Mijn Beste Beentje Voor

Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Tag: lopen

Daar gaan we!

18 september 2024 / / 2 reacties

17 september, 3 weken na mijn operatie mag ik eindelijk naar Rijndam om te gaan revalideren. Vanwege een gespleten bot mocht ik 3 weken absoluut niet belasten en gezien de pijn die ik heb gehad was dat ook niet iets wat ik überhaupt zou willen doen. Vorige week was ik bij dr. Vledder en hij was erg tevreden, de krammen mochten eruit en ik kreeg groen licht om te starten. Nu was het dus zover.

Ik was al lekker op tijd bij Rijndam, dus nog even tijd voor een bakje koffie. Nadat we de zaal ingingen even kennis gemaakt met de mede revalidanten en iedereen is echt super aardig, gezellig en behulpzaam. Dorien, de fysiotherapeute, nam me stap voor stap mee.
Heel spannend, ik mocht beginnen met een 20 minuten op mijn buik liggen! Nu lijkt dit niets, maar geloof me maar dat ik het voelde na die 20 minuten! De vers aangehechte spieren worden op rek gebracht en ondanks dat je denkt niets te doen, is het toch een soort van hard werken.

Hierna kreeg ik een ‘stubby’ op mijn pin geschroefd. Een soort van kunststof voetje waarmee ik het belasten moet gaan opbouwen.

Met dit voetje moest ik in de brug komen staan, het voetje op een weegschaal plaatsend. Vanwege mijn eerdere breuk mag ik dus maar langzaam opbouwen en mocht ik beginnen met 5 kilogram drukken. Dit betekend dat ik met het voetje 5 kilogram druk op de weegschaal mag geven. Dit moet ik 20 minuten volhouden in goed gestrekte stand. Het voelde vreemd, heel licht en toch na een tijdje ook weer zwaar! Erg apart.
Deze oefening moet ik elke dag 2 keer herhalen, dus ik kreeg een weegschaal mee naar huis om mee aan de slag te gaan.

Hierna kreeg ik een reeks spierversterkende oefeningen te doen. Allemaal erg licht zo op het eerste gezicht, maar Dorien bleef aandringen dat genoeg genoeg is! Ik moet niet te snel te veel willen. Deze oefeningen moeten thuis ook met regelmaat worden herhaald.

Als laatste kreeg ik nog een kunststof dop voor over mijn pin. Deze dop zorgt ervoor dat de lakens in bed heel blijven, eventuele broeken niet doorboord worden en dat ook de benen van manlief ongeschonden blijven 😉
Het erop schuiven was een eitje, maar de dop eraf halen was toch nog even spannend, aangezien dat niet meteen lukte. Maar na een paar keer had ik het door en nu gaat het zonder problemen.

Aan het einde van de therapie nogmaals 20 minuten belastend staan en toen zat het erop! Het was eigenlijk ook een hele gezellige middag. Er hangt een hele ontspannen sfeer, wordt over van alles gekletst en de tijd vliegt voorbij. De dinsdag en vrijdag ben ik dus in Rotterdam, de rest mag ik thuis voortzetten.

Mijn planning is nu dat ik elke 7 dagen met 5 kilo extra mag gaan belasten, wat inhoud dat ik nu dagelijks 2 x 5 kilogram doe, volgende week dinsdag met 2 x 10 kilogram start en de week daarop met 2 x 15 kilogram etc.
Over 6 weken ga ik dan als alles goed gaat ‘aangekoppeld’ worden aan mijn prothese. Dan gaan we daar verder mee opbouwen tot het moment daar is dat ik mag gaan lopen.
Het wordt een langzame en lange weg, maar met het uitzicht dat ik volgende zomer op de been ga zijn ga ik deze met goede moed en veel energie tegemoet.

Vannacht slecht geslapen door de enorme spierpijn die ik voelde, dat is eigenlijk het ergste van deze periode. De hele heftige spierpijn die je gaat hebben. De spieren zijn allemaal opnieuw en op spanning vastgehecht, dit voelt ook erg ‘strak’ aan. Elk beetje wat je nu doet is een soort van aanslag hierop en dat voel je dan ook behoorlijk. Maar aan de andere kant is dat ook een goed teken, dat je spieren aan het werk gaan en sterker worden en daar doen we het voor!

Ik heb inmiddels een krukje op de juiste hoogte gevonden met de weegschaal erop, dus de eerste belastende oefeningen zijn gedaan. Het is niet veel, maar ik ben heel blij dat ik iets kan doen nu wat mijn herstel ten goede komt. 3 weken niets mogen doen is stiekem toch ook best lang 😉

Buiten dit alles is het litteken goed aan het genezen en ziet mijn ‘stoma’ (de opening waar de pin uitsteekt) er erg netjes uit. Ik verlies nauwelijks wondvocht en ook het schoonmaken 2 x daags is een kleinigheidje.
Al met al ben ik heel blij dat de eerste weken voorbij zijn, nu op naar beter!

XXX

Het is wat het is en toch is het niet wat het zou moeten zijn…

1 december 2023 / / 1 reactie

Ik weet deze keer niet zo goed waar ik moet beginnen… er zijn zoveel dingen gebeurd en gaande, zowel hele leuke en mooie dingen als ontzettende verdrietige dingen. Dit laatste zal ik als eerste toch even aanhalen, hoewel ik erover twijfelde er iets over te zeggen.
We zijn in twee weken tijd van voorbereidingen voor een weekendje weg met ons pap en mam gegaan naar een ziekenhuisopname en het slechtste gesprek wat je je maar kunt indenken. Alsof de grond onder je wordt weggeslagen.

Ondertussen is er bij ons ook een klein lichtpuntje waar we enorm dankbaar voor zijn in deze moeilijke tijd. Er komt weer een pup bij ons wonen!

Dit prachtige lieve meisje, Jaidy genaamd, komt vanaf 10 december ons gezinnetje uitbreiden. We hopen dat ze ons veel vreugde zal brengen, zeker nu.

En dan is er ook nog een testtraject waar ik instapte. Ik mocht de C-leg van Ottobock gaan testen om te kijken of ik daar voordeel uit kon halen. Woensdag de 15e was het zover. Mijn knie werd verwisseld voor de C-leg. De eerste stappen voelde heel erg vreemd en onwerkelijk. Maar al gauw ging het behoorlijk goed zelfs! Alsof het lopen een soort van vanzelf ging, zo apart!
We hebben vanalles uitgeprobeerd: lopen, opstappen, bukken, helling op en af lopen, trap aflopen. Zo eng maar tegelijkertijd ook zo prettig.
Met genoeg vertrouwen ging ik op weg naar huis. het weekend zouden we naar Texel gaan, dus ik zou genoeg kunnen oefenen.

Wat merkte ik bij het testen van deze knie vooral?
Energie verbruik… dat was wat me het allermeest opviel. De loopbeweging gaat vanzelf, mijn voet wordt door de knie naar voren bewogen bij het lopen, dus ik hoef niet vanuit mijn heup mijn prothese naar voren te zwaaien. Dit scheel enorm veel energie bij het wandelen. Hierdoor ben ik er ook zeker van dat mijn voet op de juiste plek is als ik mijn stap maak, waardoor ik ook veel minder op hoef te letten waar ik mijn voet neerzet. Ik kan gerust lekker rondkijken als ik aan het wandelen ben in plaats van naar de stoep te staren. Zeker met je handen vol (boodschappentas, wasmand, noem maar op) is dit een uitkomst. Als je onverwachts op een scheve stoeptegel stapt wordt je een soort van opgevangen. Met mijn huidige knie zit/lig ik dan op de grond, wat nogal eens een keer gebeurde met de hond uitlaten 😉
Binnen huis kan ik veel makkelijker manoeuvreren door de kamer. Korte bochtjes lopen, omdraaien, in de keuken rondlopen. Ook het bukken gaat echt met goed verdeeld gewicht en deze knie blokkeert ook bij druk in buig stand, dus ik kan gewoon met gebogen knieën volle steun nemen. Dit ontlast mijn linkerbeen aanzienlijk wat minder knie en enkel pijntjes geeft.
Ik kan voet over voet de trap aflopen! Dit gaat zoveel sneller maar ook zoveel makkelijker dan steeds weer bij moeten stappen. Schuine hellingen af en oplopen gaat ook zoveel makkelijker! En dan heb ik dat nog niet eens helemaal goed onder de knie 😉
Nou ja, ik ging met Jelle samen wandelen, ronde van 6 km gelopen zonder rustpauze en eenmaal thuis kon ik gewoon ook daar nog mijn ding doen!

Op Texel heb ik de duinen beklommen waarvan ik dacht dat ik die nooit meer zou kunnen lopen. Op het strand in het losse zand gewandeld en gewoonweg niet gestruikeld of gevallen. Dat was wel het bewijs dat dit me zoveel meer brengt dan wat ik had durven hopen, en dan heb ik hem nog maar net.

Inmiddels ben ik mijn testen aan het afronden in Amsterdam, hierna moet ik terug naar mijn eigen knie. Hier worden dezelfde testen mee afgenomen en dan moeten we met een goede onderbouwing naar de zorgverzekering. Blijkt dat dat ook nog even een dingetje is, zo op het einde van het jaar. Mijn zorgverzekering is 180 graden gedraaid in de vergoedingen voor prothesezorg volgend jaar, dus dit is wel even een punt van aandacht. Gelukkig wordt ik ook hierin heel fijn geadviseerd.

We hopen dus dat het in het nieuwe jaar op dit vlak positief gaat uitpakken. Dat ik dan vele zorgeloze kilometers mag maken met onze hondje.

Maar goed, we moeten positief blijven, echter vervaagd het allemaal wel op dit moment en is mijn hoofd eigenlijk alleen bij mijn pap en mam. Er zijn geen wensen, alleen dat we nog wat tijd gezellig met ons allen door mogen brengen en daar gaan we allemaal ons enorme best voor doen om dat voor elkaar te krijgen.

Ik hou van je, pap!!!

X

Herfst in aantocht

19 oktober 2023 / / Geen reacties

Waar blijft de tijd! De weken vliegen letterlijk voorbij en nu zitten we al weer in de herfst, met inmiddels het bijpassende weer. We hebben enorm genoten van het heerlijke weer de afgelopen tijd, het zonnetje heeft ons verwend!
De herfstvakantie is hier onderweg, dus even tijd voor een update.

Eindelijk was mijn nieuwe koker klaar! Ik mocht hem in de ochtend ophalen en dan zou ik aansluitend naar de fysio kunnen. Dat liep even een beetje anders 😉
Bij aankomst werd mijn knie onder de nieuwe koker geschroefd en kon ik hem aan doen. Met geen mogelijkheid kwam ik onderin de koker en voor mijn gevoel was de rand te hoog in mijn lies. Dit werd aangepast, nog eens proberen, nog eens aanpassen, nog eens proberen. Liner inkorten, nog eens proberen en zo vloog te de tijd voorbij.
Frank kwam mee kijken, bandje aan achterzijde moest losgemaakt worden en dan nieuwe poging, nu lukte heb wat beter. Koker zat als een huis, maar wel wat strak.
Inmiddels was het al ver in de middag, en na even gelopen te hebben vond ik het hele strakke niet heel erg prettig. Frank gaf aan dat hij liever een dynamische koker zag, omdat het heel veel comfort geeft en een beter vacuüm. Maar ja, dat kan later ook, want dan gaat je mooie vlinder patroontje eraan, zei hij. Nou ja, ik vind comfort toch net even wat belangrijker en vroeg wat hij dan bedoelde. Maar even… ik vind mijn vlinders wel erg mooi <3 Carsten er weer bij en die riep meteen, ow dat doen we nu wel, als je even tijd hebt nog! Natuurlijk, Carsten zijn lunchpauze weer door zijn neus geboord, maar hij wilde niet wijken. Een half uur later kwam mijn koker weer terug, met aan de voorzijde een groot vlak eruit gesneden. Toen ik er instapte en mee liep leek het wel of er een kussentje inzat.
Doordat de harde buitenkoker nu meer opengewerkt is heeft de flexibele binnenkoker ruimte om wat te bewegen wat er voor zorgt dat mijn vacuüm beter blijft, maar qua lopen voelt het heel veel beter! Ik heb met Frank nog even een paar rondjes op de atletiekbaan gelopen waarbij hij de uitlijning heeft aangepast en we wat weg kletste om mijn aandacht van het lopen af te houden. Koker voelde goed, lopen ging prima en we waren allebei erg tevreden. Ik besloot de fysio over te slaan, zodat ik meteen rechtstreeks via de files naar huis kon rijden.

Eenmaal thuis lekker weer aan de wandel gegaan en na een aanpassing de week erop, om de randen nog wat lager te laten maken, zit hij perfect.
En ja, toen ik nadacht over mijn amputatie had ik een soort van notitie gemaakt wat ik graag weer zou kunnen willen als ik ooit geopereerd zou worden. Die notitie heb ik 2 jaar geleden geschreven, vlak voor ik het pijntraject in zou gaan, wat uiteindelijk tot mijn amputatie heeft geleid. Hier schreef ik dat ik hoopte ooit weer een afstand van ongeveer 5 kilometer in de bossen te kunnen lopen met mijn maatje Monty…
Enkele weken geleden gingen we in de ochtend met prachtig weer lekker naar de Kampina met ons kleine maatje Chipo en daar wandelde we voor het eerst ruim 5 kilometer aan een stuk door de prachtige natuur en bossen. Dit voelde als een enorme overwinning en tegelijk ook best een beetje moeilijk omdat onze liefste Monty hier niet meer bij heeft kunnen zijn…

Maar ik deed het!!! Geen pijn, geen wondjes, geen last… het voelde zo goed!

De woensdag erna was ik weer in Amsterdam en overlegde ik weer met Carsten dat ik toch ook weer graag wilde fietsen. De vacuüm ring die ik had zat te hoog en daardoor te strak, waardoor ik niet in mijn koker kon komen, dus probeerde we een kleinere maat die onderaan mijn stomp zit. Ik stapte in mijn koker en zat direct muurvast! Voelde wel erg strak, maar ik wilde hier toch mee proberen te fietsen. Ik kan de ring op andere momenten makkelijk uitlaten en dragen als het nodig is.

En daarmee haalde ik gewoon weer een doel, weer lekker op de fiets kunnen stappen!

Inmiddels zijn we weer druk met looptraining en het sterker maken van mijn spieren waarbij de nadruk een beetje ligt op abrupt kunnen stoppen en uit balans getrokken worden. (Dit is met een reden, maar die horen jullie gauw genoeg 🙂 Afgelopen week is er weer een loop analyse gemaakt (Eens in de zoveel tijd filmen ze dan het looppatroon op de baan en op oneven ondergrond om zo een Beeld van de vooruitgang te hebben) en de testfase is aangevraagd om met een micro processor knie te gaan testen.

Mijn zomerschoenen zijn weer omgewisseld voor de winterschoenen, wel zo prettig met de regen in het vooruitzicht 😀

Tot gauw!

XX


Ups en downs

10 mei 2023 / / 2 reacties

Nou, er zijn weer wat weekjes voorbij, tijd om even bij te kletsen 🙂
Afgelopen weken zijn niet echt makkelijk verlopen. Veel pijnklachten, aanpassen, afstellen, proberen en vooral balen dat het gewoon niet wil…
2e week van de meivakantie gepland om naar Texel te gaan, lekker wandelen en langs het strand struinen met de hondjes, maar de moed zakt me in de schoenen bij het woord wandelen, want dat lukt me op het moment gewoon niet. Vervelende pijnplekken die niet te verklaren zijn en zelfs Carsten met de handen in het haar doet zitten.

Bij vertrek dus ook maar krukken in de auto gegooid. We mogen ook de elektrische vouwfietsen van ons pap en mam meenemen om te proberen of het me lukt om te fietsen. Extra zadel en andere zadelpen mee, kunnen we mooi uitvogelen.
We hebben een heerlijke week gehad op Texel, het weer was prachtig, met krukken kon ik aardig uit de voeten, ook op het strand, dus genieten! De pijn voor lief genomen, en uiteindelijk me erbij neergelegd dat het gewoon niet anders kon. Toen we wilde proberen een blokje om te fietsen, bleek dat super te gaan! Dat blokje om werd een tochtje van een kilometer of 15 😀
Dat moest zo zijn… in de ochtend lekker het strand op met de honden, in de middag op de fiets het eiland over! We hebben wat kilometers gemaakt! Totdat manlief onverwachts op de rem ging waardoor ik ook plots moest remmen en mijn evenwicht verloor doordat ik naar de verkeerde kant viel. (Ik kan alleen aan de linkerzijde stoppen, rechts kan ik me niet opvangen met mijn prothese) Mijn prothese gaf niet thuis, dus ik knalde nogal erg ongelukkig op het frame en zo in de berm. Fikse blauwe plekken en vel eraf op plekken waar je dat niet wil… met kiezen op elkaar naar huis gefietst en dat was dus ons fiets avontuur (Ik was blij dat ik enigszins kon zitten) Maar, het smaakt naar meer!

Eenmaal thuis kon ik weer naar Amsterdam. Bij de fysio een mooi schema gekregen van Ashley om thuis mee aan de slag te gaan. Buikspieren, romp stabiliteit, beenspieren, houding, looptechniek… alles komt aan bod.
Bij de Dug Out nog langsgegaan om te kijken of er nog wat aangepast kon worden en mijn schoenwissel voor de zomer.

Heel blij mee, EN ik kan nu zelfs op blote voeten lopen of in de zomer mijn Toms weer een keertje aan rondom huis. Helemaal top!
Carsten heeft nog wat ruimte gemaakt in mijn koker aan de onderzijde, en daarna een gesprekje met Frank over de onverklaarbare pijn die ik steeds voel, en steeds ergens anders voel. Hij legde me uit dat de pijn die plots op komt zetten ook net zo plots weer zal verdwijnen. Waarschijnlijk geeft mijn lijf signalen af na 7,5 jaar pijn en niets kunnen doen omdat ik nu juist al zoveel kan. Geen pijn, actief zijn, dat is mijn lijf niet gewend, dus nu trapt dat dus op de rem.
Technisch kan er niets beter gemaakt worden, koker zit als gegoten, geen wondjes of drukplekken, dus nu is het zaak om mijn grenzen op te gaan rekken. De drukpijn die ik voel aan het bot houden we in de gaten, daar moet misschien nog wat extra ruimte gemaakt worden. Als er pijn komt en heftig is, accepteren en loslaten. Geef er maar een naam aan en vertel de pijn maar dat het kan vertrekken. Dan zal het snel beter gaan en kun je verder. Ook zal ik met de fysio nu steviger moeten gaan trainen. Meters maken, sterker worden en doorgaan.

Met dat in mijn hoofd gaan we dus aan de slag. Ik wil minstens 3 keer in de week mijn trainingsschema afwerken en daarnaast ook de nodige aandacht aan het lopen besteden. Door de pijn lopen is pittig, maar als het te hebben is bijten we nu door. Maandag weer even kijken of we de weerstand van mijn knie wat kunnen aanpassen omdat ik het gevoel heb dat ik daar last van heb met lopen.

Al met al enerverende weken geweest met ups en downs en het gevoel dat ik 100 stappen achteruit was gegaan, nu weer vertrouwen opbouwen.

Eerste trainingssessie thuis zit erop, evenals mijn eerste wandelingetje. Spierpijn voel ik overal, dus ik kan wel zeggen dat ik goed bezig ben geweest 😀

Tot zover weer, flink ertegenaan de komende tijd en hopen dat het dan beter gaat worden.

Liefs X

Here we go!

12 januari 2023 / / 2 reacties

Duurde allemaal iets langer dan de bedoeling was, maar ik ben er weer! Hopelijk hebben jullie allemaal fijne dagen achter de rug en gaan ook jullie dit jaar weer fantastisch maken.

.
Hier ging het einde van vorig jaar eigenlijk steeds een beetje beter… ik kon steeds wat meer lopen met minder pijn en dat geeft een burger moed. De echo was 29 december en 4 januari had ik een consult met de revalidatie arts. Wat ik al dacht, er was eigenlijk niets geks te zien. Een vochtplekje achter het litteken wat nog geen cm groot was en, wat we dus ook dachten, een restje van wat er heeft gezeten. Uiteindelijk ben ik er dus toch doorheen gaan lopen, wat helaas wel enkele weken heeft geduurd, maar het gaat de goede kant op!

6 januari zaten mijn man en ik bij Frank, hij legde ook aan Patrick uit wat zijn werkwijze is en hoe hij denkt en redeneert. Mijn prothese is wat aangepast, zodat ik hem nu op de juiste manier kan dragen omdat de pijnplek weg is. We hebben afgesproken dat ik de komende 2 weken lekker ga trainen, wandelen, alles gewoon ga doen en dan gaan we naar een definitieve koker. Deze wordt ook een koker zonder liner maar met een zachte sleeve erin, zodat deze heel comfortabel zit. Een tussenstap naar eventueel een koker met liner, maar wel dat ik dit ook ervaren heb, hoe dit zit. Goed plan!
Nog even lekker een uurtje zwemmen en daarna hadden we een heerlijke lunch georganiseerd met zijn allen in het Chalet. Het was allemaal overheerlijk en super gezellig.

Het weekend hebben we weer eens lekker met de hondjes in de Kampina gewandeld, wat ook zo fijn is om dat weer te kunnen! Gelijk even een reminder dat ik, bij transpiratie, toch tussendoor beter even mijn koker en stomp kan drogen, aangezien ik nu net het laatste stukje mijn huid kapot liep. Maar met bepanthen smeren doet wonderen en gelukkig viel het dus mee.

Hoe zuur is het dan dat je, net nu je weer aan de slag kunt, ziek wordt. Mijn maag en darmen sputteren al even tegen en ik voel me echt niet lekker. Geen trainen, maar wel naar de huisarts. Darmproblemen zitten wel in de familie en nu mag ik eraan geloven. Het is hardnekkig, maar ik probeer tussendoor toch mijn meters te maken en alles zoveel mogelijk te doen. Taxiritjes naar Amsterdam gaan me nu even niet lukken en daar is dan weer dat baal-moment. Weer niet zoals ik had gehoopt.

Ondanks deze strubbels ben ik wel gewoon gaan lessen, want de 18e heb ik mijn rijtest. Om 08.30 uur ben ik aan de beurt. Gekke is dat het me geen moeite kost om met links te rijden, het gaat als vanzelf, dus ik maak me geen zorgen. Als ik dan maar wel fit ben!

Hoe dan ook, we kunnen weer vooruit en aan de slag! Op het laatste moment toch nog lopend het nieuwe jaar in gegaan en niet van plan daar voorlopig mee te stoppen.

Maak er wat moois van dit jaar, lieve mensen!
X

Weekje vrij

13 augustus 2022 / / Geen reacties

De eerste week vakantie van Patrick is alweer een feit, net als mijn eerste revalidatie vrije week. Wat een zomer weer hebben we toch! Bijna elke ochtend hebben we een wandeling gemaakt, variërend van 1 tot 2 kilometer, met de hondjes. Het wandelen gaat langzaam beter, ik moet echt op mijn prothese vertrouwen en dat is nog lastig. Ergens toch de angst om te struikelen of met je voet achter een ongelijk liggend steentje te blijven haken (en daar hebben we er hier nogal wat van;)) Af en toe ook lekker zwemmen en vooral genieten van de tuin en relaxen.
Inmiddels pakken we de fiets (ik de scoot) en rijden we ergens heen voor een wandelingetje. Zo ook vanmorgen, eerst een flinke ronde gereden en daarna nog even de Kampina in. Een route van 2,5 km is perfect! net wat verder dan anders, maar het is al wel tegen de 30 graden 🥵
Gewapend met water stappen we de bossen in en het wandelen gaat ook nu erg goed. Het is een verhard grindpad en ik moet vooral nog kijken waar ik loop, maar ook de ’heuveltjes’ gaan me redelijk goed af. Tussendoor even op adem komen, maar verder zonder problemen als pijn, transpireren, drukplekken kunnen lopen.


We doen nog wat boodschapjes en brengen de middag in de tuin door met zwemmen, lezen en luieren.
Maandag ga ik weer revalideren, maar deze week oefenen ’in het wild’ is zeker net zo belangrijk. De warmte is het grootste struikelblok om vooral veel te lopen, maar we willen allemaal zomer 🌞

Geniet van het zonnetje, goed smeren, goed drinken en tot gauw! 🦿🦩

Woensdag… oeps!

27 juli 2022 / / 1 reactie

Geen maandag of dinsdag deze keer, maar woensdag dus. Sorry buuf! 😉
Maar goed, vorige week dus lekker geoefend met lopen. Ik werd met mijn therapie maatje Jan de gangen doorgestuurd. Samen met de therapeuten afgesproken dat ik mijn prothese op gevoel ga dragen. Dus bij geen klachten gewoon aanhouden. Uiteraard tussendoor checken op plekjes en irritaties. Dit lijkt goed te werken voor me. Donderdagmiddag de teambespreking, hier waren we eigenlijk ook zo klaar. Fysio en arts zijn zeer tevreden en blij dat het zo goed is uitgepakt. De chirurg wilde me graag binnenkort even zien, dus daar wordt een afspraak mee gemaakt. Vrijdagochtend moest ik bij Livit langs, daar heeft Cornelis wat aanpassingen gedaan. De lotusverbinding ertussenuit gehaald en mijn onderbeen iets naar buiten geplaatst. Voor mijn gevoel sta ik nu wat stabieler. Hierna (wederom vergeten door de taxi, dus vrij laat) weer naar huis om te eten en daarna weer naar de Tolbrug. Hier gingen we houtbewerken! We maken een duwstok pinguin 🐧 Flink zagen met decoupeerzaag, snoeren over de grond, vijlen en schuren maar alles vol kunnen houden op 2 benen.

Na dit uurtje alles weer stofvrij maken en na een korte pauze naar de sportzaal.
Hier kregen we valtraining, waar je dus op moet letten als je valt. Ik gaf al aan dat ik dit wel eerder kon gebruiken, maar of ik bij mijn enorm harde val had kunnen bedenken dat ik mijn armen voor mijn borst moest kruisen en zo zijwaarts moest draaien dat ik niet op mijn schouder of stomp zou vallen, betwijfel ik!
Hoe dan ook, het was wel grappig om te doen. Hierna moesten we oefenen om op de grond te gaan liggen vanuit stand en daarna op staan.
Als afsluiter gingen we nog wat tafeltennis spelen.

Eenmaal thuis aan het eten begonnen, ook maar eens op 2 benen!

Na het eten leek het me mooi geweest en heb ik Perry bedankt en in de hoek gezet. Morgen vieren we feest, dus hoopte dan ook wat te kunnen lopen.
Helaas kreeg ik in de avond gemeen last van hitte uitslag op mijn stomp, dus de rest van het weekend met een naakt stompie rondgereden.

Maandag was het gelukkig wat minder warm, en kon ik mijn prothese weer aan. Bij Cornelis nog even mijn liner wat korter laten knippen en toen met de fysio gaan lopen. Eerst binnen, recht stuk, hoekjes om, draaien. Daarna gingen Jan en ik met de fysio naar buiten. We liepen rond het revalidatiecentrum naar de Livitstraat. Een oefen parcour met hindernissen. Verschillende ondergronden, ongelijke stoepjes, hellingkjes, trap op en trap af… het ging verassend goed!
Hierna weer terug naar binnen waarna de fitness op het programma stond.
Ook hier hard gewerkt. De nadruk voor mij ligt op kracht trainen. Mijn rug, buik, been en stomp sterker maken. Het uurtje vloog voorbij en hierna konden we weer naar huis.

Inmiddels draag ik mijn prothese de hele dag. Wel met de nodige zit pauzes uiteraard. Maar ik probeer zoveel mogelijk uit. Koken, de was doen, was ophangen, stofzuigen. Als ik ergens tegenaan loop kan ik dat bij de therapie weer aangeven zodat zij meekijken. Ik denk dat Perry en ik wel vriendjes blijven!

Vandaag lekker weer samen met Perry rommelen, hierna wordt het weer warmer en dus ook weer een beetje meer oppassen voor uitslag/wondjes enzo. Maar goed, dat nemen we voor lief, al rollend red ik me ook prima!

tot de volgende!

liefs Tamara

Het is weer maandag

18 juli 2022 / / Geen reacties

Weer een week voorbij! Afgelopen Vrijdagochtend een belletje van de revalidatie arts ter voorbereiding van de teambespreking komende donderdag. Niets dan lof, erg tevreden dus eigenlijk waren we ook zo weer klaar.

Vandaag was ik voor de verandering om 08.15 uur al op de Tolbrug! Als de therapie eenmaal begint, trek ik mijn prothese aan en begin ondertussen in de loopbrug wat heen en weer te lopen. Als Baukje er is gaan we met krukken de gang op. Dit gaat ook weer goed en ik mag al gauw lekker zelf rondwandelen. Jan en ik hebben dus hoofdzakelijk samen al kletsend door de gangen gestruind en de complimentjes die ons werden toegeworpen in ontvangst genomen. Erg leuk! Tussendoor nog met Baukje samen gekeken of mijn houding goed is en of ik voldoende steun pak als ik stilsta. Dit is allemaal perfect. Ik heb afgelopen weekend lekker met de rollator in de tuin meters gemaakt en op 2 benen gekookt. Oefening baart kunst.

Volgens Edwin is 1 kruk of wandelstok ook genoeg, en dat besef ik me ook, maar eerst maar eens even zo aan de wandel. Als Jan trap gaat lopen neemt Edwin me mee op sleeptouw. Dat ga jij ook eens proberen! Jan loopt keurig de trap op en af en dan zegt Edwin dat ik het ook maar eens moet doen. Ik geef 1 kruk aan hem en stap de trap rustig op en stap zo naar boven tot Edwin’s verrassing. ‘Nou’ , zegt hij, ‘Ik denk je pakt even een trede of 3’. Maar goed, dus ook weer naar beneden en dat ging ook prima. Toch wel prettiger dan op je billen moet ik zeggen.
Dan bespreken we het alternerend trap aflopen (voet over voet, zoals je eigenlijk normaal de trap afloopt) Jan moet dat goed kunnen omdat hij zijn knie nog heeft. Mijn prothese is hier ook voor geschikt en dat wil Edwin me even laten voelen. Het komt erop neer dat ik mij prothese voet halverwege over de rand van de trede neerzet en dan met mijn gezonde been een trede lager zet, terwijl mijn gewicht op de prothese drukt. Hierdoor gaat de rem in mijn prothese werken en zakt deze vertraagd door, waardoor je dus naar beneden kunt lopen. We hebben dit geprobeerd, maar het is nog erg eng om te doen. Eerst maar eens het volle vertrouwen in mijn prothese vinden. Wel erg grappig om eens te voelen, omdat ik echt dacht dat Edwin mijn prothese tegendruk gaf!

Na een dik uur flink gelopen en geoefend te hebben nog een uurtje fitness erachteraan en daarna lekker voldaan naar huis.
Hopelijk kan ik de komende dagen de draagtijd lekker opbouwen. Dan kan ik ook steeds beter wennen en oefenen. Vrijdag nog wat kleine aanpassingen laten doen aan de koker en knie. De koker mag nog wat lager gesneden worden in mijn lies en de lotus adapter ( waarmee ik mijn onderbeen kan draaien) wordt eruit gehaald om te kijken of mijn knieën dan iets meer op hetzelfde niveau uitkomen. We gaan het zien!

Eerst even deze 2 pittig hete dagen zien door te komen, doe het rustig aan en blijf genoeg drinken 😀

Kippenvel

14 juli 2022 / / 2 reacties

Nou, vandaag weer een uur prothesegroep op de planning, wederom geen taxi 😡 Na kwaad aan de telefoon te hebben gezeten werd er uiteindelijk een taxibus langs gestuurd. Deze bus zat al behoorlijk vol en moest nog mensen ophalen… wederom te laat dus!

Maar…. eenmaal binnen mocht ik gelijk mijn prothese uit de kast pakken en aan doen. omdat we met 3 mensen in de loopbrug stonden was dat even puzzelen, maar ik kon toch mooi op en neer stappen. ik zakte nog net niet genoeg in mijn koker, maar dat wordt hopelijk beter als ik meer ga lopen, anders zal mijn koker aangepast moeten worden. Toen Edwin terug kwam, had hij de rollator bij. ‘Ga hier maar eens mee lopen!’ Ik stapte erachter en wandelde op mijn gemakje door de oefenruimte, wat verrassend goed ging. Toen stuurde hij me achter Jan aan, de gangen door. Ik wandelde zo dus rustig naar de wachtruimte en weer terug. Helaas zat toen de tijd erop.

Eenmaal terug, de prothese (Perry gedoopt) terug in de tas en de kast gezet. Hierna mijn stomp gecontroleerd en alles was eigenlijk prima. ‘Nou’, zei Edwin, ‘morgen kun je de prothese wel mee naar huis nemen!’ Lichtelijk teleurgesteld vertelde ik hem dat ik er morgen niet was. ’Dan wordt dat maandag’.
Baukje zei toen, ‘wat maakt het dan uit of ze hem nu of maandag meeneemt? misschien helpt het wel met slinken van de stomp als ze hem wat meer aanheeft?’
Daar had Edwin niets van terug en dus pakte Baukje mijn ”Perry” weer uit de kast. Ik mag er thuis mee oefenen… “ga niet meteen een blokje rond, maar ga eerst eens dragen, staan, belasten, eventueel met een rollator wat stukjes in huis lopen, maar RUSTIG AAN! Stomp in de gaten houden maar daar vertrouwen we je volledig in” Ik krijg een Opbouwschema mee en met een blij hoofd mocht ik toen gaan.
‘Ohhh’ zei Baukje, ‘ik heb gewoon Kippenvel! Vind dat altijd zo een bijzonder moment als de tas mee naar huis mag!’ En die Kippenvel had ik ook toen ik met mijn Perry de deur uit rolde… Weer een stap verder!

En zo staat Perry ineens thuis 😊

Leg-Day!

7 juli 2022 / / Geen reacties

Vandaag is het zover, ik mag kennis gaan maken met een nieuwe liefde in mijn leven, mijn partner in crime en letterlijke steun en toeverlaat: mijn prothese!

Eerste kennismaking met mijn prothese.

Eenmaal bij Livit aangekomen moest ik met Cornelis mijn koker gaan passen. Staand in de loopbrug moest ik mijn stomp in de koker laten zakken en al steunend op een stompsteun kon ik mijn gewicht erop duwen. Je hoort op dat moment bij het ventiel de lucht ontsnappen en zo zuigt de koker als het ware vacuum. Na controle zit de koker ook echt muurvast!
Omdat de rand tegen mijn zitbot drukt, wordt dit nog wat ingekort. Ik heb een brimloze koker wat betekend dat ik niet op mijn zitbot afsteun, wat zitten ook makkelijker maakt, en eventueel fietsen bijvoorbeeld.
Er worden nog wat maten genomen en dan gaat de instrumentmaker hem ’in elkaar schroeven’.

Na 10 minuten is hij terug. De rand is ingekort en afgewerkt, mijn knie zit eronder en mijn voet inclusief nieuwe stapper maakt het geheel af.
Hij zet de knie even op slot, zodat ik niet onverwacht doorzak en dan kan ik wederom in de koker stappen. De lucht ontsnapt en mijn ’been’ zit vast! Ik sta zowaar weer op 2 benen!
Ik loop heen en weer met een stijf been om even te voelen hoe het is, dit gaat vrij soepel. Dan haalt hij de knie van het slot. Als ik iets achterover hang op mijn voet, buigt de knie, zodat je kunt gaan zitten. Bij het staan moet je meer naar voren leunen en je been goed strekken. Dit voelt vrij natuurlijk.
Nu dus eens lopen met een losse knie… door mijn nog beurse stomp is dit wat lastiger. De zwaai naar voren is pijnlijk omdat ik dan duidelijk het gewicht van de prothese aan mijn liner voel trekken. Toch lukt het me! Als ik mijn been naar voren beweeg en de hak raakt de grond moet ik het prothesebeen strekken, dus een beetje in de knie drukken zeg maar. Hierdoor vergrendeld hij en kun je je stap afmaken. Als je met je goede voet naar voren stapt voel je de prothese knie weer buigen.

Het principe is duidelijk, dat snapte ik eigenlijk heel snel. Ook het gaan zitten en opstaan lukte me. Maar nogmaals, de pijn van de val werkt nog wat tegen. Hoe dan ook gaan we nu dus hard aan het werk om de been- en bilspieren sterker te maken en vanaf maandag oefenen, oefenen, oefenen!

Maar eerst rust… de liner staat weer schoon op zijn kapstok, stompkous aan, de was draait, dus nu even samen met de hondjes en een bakkie op de bank.

Volgende week meer! X

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑