Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Tag: knie (Pagina 2 van 10)

Goed bezig!

De week is weer voorbij! Cliché… ik weet het… maar zo is het wel! Afgelopen week heb ik weer hard gewerkt, al zeg ik het zelf 😉
Afgelopen donderdag druk geweest met traplopen oefenen. Ik moet de rem-functie van mijn knie uitvogelen en vertrouwen, nou… dat valt nog niet mee! Eerst ben ik met een opstapje op de loopbrug begonnen om het gevoel een beetje te krijgen. Hierna zijn we nog op de trap gaan oefenen. Het voelt nog steeds eng om te doen. Eenmaal thuis even een hapje gegeten en daarna toch maar even langs de huisarts voor mijn schouder. Na mijn val van ruim 4 weken geleden geeft mijn schouder steeds meer problemen. Ik heb me destijds op mijn elleboog opgevangen, waardoor mijn schouder de klap heeft gekregen. De fysio’s hebben er al een paar keer naar gekeken en 1 spiergroep voelt wel wat beter, maar de nare pijn blijft. Nu lijkt het er toch op dat mijn pezen een flinke klap hebben gehad, misschien zelfs wel scheurtjes hebben opgelopen, afgaand op de pijn die ze geven. Ik moet mijn arm echt een tijdje rust geven, ondanks dat dat lastig gaat als ik in mijn rolstoel vertoef. Gelukkig loop ik steeds meer, dus ik hoop dat er gauw verbetering optreed. Het zal wel tijd nodig hebben.
Vrijdag weer een middagje Tolbrug, waar Jan geen zin had in houtbewerken en ik liever iets anders deed, vanwege mijn schouder. Geen probleem, we splitsen de groep en ik ga met Jan en de fysio lekker weer buiten aan de slag. Wandelend naar de Livit straat en daar de letterlijke hobbels oefenen die we tegen kunnen komen. Hij daagde ons extra uit om zonder stok te lopen, kijken of ik de balans ook kon vinden en tips om netjes te lopen. Het ging me niet slecht af, maar dat verdient nog heel wat aandacht 😉
Traplopen, hellinkjes op en af, ongelijk terrein… het ging allemaal goed. Uiteindelijk nog op de brandtrap aan het oefenen geweest en toen zat ons uurtje erop. Het was behoorlijk warm, dus bezweet en wel terug naar binnen.
Het sportuurtje speelde we Boccha, een soort van Jeux de Boules maar dan met zachte zware ballen voor in een zaal. Hierbij kwam houding nemen, ballen oprapen enzo aan de orde. Op het laatst nog even wat belangrijke planning info doorgenomen en toen op naar huis.

Zaterdag een lekkere rustige rommeldag, de garagedeur geschilderd en daarna nog even mee naar de Decathlon geweest. Al lopend via de andere kant van de parkeerplaats de hele Decathlon doorgelopen en dat ging eigenlijk ook wel goed. We besloten dan ook om Zondag ochtend een wandelingetje te proberen.

Nou, Zondagochtend, hondjes aan de lijn en samen met Patrick aan de wandel. We hadden voor de grap Strava aangezet, zodat we konden zien wat naast de passen ook de afstand zou zijn die we zouden lopen.

Zoals je ziet helemaal happy met de gelopen ronde van 1,88 KM. We wandelde over grindpaadjes, asfalt, stoepen met ongelijk liggende stenen en een heel stuk over het gras. Het ging goed, ik voelde geen enkel pijntje en had nergens last van, behalve dat het veel energie vraagt! Maar dat het zo goed ging gaf me aan de andere kant ook weer heel veel energie!

Eenmaal thuis uiteraard even rust en alles gecontroleerd, maar er was geen drukplekje of irritatie te vinden. Tijd voor een verfrissende douche en daarna samen met pa en ma de waanzinnige race van Max zitten kijken.

Vandaag weer vol goede moed richting Tolbrug waar ik ook weer bezig ben geweest met traplopen. Het gewoon naar boven en beneden lopen met bijzetten van mijn voet gaat perfect. Maar naar beneden zou ik dus voet over voet (alternerend) moeten kunnen. Ik moet mijn prothese voet dan net over de rand van de traptrede zetten en dan met mijn goede been doorstappen naar de volgende trede. Doordat ik dan mijn gewicht op mijn prothese been heb, buigt deze geremd door. Dat betekend dat mijn prothese been waar ik volledig op leun dan heel langzaam doorbuigt zodat ik mijn gezonde been rustig kan neerzetten op de trede lager. Klinkt ingewikkeld, maar als mijn therapeuten er weer zijn zal ik eens vragen of ze het filmen. Het ging in ieder geval een stuk beter nu!
Bij de fitness ook nog op de hometrainer gezeten om te kijken of er problemen zouden kunnen zijn als ik zelf wil gaan fietsen. Ook dit zag er erg positief uit!

Nou, veel geoefend en gedaan! Volgende week krijgt Patrick vakantie, dan gaan we samen ook lekker wandelingetjes maken. Ik heb dan ook even een weekje revalidatie-verlof… dat heb ik wel even verdiend.
Voor nu gaan we weer even proberen om de heetste dagen door te komen.

Tot gauw allemaal!

Liefs

Woensdag… oeps!

Geen maandag of dinsdag deze keer, maar woensdag dus. Sorry buuf! 😉
Maar goed, vorige week dus lekker geoefend met lopen. Ik werd met mijn therapie maatje Jan de gangen doorgestuurd. Samen met de therapeuten afgesproken dat ik mijn prothese op gevoel ga dragen. Dus bij geen klachten gewoon aanhouden. Uiteraard tussendoor checken op plekjes en irritaties. Dit lijkt goed te werken voor me. Donderdagmiddag de teambespreking, hier waren we eigenlijk ook zo klaar. Fysio en arts zijn zeer tevreden en blij dat het zo goed is uitgepakt. De chirurg wilde me graag binnenkort even zien, dus daar wordt een afspraak mee gemaakt. Vrijdagochtend moest ik bij Livit langs, daar heeft Cornelis wat aanpassingen gedaan. De lotusverbinding ertussenuit gehaald en mijn onderbeen iets naar buiten geplaatst. Voor mijn gevoel sta ik nu wat stabieler. Hierna (wederom vergeten door de taxi, dus vrij laat) weer naar huis om te eten en daarna weer naar de Tolbrug. Hier gingen we houtbewerken! We maken een duwstok pinguin 🐧 Flink zagen met decoupeerzaag, snoeren over de grond, vijlen en schuren maar alles vol kunnen houden op 2 benen.

Na dit uurtje alles weer stofvrij maken en na een korte pauze naar de sportzaal.
Hier kregen we valtraining, waar je dus op moet letten als je valt. Ik gaf al aan dat ik dit wel eerder kon gebruiken, maar of ik bij mijn enorm harde val had kunnen bedenken dat ik mijn armen voor mijn borst moest kruisen en zo zijwaarts moest draaien dat ik niet op mijn schouder of stomp zou vallen, betwijfel ik!
Hoe dan ook, het was wel grappig om te doen. Hierna moesten we oefenen om op de grond te gaan liggen vanuit stand en daarna op staan.
Als afsluiter gingen we nog wat tafeltennis spelen.

Eenmaal thuis aan het eten begonnen, ook maar eens op 2 benen!

Na het eten leek het me mooi geweest en heb ik Perry bedankt en in de hoek gezet. Morgen vieren we feest, dus hoopte dan ook wat te kunnen lopen.
Helaas kreeg ik in de avond gemeen last van hitte uitslag op mijn stomp, dus de rest van het weekend met een naakt stompie rondgereden.

Maandag was het gelukkig wat minder warm, en kon ik mijn prothese weer aan. Bij Cornelis nog even mijn liner wat korter laten knippen en toen met de fysio gaan lopen. Eerst binnen, recht stuk, hoekjes om, draaien. Daarna gingen Jan en ik met de fysio naar buiten. We liepen rond het revalidatiecentrum naar de Livitstraat. Een oefen parcour met hindernissen. Verschillende ondergronden, ongelijke stoepjes, hellingkjes, trap op en trap af… het ging verassend goed!
Hierna weer terug naar binnen waarna de fitness op het programma stond.
Ook hier hard gewerkt. De nadruk voor mij ligt op kracht trainen. Mijn rug, buik, been en stomp sterker maken. Het uurtje vloog voorbij en hierna konden we weer naar huis.

Inmiddels draag ik mijn prothese de hele dag. Wel met de nodige zit pauzes uiteraard. Maar ik probeer zoveel mogelijk uit. Koken, de was doen, was ophangen, stofzuigen. Als ik ergens tegenaan loop kan ik dat bij de therapie weer aangeven zodat zij meekijken. Ik denk dat Perry en ik wel vriendjes blijven!

Vandaag lekker weer samen met Perry rommelen, hierna wordt het weer warmer en dus ook weer een beetje meer oppassen voor uitslag/wondjes enzo. Maar goed, dat nemen we voor lief, al rollend red ik me ook prima!

tot de volgende!

liefs Tamara

Het is weer maandag

Weer een week voorbij! Afgelopen Vrijdagochtend een belletje van de revalidatie arts ter voorbereiding van de teambespreking komende donderdag. Niets dan lof, erg tevreden dus eigenlijk waren we ook zo weer klaar.

Vandaag was ik voor de verandering om 08.15 uur al op de Tolbrug! Als de therapie eenmaal begint, trek ik mijn prothese aan en begin ondertussen in de loopbrug wat heen en weer te lopen. Als Baukje er is gaan we met krukken de gang op. Dit gaat ook weer goed en ik mag al gauw lekker zelf rondwandelen. Jan en ik hebben dus hoofdzakelijk samen al kletsend door de gangen gestruind en de complimentjes die ons werden toegeworpen in ontvangst genomen. Erg leuk! Tussendoor nog met Baukje samen gekeken of mijn houding goed is en of ik voldoende steun pak als ik stilsta. Dit is allemaal perfect. Ik heb afgelopen weekend lekker met de rollator in de tuin meters gemaakt en op 2 benen gekookt. Oefening baart kunst.

Volgens Edwin is 1 kruk of wandelstok ook genoeg, en dat besef ik me ook, maar eerst maar eens even zo aan de wandel. Als Jan trap gaat lopen neemt Edwin me mee op sleeptouw. Dat ga jij ook eens proberen! Jan loopt keurig de trap op en af en dan zegt Edwin dat ik het ook maar eens moet doen. Ik geef 1 kruk aan hem en stap de trap rustig op en stap zo naar boven tot Edwin’s verrassing. ‘Nou’ , zegt hij, ‘Ik denk je pakt even een trede of 3’. Maar goed, dus ook weer naar beneden en dat ging ook prima. Toch wel prettiger dan op je billen moet ik zeggen.
Dan bespreken we het alternerend trap aflopen (voet over voet, zoals je eigenlijk normaal de trap afloopt) Jan moet dat goed kunnen omdat hij zijn knie nog heeft. Mijn prothese is hier ook voor geschikt en dat wil Edwin me even laten voelen. Het komt erop neer dat ik mij prothese voet halverwege over de rand van de trede neerzet en dan met mijn gezonde been een trede lager zet, terwijl mijn gewicht op de prothese drukt. Hierdoor gaat de rem in mijn prothese werken en zakt deze vertraagd door, waardoor je dus naar beneden kunt lopen. We hebben dit geprobeerd, maar het is nog erg eng om te doen. Eerst maar eens het volle vertrouwen in mijn prothese vinden. Wel erg grappig om eens te voelen, omdat ik echt dacht dat Edwin mijn prothese tegendruk gaf!

Na een dik uur flink gelopen en geoefend te hebben nog een uurtje fitness erachteraan en daarna lekker voldaan naar huis.
Hopelijk kan ik de komende dagen de draagtijd lekker opbouwen. Dan kan ik ook steeds beter wennen en oefenen. Vrijdag nog wat kleine aanpassingen laten doen aan de koker en knie. De koker mag nog wat lager gesneden worden in mijn lies en de lotus adapter ( waarmee ik mijn onderbeen kan draaien) wordt eruit gehaald om te kijken of mijn knieën dan iets meer op hetzelfde niveau uitkomen. We gaan het zien!

Eerst even deze 2 pittig hete dagen zien door te komen, doe het rustig aan en blijf genoeg drinken 😀

Kippenvel

Nou, vandaag weer een uur prothesegroep op de planning, wederom geen taxi 😡 Na kwaad aan de telefoon te hebben gezeten werd er uiteindelijk een taxibus langs gestuurd. Deze bus zat al behoorlijk vol en moest nog mensen ophalen… wederom te laat dus!

Maar…. eenmaal binnen mocht ik gelijk mijn prothese uit de kast pakken en aan doen. omdat we met 3 mensen in de loopbrug stonden was dat even puzzelen, maar ik kon toch mooi op en neer stappen. ik zakte nog net niet genoeg in mijn koker, maar dat wordt hopelijk beter als ik meer ga lopen, anders zal mijn koker aangepast moeten worden. Toen Edwin terug kwam, had hij de rollator bij. ‘Ga hier maar eens mee lopen!’ Ik stapte erachter en wandelde op mijn gemakje door de oefenruimte, wat verrassend goed ging. Toen stuurde hij me achter Jan aan, de gangen door. Ik wandelde zo dus rustig naar de wachtruimte en weer terug. Helaas zat toen de tijd erop.

Eenmaal terug, de prothese (Perry gedoopt) terug in de tas en de kast gezet. Hierna mijn stomp gecontroleerd en alles was eigenlijk prima. ‘Nou’, zei Edwin, ‘morgen kun je de prothese wel mee naar huis nemen!’ Lichtelijk teleurgesteld vertelde ik hem dat ik er morgen niet was. ’Dan wordt dat maandag’.
Baukje zei toen, ‘wat maakt het dan uit of ze hem nu of maandag meeneemt? misschien helpt het wel met slinken van de stomp als ze hem wat meer aanheeft?’
Daar had Edwin niets van terug en dus pakte Baukje mijn ”Perry” weer uit de kast. Ik mag er thuis mee oefenen… “ga niet meteen een blokje rond, maar ga eerst eens dragen, staan, belasten, eventueel met een rollator wat stukjes in huis lopen, maar RUSTIG AAN! Stomp in de gaten houden maar daar vertrouwen we je volledig in” Ik krijg een Opbouwschema mee en met een blij hoofd mocht ik toen gaan.
‘Ohhh’ zei Baukje, ‘ik heb gewoon Kippenvel! Vind dat altijd zo een bijzonder moment als de tas mee naar huis mag!’ En die Kippenvel had ik ook toen ik met mijn Perry de deur uit rolde… Weer een stap verder!

En zo staat Perry ineens thuis 😊

Eindelijk maandag!

Wat kun je ergens naar uitkijken! Vandaag was het eindelijk de dag dat ik serieus met mijn spiksplinternieuwe prothese mag gaan lopen. Ik heb afgelopen weekend mijn liner weer voor hele dagen aangehad zonder problemen, dus kom maar op!

Natuurlijk was ik om half 8 al klaar en had dus tijd genoeg, de taxi komt toch pas rond 8.15 uur. Maar helaas, geen taxi. Half 9 nog niet, dus ik bel de centrale, voicemail!!!
Ik bleef het proberen, maar kreeg geen gehoor. Ik snapte er niets van. Nou, daar gaat mijn uurtje lopen voor vandaag! Het zit allemaal niet mee.
Om kwart over 9 belt de centrale me op… ze hadden een gemiste oproep (…of 30 denk ik) ‘Ow g*dverdeg*dver… dat is helemaal fout gegaan… hij komt eraan!’
Tja, om half 10 stapte ik dus in en reed om 10 voor 10 de oefenruimte in. De fysio en revalidatiearts blij verrast dat ik nog was gekomen. Mijn prothese stond startklaar, dus er werd tegen me gezegd, trek hem maar aan en loop maar weg!

Heel blij dat ik toch nog even de mogelijkheid kreeg om te lopen. De prothese aantrekken ging goed. Eerst met vaste knie heen en weer lopen, daarna de vergrendeling ervan af en even oefenen. Hierna kon ik in de loopbrug nog even wat heen en weer lopen onder toeziend oog van iedereen. Het viel zeker niet tegen!

Eerste stappen met mijn nieuwe prothese

Na een kwartiertje moest ik weer afscheid nemen en werd hij in de kast netjes opgeborgen. Donderdag mogen we weer samen spelen, dus daar kijk ik weer naar uit!

Leg-Day!

Vandaag is het zover, ik mag kennis gaan maken met een nieuwe liefde in mijn leven, mijn partner in crime en letterlijke steun en toeverlaat: mijn prothese!

Eerste kennismaking met mijn prothese.

Eenmaal bij Livit aangekomen moest ik met Cornelis mijn koker gaan passen. Staand in de loopbrug moest ik mijn stomp in de koker laten zakken en al steunend op een stompsteun kon ik mijn gewicht erop duwen. Je hoort op dat moment bij het ventiel de lucht ontsnappen en zo zuigt de koker als het ware vacuum. Na controle zit de koker ook echt muurvast!
Omdat de rand tegen mijn zitbot drukt, wordt dit nog wat ingekort. Ik heb een brimloze koker wat betekend dat ik niet op mijn zitbot afsteun, wat zitten ook makkelijker maakt, en eventueel fietsen bijvoorbeeld.
Er worden nog wat maten genomen en dan gaat de instrumentmaker hem ’in elkaar schroeven’.

Na 10 minuten is hij terug. De rand is ingekort en afgewerkt, mijn knie zit eronder en mijn voet inclusief nieuwe stapper maakt het geheel af.
Hij zet de knie even op slot, zodat ik niet onverwacht doorzak en dan kan ik wederom in de koker stappen. De lucht ontsnapt en mijn ’been’ zit vast! Ik sta zowaar weer op 2 benen!
Ik loop heen en weer met een stijf been om even te voelen hoe het is, dit gaat vrij soepel. Dan haalt hij de knie van het slot. Als ik iets achterover hang op mijn voet, buigt de knie, zodat je kunt gaan zitten. Bij het staan moet je meer naar voren leunen en je been goed strekken. Dit voelt vrij natuurlijk.
Nu dus eens lopen met een losse knie… door mijn nog beurse stomp is dit wat lastiger. De zwaai naar voren is pijnlijk omdat ik dan duidelijk het gewicht van de prothese aan mijn liner voel trekken. Toch lukt het me! Als ik mijn been naar voren beweeg en de hak raakt de grond moet ik het prothesebeen strekken, dus een beetje in de knie drukken zeg maar. Hierdoor vergrendeld hij en kun je je stap afmaken. Als je met je goede voet naar voren stapt voel je de prothese knie weer buigen.

Het principe is duidelijk, dat snapte ik eigenlijk heel snel. Ook het gaan zitten en opstaan lukte me. Maar nogmaals, de pijn van de val werkt nog wat tegen. Hoe dan ook gaan we nu dus hard aan het werk om de been- en bilspieren sterker te maken en vanaf maandag oefenen, oefenen, oefenen!

Maar eerst rust… de liner staat weer schoon op zijn kapstok, stompkous aan, de was draait, dus nu even samen met de hondjes en een bakkie op de bank.

Volgende week meer! X

Stap terug…

Er is weer een week voorbij gevlogen. afgelopen donderdag mocht ik naar LIVIT om mijn koker aan te laten meten. Met de liner aan stond ik in een loopbrug. Hier werd eerst een laag folie aangebracht rondom de liner en alles afgetekend. Hierna werd ik gegipst. Ook hier wederom veel streepjes tekenen en opmeten. Als het goed is is de koker deze week klaar.

Maar goed, na zondag samen met Patrick de bovenboel eens goed gepoetst te hebben, gingen we na het eten douchen en daarna lekker op de bank een serie kijken. Toen we naar bed wilde gaan, hupste ik zoals altijd vanaf de bank naar mijn rolstoel die naast de bank staat. Echter verstapte ik me en viel met mijn volle gewicht recht op mijn stomp.

Gelukkig waren Patrick en Colin in de buurt. De pijn was onbeschrijfelijk, ik dacht dat ik alles afgebroken had. Nadat het ergste wegzakte en ik op de koude tegelvloer zat, zagen we dat ik echt op de punt van mijn stomp was gevallen. Er zat een wondje. Ik heb nog even in een emmer koud water gezeten en daarna toch naar bed gegaan.
Geslapen heb ik door de pijn nauwelijks.

Vanmorgen voorzichtig toch gezwachteld en naar het revalidatiecentrum gegaan. Daar werd ik direct goed gecontroleerd. Conclusie is dat ik een zware kneuzing heb en even 2 weken terug ga in mijn traject.
De instrumentmaker heeft aangegeven dat ik de koker kan komen passen zo gauw ik de liner aankan. Aangezien ik daar best wat druk mee moet zetten op de kop van mijn stomp, zal dat dus even niet gaan.

Maar goed, naast de therapie nu dus rust en 3 X daags goed koelen en zwachtelen. Hopelijk dat ik dan snel mijn liner weer aankan!

Voor nu dus even een stapje terug… gaan we straks weer met vele stappen vooruit! 💪🏼🦿

Nieuwe ontwikkelingen

Nou, er is weer een week voorbij gevlogen. De tijd gaat zo snel… Afgelopen donderdag mocht ik voor het eerst in de prothese groep starten. Hier worden we in groepsverband klaargestoomd om onze eerste stappen te gaan zetten in de wondere wijde wereld. Ik zit in een groep met nu nog 3 andere patiënten met beenamputaties. We hebben ook gelijk afscheid genomen van 1 man, die zijn traject afsloot met een heus loop diploma!
We zijn in de oefenzaal gezamenlijk bezig met 2 gespecialiseerde fysiotherapeuten. We mochten weer met de airboot lopen, de nodige oefeningen doen en er was uiteraard ook plaats voor een lolletje. Hierna een korte pauze en toen startte de module mobiliteit. Hier leren we eigenlijk alles wat we willen kunnen zonder prothese, omdat je ook op deze manier zelfredzaam moet kunnen zijn.
In de middag moest ik nog even terug voor de teambespreking. Hier trof ik mijn revalidatiearts, mijn held, dr. Smit samen met fysio en maatschappelijk werk/coach. Er werd doorgenomen wat mijn gestelde doelen waren, waar de arts erg tevreden mee was. Het beloop van mijn traject gaat ook erg snel, wat hem niet echt verraste. Het doel wat de arts als notitie liet zetten was ook een hele mooie: Tamara kan over 6 weken 500 meter buiten zelfstandig lopen met prothese. WOW!
Maandag wordt mijn liner aangemeten en gaat mijn PPP naar de instrumentmaker zodat mijn prothese kan worden besteld. Dan zal ik op korte termijn een koker aangemeten gaan krijgen en gaat alles ineens in stroomversnelling. Ik heb er enorm veel zin in en kan niet wachten.

Vorige week stond toch nog onverwachts mijn verhaal in het Brabants Centrum. Henk had er een erg mooi stukje van gemaakt en ik heb enorm veel lieve, hartverwarmende en leuke reacties mogen ontvangen.

Uiteraard moest Monty met me mee op de foto, zoals hij altijd bij me is, zo ook hier 🙂

Nou, het is inmiddels weer weekend. Geniet ervan, het weer beloofd weer wat beter te worden!

Tot gauw weer!
Liefs XXX

We gaan starten!

Weer even een berichtje van deze kant. Het gaat goed met me, heel goed! Ik voel me vol energie en zit lekker in mijn vel. Mijn wond is volledig genezen en het zwachtelen gaat prima. Het weertje werkt ook nog mee, dus dat is zeker zo fijn!
Zondag de 14e zijn we dan ook met pa en ma heerlijk gaan fietsen, zo een kilometer of 30! We hebben er allemaal van genoten.

Vandaag mocht ik ook van start op het revalidatie centrum. Dit was ook wat sneller dan ik dacht, dus moest er nog op de valreep taxi vervoer geregeld worden. Gelukkig was dit geen probleem en stond de taxi vanochtend dan ook om 07.40 uur voor de deur!
Mijn eerste afspraak was met een ergotherapeut, om alles door te nemen, bespreken waar ik tegenaan loop, moeite mee heb en wat mijn wensen zijn, waar ik energie van krijg. Het was een gezellig gesprek, ik kan me goed redden op dit moment op de beneden verdieping. Boven is nog een ding, maar dat gaf ze ook aan dat dat lastig is nu, maar met prothese misschien wel verbeterd.
Ik heb ook mijn wens uitgesproken om goed te leren lopen. Een goede techniek leren zodat ik het op kan bouwen zonder lichamelijke klachten. En dan natuurlijk weer eens lekker met de honden de bossen of duinen in kunnen.
Omdat mijn buufjes me graag mee willen nemen naar het zwemmen en me dat ook erg fijn lijkt, gaan ze daar ook aandacht aan besteden.

Overigens heb ik afgelopen weekend zowaar in ons bad in de tuin gezwommen! Overgehaald door man en zoonlief een frisse duik in het ijskoude water. Maar…. geen pijn!!! Ik was vanbinnen zo dolblij!
Als we aan de Maas waren en ik het koude water in moest lopen, dan deed dat zo ontzettend veel pijn aan mijn onderbeen en voet, dat de lol er meteen vanaf was. Bij grote hitte dipte ik dan ook vlug even in het water en dan gauw er weer uit. Het idee dat ik nu gewoon kan zwemmen zonder die pijn is geweldig, niet uit te drukken!

Maar goed, de komende tijd staat dus in het teken van de revalidatie. 3 X in de week naar Den Bosch en ik heb er enorm veel zin in. Morgen ga ik maatschappelijk werk en de fysio spreken en dan zullen we de week erna langzaam gaan zien hoe het uit gaat pakken. Ik heb er alle vertrouwen in.
Ondertussen zwachtel ik me suf, dat ding zakt elk uur wel af, omdat ik ook niet stil kan zitten natuurlijk 😉
Maar ik kan het inmiddels blindelings zowel links als rechtsom met een mooi visgraatje 😀

Nou, dan ga ik me nu even aan het poetsen zetten, de boodschapjes zijn weer binnen en vanavond heerlijk aan de asperges!

Tot snel X

Nieuwe week

Het weekend is weer voorbij gevlogen, een nieuwe week van start. Het gaat nog steeds goed met me 🙂
Enige is de helse fantoompijn die me nu echt op begint te spelen. Ik had me erop voorbereid dat dit ging komen, maar de heftigheid waarmee het inslaat is toch even een ander verhaal.
Vanochtend de chirurg gesproken, legde ook uit dat dit bijna onvermijdelijk is en dat ik mijn medicatie toch moet proberen op te hogen. Omdat ik nu toch geen auto hoef te rijden, kan ik me daar wel wat makkelijker bij neerleggen, dus we gaan het proberen. Hij was wel erg blij te horen dat ik mijn ‘oude’ pijn niet meer heb gevoeld. Dit is zeer positief! Hij benoemd de fantoompijn dan ook als een stevige hobbel die ik even moet door zien te komen, het wordt beter! Het is ook niet de heftige pijn, maar meer het onverwachte en het onbegrip dat een ledemaat wat er niet meer is zo onnoemelijk veel pijn kan geven. Ondertussen probeer ik met spiegeltherapie of dit verlichting geeft.

Dan hebben we nog het conisch zwachtelen. De thuiszorg komt dit 2 keer daags thuis doen, maar inmiddels ben ik er na 10 verschillende dames ook achter dat ze allemaal eigenlijk niet weten wat ze nu moeten doen. Dus toch maar even voor mezelf opkomen nu, aangezien ik zo mooi en snel genees. Ik wil straks wel een goed gevormde stomp voor mijn prothese! Ook dit dus bij de arts neergelegd, die het eigenlijk niet vond kunnen.
Maar goed, Hij is van mening dat ik het mezelf moet aanleren, zodat ik ten alle tijden goed en degelijk kan zwachtelen. Lijkt me een goed plan!
Zojuist dus weer teruggebeld vanuit de Tolbrug, daar is een fysio die me dit graag wil leren. Morgen kan ik daar terecht.
En zo kan ik weer een stukje in eigen hand nemen, weer lekker douchen wanneer het mij uitkomt en niet meer op uur en tijd klaarzitten voor de thuiszorg.

Zo zie je maar weer… je loopt altijd wel ergens tegenaan. Maar ik laat me niet uit het veld slaan, we gaan door!

Fijne dag allemaal en geniet van het zonnetje!

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑