Mijn Beste Beentje Voor

Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Tag: revalidatie (Pagina 1 van 2)

Hoe het nu gaat

11 november 2024 / / 2 reacties

Weken vliegen voorbij, maar even tijd voor een update, gezien de vele berichtjes die ik steeds blijf krijgen.
Van 17 september tot 22 oktober heb ik wekelijks geoefend met belasten op een weegschaal, wekelijks met 5 kilogram extra. Dit was een langdradige tijd aangezien je verder niets kon doen behalve 2 x per dag 20 minuten op een weegschaal steunen.
22 oktober was echter de dag dag ik mijn prothese aangekoppeld kreeg, wat wel een mijlpaal is in de revalidatie! Dan mag je ineens op 2 benen staan.

De eerste week bestond uit 2 x per dag een serie oefeningen doen waarbij je je gewicht op verschillende manieren op de prothese kant laat steunen. Daarnaast mag je op gevoel je prothese steeds wat langer dragen, zonder dat je echt gaat lopen. Einde van deze week mocht ik als afsluiting toch even in de brug op en neer lopen en dat ging eigenlijk best prima.

De tweede week mocht ik naast mijn oefeningen aan het einde van de training met krukken lopen. Dit mocht ik thuis ook binnen oefenen. Met onze honden voor de voeten niet optimaal, dus ik heb die week met regelmaat rondjes om de tuintafel buiten gelopen. Dit voelde ook weer goed!

De derde week mocht ik buiten lopen met krukken en binnen met 1 kruk wat ook voorspoedig ging en al snel werden 2 krukken 1 kruk buiten en binnen een wandelstok.

Nu is het zover dat ik in principe zonder hulpmiddel kan en mag lopen zonder beperkingen, buiten nog met wandelstok.
De snelheid waarmee dit gaat is onvoorstelbaar en ik vind het nog moeilijk te bevatten dat ik gewoon weer op de been ben! Ik ben er nog lang niet, moet echt nog sterker worden en opbouwen, maar het begin is gemaakt en mijn rolstoel staat zelfs al ruim een week ongebruikt in een hoekje.
Als ik opsta doe ik mijn prothese aan, draag deze de hele dag en als we in de avond op de bank ploffen doe ik hem uit, maar voor een toiletbezoek of even wat pakken doe je hem ook zo weer aan en loop je dus weer zo weg! Ik ga weer lopend naar boven om naar bed te gaan.

Meer mobiliteit, geen pasproblemen met mijn koker meer, geen wondjes of andere ongemakken door het lopen met een koker, geen transpiratie problemen of vacuüm verlies meer, geen ‘net verkeerd’ zittende prothese, geen rugpijn door het scheef zitten maar wel zoveel meer gemak en comfort.

Ik maak weer wandelingetjes en zal mezelf echt nog wel tegen gaan komen, er zullen uiteraard zeker ook tegenslagen gaan zijn maar voor nu ben ik enorm blij en tevreden met hoe het gaat.
Het gaat heel snel, ik wil ook heel snel en daar moet ik nog wel wat op letten en dat probeer ik ook echt.

22 november mag ik mijn revalidatie in Rotterdam al af gaan sluiten. Ben er zelf verbaast over, maar zoals mijn fysio zei: Het is om door een ringetje te halen met een mooie strik erom: Ga ervan genieten!

Dat ga ik zeker doen!

XXX

Daar gaan we!

18 september 2024 / / 2 reacties

17 september, 3 weken na mijn operatie mag ik eindelijk naar Rijndam om te gaan revalideren. Vanwege een gespleten bot mocht ik 3 weken absoluut niet belasten en gezien de pijn die ik heb gehad was dat ook niet iets wat ik überhaupt zou willen doen. Vorige week was ik bij dr. Vledder en hij was erg tevreden, de krammen mochten eruit en ik kreeg groen licht om te starten. Nu was het dus zover.

Ik was al lekker op tijd bij Rijndam, dus nog even tijd voor een bakje koffie. Nadat we de zaal ingingen even kennis gemaakt met de mede revalidanten en iedereen is echt super aardig, gezellig en behulpzaam. Dorien, de fysiotherapeute, nam me stap voor stap mee.
Heel spannend, ik mocht beginnen met een 20 minuten op mijn buik liggen! Nu lijkt dit niets, maar geloof me maar dat ik het voelde na die 20 minuten! De vers aangehechte spieren worden op rek gebracht en ondanks dat je denkt niets te doen, is het toch een soort van hard werken.

Hierna kreeg ik een ‘stubby’ op mijn pin geschroefd. Een soort van kunststof voetje waarmee ik het belasten moet gaan opbouwen.

Met dit voetje moest ik in de brug komen staan, het voetje op een weegschaal plaatsend. Vanwege mijn eerdere breuk mag ik dus maar langzaam opbouwen en mocht ik beginnen met 5 kilogram drukken. Dit betekend dat ik met het voetje 5 kilogram druk op de weegschaal mag geven. Dit moet ik 20 minuten volhouden in goed gestrekte stand. Het voelde vreemd, heel licht en toch na een tijdje ook weer zwaar! Erg apart.
Deze oefening moet ik elke dag 2 keer herhalen, dus ik kreeg een weegschaal mee naar huis om mee aan de slag te gaan.

Hierna kreeg ik een reeks spierversterkende oefeningen te doen. Allemaal erg licht zo op het eerste gezicht, maar Dorien bleef aandringen dat genoeg genoeg is! Ik moet niet te snel te veel willen. Deze oefeningen moeten thuis ook met regelmaat worden herhaald.

Als laatste kreeg ik nog een kunststof dop voor over mijn pin. Deze dop zorgt ervoor dat de lakens in bed heel blijven, eventuele broeken niet doorboord worden en dat ook de benen van manlief ongeschonden blijven 😉
Het erop schuiven was een eitje, maar de dop eraf halen was toch nog even spannend, aangezien dat niet meteen lukte. Maar na een paar keer had ik het door en nu gaat het zonder problemen.

Aan het einde van de therapie nogmaals 20 minuten belastend staan en toen zat het erop! Het was eigenlijk ook een hele gezellige middag. Er hangt een hele ontspannen sfeer, wordt over van alles gekletst en de tijd vliegt voorbij. De dinsdag en vrijdag ben ik dus in Rotterdam, de rest mag ik thuis voortzetten.

Mijn planning is nu dat ik elke 7 dagen met 5 kilo extra mag gaan belasten, wat inhoud dat ik nu dagelijks 2 x 5 kilogram doe, volgende week dinsdag met 2 x 10 kilogram start en de week daarop met 2 x 15 kilogram etc.
Over 6 weken ga ik dan als alles goed gaat ‘aangekoppeld’ worden aan mijn prothese. Dan gaan we daar verder mee opbouwen tot het moment daar is dat ik mag gaan lopen.
Het wordt een langzame en lange weg, maar met het uitzicht dat ik volgende zomer op de been ga zijn ga ik deze met goede moed en veel energie tegemoet.

Vannacht slecht geslapen door de enorme spierpijn die ik voelde, dat is eigenlijk het ergste van deze periode. De hele heftige spierpijn die je gaat hebben. De spieren zijn allemaal opnieuw en op spanning vastgehecht, dit voelt ook erg ‘strak’ aan. Elk beetje wat je nu doet is een soort van aanslag hierop en dat voel je dan ook behoorlijk. Maar aan de andere kant is dat ook een goed teken, dat je spieren aan het werk gaan en sterker worden en daar doen we het voor!

Ik heb inmiddels een krukje op de juiste hoogte gevonden met de weegschaal erop, dus de eerste belastende oefeningen zijn gedaan. Het is niet veel, maar ik ben heel blij dat ik iets kan doen nu wat mijn herstel ten goede komt. 3 weken niets mogen doen is stiekem toch ook best lang 😉

Buiten dit alles is het litteken goed aan het genezen en ziet mijn ‘stoma’ (de opening waar de pin uitsteekt) er erg netjes uit. Ik verlies nauwelijks wondvocht en ook het schoonmaken 2 x daags is een kleinigheidje.
Al met al ben ik heel blij dat de eerste weken voorbij zijn, nu op naar beter!

XXX

Beetje verwaarloosd…

22 november 2022 / / 2 reacties

Omdat ik toch nog wel wat reacties ontvang hoe het nu eigenijk gaat, eerst maar weer eens even bijpraten.
Zoals ik eerder aangaf ga ik 2 keer per week naar Amsterdam, waar we hard werken om sterker te worden en mobiel.
Inmiddels heb ik op 4 november (is pas 2 weken geleden… voelt voor mij als veel langer!!!) mijn nieuwe koker gekregen. Frank (de prothese-man) wil vanaf 0 beginnen en mij in mijn gevoel laten komen. Ik moet opnieuw ‘leren voelen’. Klinkt dat zweverig? Als je Frank zou zien, zeg je direct nee, maar ik zal proberen uit te leggen wat hij bedoeld. Ik moet leren voelen wat ik voel. Voelen wat het doet als ik bepaalde spiergroepen aanspan, ontspan. Welke beweging kan ik aansturen in mijn prothese op welke manier. Als iets goed of niet goed voelt, hoe verklaar je dat en hoe probeer je dat uit te leggen, duidelijk te maken. Klinkt heel simpel, maar jeetje wat is dat lastig! Mijn koker paste eigenlijk direct perfect! Het is een anatomisch gevormde koker waar ik met mijn blote huid (geen liner) in ga. Het vacuüm vormt zich dus door mijn huid tegen de wand van de koker. Voelt eigenlijk best prettig, maar had in het begin erg het gevoel dat het hard trekt aan het uiteinde van mijn stomp. Toen we allebei wel tevreden waren ben ik nog met de fysio aan de slag gegaan om te leren aan- en uittrekken en nog wat oefeningen gedaan. Ik mocht, na een lange middag oefenen naar huis, 06 van Frank op zak met de mededeling dat ik dag en nacht kon appen als er wat was. (Ja, het is weekend, dus ik ga die man toch zeker niet lastig vallen om niks)

Maar goed, rustig opbouwen en toch ook eigenwijs net iets te ver gaan lopen. Netjes mijn beleefboek dagelijks invullen. (Dit is een soort samenvatting van de dag, wat je allemaal voor activiteiten hebt gedaan, hoe je stomp voelt, hoe je koker voelt en wat je conclusie is. Dit moet ik steeds inleveren en dan wordt daar naar gekeken of dit valt te rijmen met hoe het gaat) Maandags weer terug, en aangegeven dat ik toch wel veel last heb van de onderkant van mijn stomp. Alsof mijn bot zeer doet, waar het stopt. Dit had ik dus in het weekend gelijk moeten laten weten! Gedachte is dat ik ten alle tijden laat weten wat het probleem is, zodat Frank daar op kan anticiperen door tijd te maken, mee te kijken of aan te passen wanneer ik er dan weer ben. Duidelijk! Ik moet dus ‘opgevoed’ worden, zoals hij het zegt. Geweldige man, draait er geen doekjes om, zegt waar het op staat en pusht mij om ook echt klant te zijn in plaats van patiënt of client. Op de plaats van mijn eerste harde val zit bij het litteken een harde schijf die wel eens problemen kan geven. Dit moet eruit gemasseerd worden. Botkneuzing kan ook erg hardnekkig zijn, dus kijken wat gaat. Vrijdags geen verbetering, alleen maar meer last, dus wordt mijn koker wat ruimer gemaakt aan de onderkant op de pijnlijke plek. Omdat ik mijn prothese ook nauwelijks uit krijg (Letterlijk een kwartier aan het proberen geweest, niet los te krijgen, dan krijg je het Spaans benauwd!) ruwt hij de binnenkant wat op. Ook plakt hij een zacht stukje waar de koker bij mijn zitbot komt, omdat ik mijn huid daar kapot schuur. Voelt weer stuk beter, dus op naar huis.

De tweede week blijft de pijn toch vervelen, maar ik kan soms ook wel wat lopen zonder al te veel klachten. Met de looptraining moet ik nu drempels op gaan stappen, maar dan kom ik bij het volgende probleem, mijn koker komt tegen mijn schaambot waardoor ik dus geen drempel op kan. Hop weer terug naar Frank. Duwen, voelen, ombuigen, passen, proberen, nog meer aanpassen maar we krijgen het niet voor elkaar. Dit is voor de definitieve koker, dan kan dat stukje flexibeler gemaakt worden. Ondertussen met bindweefselmassage proberen de onderkant van mijn stomp soepeler te maken zodat alles goed loskomt, hopelijk verdwijnt de pijn dan langzaam aan bij het lopen.

Afgelopen weekend moest ik het even wat rustiger aan doen, maar als ik mijn prothese dan aandeed, had ik na een paar passen al direct die scherpe pijn weer. Lopen gaat nauwelijks, staan gaat prima! Het is echt de beweging bij het lopen, dat je je been naar voren zwaait en er dan op gaat staan die gemeen is. Fysio weer goed naar gekeken en ondanks dat alles soepel is en goed aanvoelt is het duidelijk de plek van het litteken wat tegen mijn bot aandrukt en de pijn geeft. Ik geef aan hier echt van te balen, omdat de koker eigenlijk heel fijn zit en perfect past. Ik sta super stabiel, maar kan er niet mee lopen… frustrerend! Wederom bij Frank neergelegd en nu gaf de fysio ook aan dat dit systeem misschien toch niet ideaal is voor mij. Aan de andere kant is het ook pas 2 weken natuurlijk, maar ik wil ook zo graag vooruit! Maandagavond nog even met Frank ge-appt hierover en nu gaan we een gezamenlijke afspraak plannen met hem, fysio en ik om eens te brainstormen wat te doen. Deze koker als definitieve koker gaat het zo ook niet worden, dus ben heel benieuwd waar dit naartoe gaat. En uiteraard train ik ook lekker door, krachttraining, balans, core, zwemmen… alles om sterker te worden!

Als er nieuws is onder de zon, dan zal ik dat zeker even melden hier, beloofd!

X

Einde komt in zicht…

17 augustus 2022 / / Geen reacties

Deze week weer met revalideren begonnen. Helaas ook een start met een bijsmaakje… 2 mannen waar ik mee in de groep zit beleven allebei op dit moment spannende tijden. Dat voelt toch rot en gelukkig staan we er even bij stil.

Hierna moeten we toch aan de bak! Ik vraag de instrumentmaker even naar mijn koker te kijken omdat deze pijn geeft aan mijn zitbot.
Hij plant hierop dezelfde middag een afspraak om de koker wat weg te slijpen. Top!
Dan gaan Jan en ik met de fysio buiten ’wandelen’. We krijgen aanwijzingen waar we op moeten letten, maar het gaat prima.
Hierna de fitness, flink gewerkt en de fysio daar heeft meteen het fietsen aangevraagd. Ze gaat me helpen om op een gewone fiets te fietsen.

‘s-Middags naar Livit om mijn koker aan te passen. Hier ook ter sprake gebracht dat ik het mis om op blote voeten te lopen. Hij liet me daarop een verstelbare voet zien, maar dan ga ik wel het fijne voordeel van mijn side flex missen. Mijn huidige voet kan zijwaarts bewegen waardoor oneffenheden op de grond of aflopende stoepjes goed te doen zijn zonder dat ik extra druk op mijn stomp krijg. Maar hij stelde ons wel voor om me aan te leren mijn huidige voet zelf aan te passen. Dat onthouden we dus even!

Dinsdag weer terug naar de Tolbrug voor een voortgangsgesprek bij dr. Smit, mijn eeuwige held 🦸‍♂️
Hij ontving ons al met een brede glimlach, blij dat het zo goed gaat. Liet me zelfs weten dat hij me steeds ’mis liep’ omdat ik gelijk de hort op ben 🫢
Einddatum staat op 30 september en dat lijkt definitief. Zwemmen en fietsen staan nu op de eerste plaats. Fietsen wordt met spoed doorgezet, kan ik deze week al mee aan de slag.
Dan komt de sportvraag weer, vind ik lastig. ik was altijd heel actief, heel veel wandelen, fietsen, hardlopen, beetje Yoga maar vooral zelf bezig zijn. Ik ben geen teamsporter.
Toen kwam de vraag of ik een zwemprothese wilde gaan proberen. Oef… geen idee…
maar dr Smit zou dr Smit niet zijn als hij niet alles goed onderbouwd. Dat wandelen dat gaat me gewoon lukken. Lekker opbouwen, komt goed! Fietsen is erg goed, zowel voor conditie als voor balans en je rug! Prothese lopers vragen aanzienlijk meer van de rug, dus daar moet je lief voor zijn. Dit uitgelegd hebbende werd het zwemmen weer aangehaald. Niets is zo goed voor je rug en lijf als zwemmen! Probeer het eens! Nou, dat ga ik dus doen, volgende week. Daarnaast heb ik mijn buufjes beloofd mee te gaan zwemmen!
Hierop liet hij me een filmpje zien van een zwemprothese en dat is toch wel erg gaaf! Je maakt dan een zwemflipper vast aan je stomp met een universele koker. Buiten dat je op deze manier goed kunt zwemmen is dit ook nog eens een geweldige manier om je stomp sterker te maken, wat je uiteindelijk weer helpt met lopen en je dagelijkse dingen.
De flipper wil ik dan ook zeker eens uitproberen! Maar ook gewoon zwemmen. En met de motivatie dat het nu gewoonweg heel goed voor mijn lijf is, raak ik meer en meer enthousiast om dit op te gaan pakken. Het zwembad is hier 500 meter vandaan… geen excuus dus! Is mijn sport vraag misschien wel ineens opgelost 😊 Ja en uiteraard ook fitness oefeningen om sterk te blijven 😉

En de week is alweer doormidden… vanmorgen weer lekker door de Kampina gestruind en vanmiddag heerlijk rustig middagje.
Morgen gaan we weer aan de slag… misschien wel al met fietsen.

Tot gauw weer!

Weekje vrij

13 augustus 2022 / / Geen reacties

De eerste week vakantie van Patrick is alweer een feit, net als mijn eerste revalidatie vrije week. Wat een zomer weer hebben we toch! Bijna elke ochtend hebben we een wandeling gemaakt, variërend van 1 tot 2 kilometer, met de hondjes. Het wandelen gaat langzaam beter, ik moet echt op mijn prothese vertrouwen en dat is nog lastig. Ergens toch de angst om te struikelen of met je voet achter een ongelijk liggend steentje te blijven haken (en daar hebben we er hier nogal wat van;)) Af en toe ook lekker zwemmen en vooral genieten van de tuin en relaxen.
Inmiddels pakken we de fiets (ik de scoot) en rijden we ergens heen voor een wandelingetje. Zo ook vanmorgen, eerst een flinke ronde gereden en daarna nog even de Kampina in. Een route van 2,5 km is perfect! net wat verder dan anders, maar het is al wel tegen de 30 graden 🥵
Gewapend met water stappen we de bossen in en het wandelen gaat ook nu erg goed. Het is een verhard grindpad en ik moet vooral nog kijken waar ik loop, maar ook de ’heuveltjes’ gaan me redelijk goed af. Tussendoor even op adem komen, maar verder zonder problemen als pijn, transpireren, drukplekken kunnen lopen.


We doen nog wat boodschapjes en brengen de middag in de tuin door met zwemmen, lezen en luieren.
Maandag ga ik weer revalideren, maar deze week oefenen ’in het wild’ is zeker net zo belangrijk. De warmte is het grootste struikelblok om vooral veel te lopen, maar we willen allemaal zomer 🌞

Geniet van het zonnetje, goed smeren, goed drinken en tot gauw! 🦿🦩

Goed bezig!

1 augustus 2022 / / Geen reacties

De week is weer voorbij! Cliché… ik weet het… maar zo is het wel! Afgelopen week heb ik weer hard gewerkt, al zeg ik het zelf 😉
Afgelopen donderdag druk geweest met traplopen oefenen. Ik moet de rem-functie van mijn knie uitvogelen en vertrouwen, nou… dat valt nog niet mee! Eerst ben ik met een opstapje op de loopbrug begonnen om het gevoel een beetje te krijgen. Hierna zijn we nog op de trap gaan oefenen. Het voelt nog steeds eng om te doen. Eenmaal thuis even een hapje gegeten en daarna toch maar even langs de huisarts voor mijn schouder. Na mijn val van ruim 4 weken geleden geeft mijn schouder steeds meer problemen. Ik heb me destijds op mijn elleboog opgevangen, waardoor mijn schouder de klap heeft gekregen. De fysio’s hebben er al een paar keer naar gekeken en 1 spiergroep voelt wel wat beter, maar de nare pijn blijft. Nu lijkt het er toch op dat mijn pezen een flinke klap hebben gehad, misschien zelfs wel scheurtjes hebben opgelopen, afgaand op de pijn die ze geven. Ik moet mijn arm echt een tijdje rust geven, ondanks dat dat lastig gaat als ik in mijn rolstoel vertoef. Gelukkig loop ik steeds meer, dus ik hoop dat er gauw verbetering optreed. Het zal wel tijd nodig hebben.
Vrijdag weer een middagje Tolbrug, waar Jan geen zin had in houtbewerken en ik liever iets anders deed, vanwege mijn schouder. Geen probleem, we splitsen de groep en ik ga met Jan en de fysio lekker weer buiten aan de slag. Wandelend naar de Livit straat en daar de letterlijke hobbels oefenen die we tegen kunnen komen. Hij daagde ons extra uit om zonder stok te lopen, kijken of ik de balans ook kon vinden en tips om netjes te lopen. Het ging me niet slecht af, maar dat verdient nog heel wat aandacht 😉
Traplopen, hellinkjes op en af, ongelijk terrein… het ging allemaal goed. Uiteindelijk nog op de brandtrap aan het oefenen geweest en toen zat ons uurtje erop. Het was behoorlijk warm, dus bezweet en wel terug naar binnen.
Het sportuurtje speelde we Boccha, een soort van Jeux de Boules maar dan met zachte zware ballen voor in een zaal. Hierbij kwam houding nemen, ballen oprapen enzo aan de orde. Op het laatst nog even wat belangrijke planning info doorgenomen en toen op naar huis.

Zaterdag een lekkere rustige rommeldag, de garagedeur geschilderd en daarna nog even mee naar de Decathlon geweest. Al lopend via de andere kant van de parkeerplaats de hele Decathlon doorgelopen en dat ging eigenlijk ook wel goed. We besloten dan ook om Zondag ochtend een wandelingetje te proberen.

Nou, Zondagochtend, hondjes aan de lijn en samen met Patrick aan de wandel. We hadden voor de grap Strava aangezet, zodat we konden zien wat naast de passen ook de afstand zou zijn die we zouden lopen.

Zoals je ziet helemaal happy met de gelopen ronde van 1,88 KM. We wandelde over grindpaadjes, asfalt, stoepen met ongelijk liggende stenen en een heel stuk over het gras. Het ging goed, ik voelde geen enkel pijntje en had nergens last van, behalve dat het veel energie vraagt! Maar dat het zo goed ging gaf me aan de andere kant ook weer heel veel energie!

Eenmaal thuis uiteraard even rust en alles gecontroleerd, maar er was geen drukplekje of irritatie te vinden. Tijd voor een verfrissende douche en daarna samen met pa en ma de waanzinnige race van Max zitten kijken.

Vandaag weer vol goede moed richting Tolbrug waar ik ook weer bezig ben geweest met traplopen. Het gewoon naar boven en beneden lopen met bijzetten van mijn voet gaat perfect. Maar naar beneden zou ik dus voet over voet (alternerend) moeten kunnen. Ik moet mijn prothese voet dan net over de rand van de traptrede zetten en dan met mijn goede been doorstappen naar de volgende trede. Doordat ik dan mijn gewicht op mijn prothese been heb, buigt deze geremd door. Dat betekend dat mijn prothese been waar ik volledig op leun dan heel langzaam doorbuigt zodat ik mijn gezonde been rustig kan neerzetten op de trede lager. Klinkt ingewikkeld, maar als mijn therapeuten er weer zijn zal ik eens vragen of ze het filmen. Het ging in ieder geval een stuk beter nu!
Bij de fitness ook nog op de hometrainer gezeten om te kijken of er problemen zouden kunnen zijn als ik zelf wil gaan fietsen. Ook dit zag er erg positief uit!

Nou, veel geoefend en gedaan! Volgende week krijgt Patrick vakantie, dan gaan we samen ook lekker wandelingetjes maken. Ik heb dan ook even een weekje revalidatie-verlof… dat heb ik wel even verdiend.
Voor nu gaan we weer even proberen om de heetste dagen door te komen.

Tot gauw allemaal!

Liefs

Woensdag… oeps!

27 juli 2022 / / 1 reactie

Geen maandag of dinsdag deze keer, maar woensdag dus. Sorry buuf! 😉
Maar goed, vorige week dus lekker geoefend met lopen. Ik werd met mijn therapie maatje Jan de gangen doorgestuurd. Samen met de therapeuten afgesproken dat ik mijn prothese op gevoel ga dragen. Dus bij geen klachten gewoon aanhouden. Uiteraard tussendoor checken op plekjes en irritaties. Dit lijkt goed te werken voor me. Donderdagmiddag de teambespreking, hier waren we eigenlijk ook zo klaar. Fysio en arts zijn zeer tevreden en blij dat het zo goed is uitgepakt. De chirurg wilde me graag binnenkort even zien, dus daar wordt een afspraak mee gemaakt. Vrijdagochtend moest ik bij Livit langs, daar heeft Cornelis wat aanpassingen gedaan. De lotusverbinding ertussenuit gehaald en mijn onderbeen iets naar buiten geplaatst. Voor mijn gevoel sta ik nu wat stabieler. Hierna (wederom vergeten door de taxi, dus vrij laat) weer naar huis om te eten en daarna weer naar de Tolbrug. Hier gingen we houtbewerken! We maken een duwstok pinguin 🐧 Flink zagen met decoupeerzaag, snoeren over de grond, vijlen en schuren maar alles vol kunnen houden op 2 benen.

Na dit uurtje alles weer stofvrij maken en na een korte pauze naar de sportzaal.
Hier kregen we valtraining, waar je dus op moet letten als je valt. Ik gaf al aan dat ik dit wel eerder kon gebruiken, maar of ik bij mijn enorm harde val had kunnen bedenken dat ik mijn armen voor mijn borst moest kruisen en zo zijwaarts moest draaien dat ik niet op mijn schouder of stomp zou vallen, betwijfel ik!
Hoe dan ook, het was wel grappig om te doen. Hierna moesten we oefenen om op de grond te gaan liggen vanuit stand en daarna op staan.
Als afsluiter gingen we nog wat tafeltennis spelen.

Eenmaal thuis aan het eten begonnen, ook maar eens op 2 benen!

Na het eten leek het me mooi geweest en heb ik Perry bedankt en in de hoek gezet. Morgen vieren we feest, dus hoopte dan ook wat te kunnen lopen.
Helaas kreeg ik in de avond gemeen last van hitte uitslag op mijn stomp, dus de rest van het weekend met een naakt stompie rondgereden.

Maandag was het gelukkig wat minder warm, en kon ik mijn prothese weer aan. Bij Cornelis nog even mijn liner wat korter laten knippen en toen met de fysio gaan lopen. Eerst binnen, recht stuk, hoekjes om, draaien. Daarna gingen Jan en ik met de fysio naar buiten. We liepen rond het revalidatiecentrum naar de Livitstraat. Een oefen parcour met hindernissen. Verschillende ondergronden, ongelijke stoepjes, hellingkjes, trap op en trap af… het ging verassend goed!
Hierna weer terug naar binnen waarna de fitness op het programma stond.
Ook hier hard gewerkt. De nadruk voor mij ligt op kracht trainen. Mijn rug, buik, been en stomp sterker maken. Het uurtje vloog voorbij en hierna konden we weer naar huis.

Inmiddels draag ik mijn prothese de hele dag. Wel met de nodige zit pauzes uiteraard. Maar ik probeer zoveel mogelijk uit. Koken, de was doen, was ophangen, stofzuigen. Als ik ergens tegenaan loop kan ik dat bij de therapie weer aangeven zodat zij meekijken. Ik denk dat Perry en ik wel vriendjes blijven!

Vandaag lekker weer samen met Perry rommelen, hierna wordt het weer warmer en dus ook weer een beetje meer oppassen voor uitslag/wondjes enzo. Maar goed, dat nemen we voor lief, al rollend red ik me ook prima!

tot de volgende!

liefs Tamara

Eindelijk maandag!

11 juli 2022 / / 3 reacties

Wat kun je ergens naar uitkijken! Vandaag was het eindelijk de dag dat ik serieus met mijn spiksplinternieuwe prothese mag gaan lopen. Ik heb afgelopen weekend mijn liner weer voor hele dagen aangehad zonder problemen, dus kom maar op!

Natuurlijk was ik om half 8 al klaar en had dus tijd genoeg, de taxi komt toch pas rond 8.15 uur. Maar helaas, geen taxi. Half 9 nog niet, dus ik bel de centrale, voicemail!!!
Ik bleef het proberen, maar kreeg geen gehoor. Ik snapte er niets van. Nou, daar gaat mijn uurtje lopen voor vandaag! Het zit allemaal niet mee.
Om kwart over 9 belt de centrale me op… ze hadden een gemiste oproep (…of 30 denk ik) ‘Ow g*dverdeg*dver… dat is helemaal fout gegaan… hij komt eraan!’
Tja, om half 10 stapte ik dus in en reed om 10 voor 10 de oefenruimte in. De fysio en revalidatiearts blij verrast dat ik nog was gekomen. Mijn prothese stond startklaar, dus er werd tegen me gezegd, trek hem maar aan en loop maar weg!

Heel blij dat ik toch nog even de mogelijkheid kreeg om te lopen. De prothese aantrekken ging goed. Eerst met vaste knie heen en weer lopen, daarna de vergrendeling ervan af en even oefenen. Hierna kon ik in de loopbrug nog even wat heen en weer lopen onder toeziend oog van iedereen. Het viel zeker niet tegen!

Eerste stappen met mijn nieuwe prothese

Na een kwartiertje moest ik weer afscheid nemen en werd hij in de kast netjes opgeborgen. Donderdag mogen we weer samen spelen, dus daar kijk ik weer naar uit!

Leg-Day!

7 juli 2022 / / Geen reacties

Vandaag is het zover, ik mag kennis gaan maken met een nieuwe liefde in mijn leven, mijn partner in crime en letterlijke steun en toeverlaat: mijn prothese!

Eerste kennismaking met mijn prothese.

Eenmaal bij Livit aangekomen moest ik met Cornelis mijn koker gaan passen. Staand in de loopbrug moest ik mijn stomp in de koker laten zakken en al steunend op een stompsteun kon ik mijn gewicht erop duwen. Je hoort op dat moment bij het ventiel de lucht ontsnappen en zo zuigt de koker als het ware vacuum. Na controle zit de koker ook echt muurvast!
Omdat de rand tegen mijn zitbot drukt, wordt dit nog wat ingekort. Ik heb een brimloze koker wat betekend dat ik niet op mijn zitbot afsteun, wat zitten ook makkelijker maakt, en eventueel fietsen bijvoorbeeld.
Er worden nog wat maten genomen en dan gaat de instrumentmaker hem ’in elkaar schroeven’.

Na 10 minuten is hij terug. De rand is ingekort en afgewerkt, mijn knie zit eronder en mijn voet inclusief nieuwe stapper maakt het geheel af.
Hij zet de knie even op slot, zodat ik niet onverwacht doorzak en dan kan ik wederom in de koker stappen. De lucht ontsnapt en mijn ’been’ zit vast! Ik sta zowaar weer op 2 benen!
Ik loop heen en weer met een stijf been om even te voelen hoe het is, dit gaat vrij soepel. Dan haalt hij de knie van het slot. Als ik iets achterover hang op mijn voet, buigt de knie, zodat je kunt gaan zitten. Bij het staan moet je meer naar voren leunen en je been goed strekken. Dit voelt vrij natuurlijk.
Nu dus eens lopen met een losse knie… door mijn nog beurse stomp is dit wat lastiger. De zwaai naar voren is pijnlijk omdat ik dan duidelijk het gewicht van de prothese aan mijn liner voel trekken. Toch lukt het me! Als ik mijn been naar voren beweeg en de hak raakt de grond moet ik het prothesebeen strekken, dus een beetje in de knie drukken zeg maar. Hierdoor vergrendeld hij en kun je je stap afmaken. Als je met je goede voet naar voren stapt voel je de prothese knie weer buigen.

Het principe is duidelijk, dat snapte ik eigenlijk heel snel. Ook het gaan zitten en opstaan lukte me. Maar nogmaals, de pijn van de val werkt nog wat tegen. Hoe dan ook gaan we nu dus hard aan het werk om de been- en bilspieren sterker te maken en vanaf maandag oefenen, oefenen, oefenen!

Maar eerst rust… de liner staat weer schoon op zijn kapstok, stompkous aan, de was draait, dus nu even samen met de hondjes en een bakkie op de bank.

Volgende week meer! X

Daar is mijn liner.

21 juni 2022 / / 5 reacties

Gisteren weer een ochtend Tolbrug gehad, waar we begonnen met de prothese groep. De instrumentmaker was er ook, die had mijn liner en stompkous bij. Ik mocht het zinklijm verband eraf halen (eindelijk!) en daarna plaatste de instrumentmaker de liner en knipte hem op goede maar nog royale lengte. Het voelde best prettig, de druk is fijner verdeeld over de gehele stomp dan met het zinklijm verband. Maar goed, de temperaturen gaan flink stijgen de komende dagen, dus dan is gelijk de vuurdoop qua zweten. Ik zou er wel eens uit kunnen gaan drijven… dat is even afwachten. Hoe dan ook zouden we goede vrienden moeten worden, want deze liner gaat er ook voor zorgen dat ik straks mijn prothese kan gaan dragen. Na zelf een aantal keren aan en uit te hebben gedaan en de juiste instructies voor schoonmaken en laten drogen, als ook een goede stomp controle na het dragen, kon ik aan de wandel met de airboot.
Voor mijn nieuwe vriendje kreeg ik een mooie steun mee om hem op te laten drogen en slapen. Als hij even vrijaf heeft mag ik een stomp kous dragen, dit is een steunkous in het kort. Hiermee hoef ik dan tussendoor en in de nacht niet te zwachtelen.
Na dit uurtje nog aan de fitness en daarna weer voldaan naar huis.

Vriendje op zijn kapstok en als ik hem draag.
De ribbels die je ziet gaan straks voor het vacuüm zorgen in mijn koker, waar mijn prothese dan aan komt. Op deze manier blijft hij dan vastzitten aan mijn been.

De liner moet ik gaan opbouwen met 3 x 1/2 uur per dag. Aangezien hij nu nog zo comfortabel zit, vergeet ik de tijd dus nogal snel, dus een wekkertje is een goede hulp. Tegen de tijd dat het echt heet wordt deze week, mag ik hem bijna de hele dag aanhouden 🙂
Maar goed, toen de mannen gisteren thuiskwamen en we aan tafel gingen waren de grappen niet aan te slepen. Ze zagen die kapstok zo staan en ik zal maar niet zeggen wat voor benamingen hij kreeg… er werd heel hartelijk gelachen!
En eerlijk heb ik het zo ook het liefst. Er zijn serieuze gesprekken onderling, vragen genoeg maar als we zo samen zijn dan wordt er ook vooral met veel humor over gesproken.

Ow ja, en de fantoompijn is eigenlijk ook weer weg… ik heb gedurende de dag wat sensaties die ik voel, maar in de avond een wat vervelendere tintelingen/stroompjes met name in mijn voet (die ontbreekt dus) Hoe dan ook, als ik in bed lig op mijn buik, zakt dit weg en slaap ik heerlijk! Mijn medicatie ben ik dus aan het afbouwen, hopelijk kan ik straks helemaal zonder verder!

Aanstaande donderdag mag ik bij Livit langs om de koker aan te laten meten, dat is de volgende stap. Komende week gaan ze de koker maken en mijn prothese knie en voet eronder bevestigen. Volgende week donderdag ga ik dan weer terug naar Livit samen met mijn nieuwe schoenen 😀
Dan ga ik de prothese passen en wordt hij op mijn houding afgesteld zodat ik ermee kan gaan lopen. Hierna gaat de prothese naar de Tolbrug, waar ik er daar tijdens de prothese groep mee mag gaan oefenen. En als dat goed gaat, zal hij uiteindelijk ook mee naar huis mogen zodat ik hier ook mijn eerste stappen kan gaan zetten.

Ik kijk er heel erg naar uit, maar het is ook spannend. Alles gaat nu zo goed, als ik straks de prothese ook maar goed aan kan hebben. Dit wordt ook voorzichtig opgebouwd via een schema. En lopen met de airboot (een stijf been) is toch anders dan met een knie die buigt en een beetje flexibele voet.
Ik ga er vol vertrouwen in en hou jullie op de hoogte.

X

« Oudere berichten

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑