertussen kwam de fysio die ook zeer tevreden was! Extra bed-oefeningen gekregen en als ik slangenvrij ben gaan we morgen rondlopen, trapjes oefenen en in de auto stappen proberen. En dan mag ik wat hem betreft naar huis!

De pijnarts kwam langs om Oxycodon voor te schrijven, waarna Dianne ineens om het hoekje kwam.
We hebben even gezellig gekletst en tips uitgewisseld.

Rond half 2 mocht mijn ruggeprik en catheter eruit. Paps en mams waren op bezoek toen de anesthesist langskwam. Hij was aangenaam verrast omdat hij erg tegen de reden van de ingreep opgezien had. Nog even alles doorgesproken waarna ook hij me succes wenste. Er kwam nog een lieve vriendin binnenlopen, dus de middag vloog voorbij.

Net nog met de verpleegkundige gekeken of ik hulp nodig had bij het toilet, maar ook dat mag ik gerust zelf doen. Gaat ook prima!

Pijn is nog steeds onder controle, ben heel benieuwd hoe de nacht gaat zijn, maar heb er vertrouwen in dat ik gauw weer thuis ga zijn.

tot snel, en iedereen nogmaals bedankt voor alle lieve berichtjes, kaartjes, lekkers enzovoorts.

❤️

Nieuwere berichten »

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑