Elke week hier neerzetten hoe vaak ik heb gewandeld is niet echt interessant, dus het is weer eventjes geleden. De afgelopen tijd lekker getraind en elke dag een wandeling gemaakt van 2-3 km. Daarnaast ook de normale beslommeringen, eigenlijk alles wat ik deed voordat ik knie problemen kreeg 
Hoe gaaf is dat!
Mijn koker zat perfect wat ook een startsein was om een kopie te gaan maken naar een definitieve koker. Vorige week donderdag was het zover, de eerste stap in dit proces. Jordy ging mijn huidige koker vol storten met gips, zodat er een exacte kopie ontstaat van mijn testkoker. Op dit gipsmodel wordt dan een definitieve koker gemaakt met een zachte siliconen sleeve erin verwerkt. Hierdoor wordt het draagcomfort een stukje prettiger, omdat de randen dan zacht zijn. Op de vraag welke kleur ik graag zou willen, noemde ik dan ook gniffelend Zilver! Hij liet me een gave zilveren carbon stof zien, nou, dat leek me wel wat! Dat zou het gaan worden. Begin maart zou hij dan klaar zijn, dus nog even geduld.
Zaterdag avond liepen we na de verjaardag van ons pap naar huis, en hoorde ik mijn ‘been’ piepen. Ik voelde niet waar het vandaan kwam, maar ik hoorde het wel. Thuis leek er ook lucht in mijn koker te zitten. Zondags merkte ik dat ik tijdens het zitten echt behoorlijk lucht hapte, maar ook bij het lopen voelde ik lucht ontstaan onderin mijn koker. Hoe ik hem ook probeerde aan te trekken, hij zat gewoon niet helemaal lekker. Lopen ging gewoon goed, maar toch voelde het anders. Ik besloot even een mailtje met mijn bevindingen te sturen, zou het ventiel misschien lucht lekken? Een scheurtje? In overleg keek ik het aan tot vandaag, maar het voelde elke dag wat minder. Echt wandelen durfde ik de afgelopen dagen niet.
Vandaag dus naar de fysio waar Ivo langs kwam om polshoogte te nemen. Samen gekeken, overlegd, ander ventiel dopje erop. Toch het vermoeden dat de koker wat gaapt aan de zijkant en dat daar de lucht binnen sluipt. Ik ben niet merkbaar afgevallen, maar wel dagelijks een stuk actiever geworden. Heeft mijn altijd stabiele stomp nu ineens besloten dat het tijd wordt om nog een beetje te slinken? Net nu een kopie is gemaakt? Na een belletje wordt ik in de DugOut verwacht, zodat Jordy even kan kijken.
Frank komt even kijken en baalt er zichtbaar van dat dit juist nu duidelijk wordt. Als ik mijn prothese aan doe, controleert hij alles en kan zowat zijn hele hand via de zijkant mijn koker in schuiven. Dat is te veel ruimte. Merkstift erbij, er wordt gestreept en getekend en gemeten en dan wordt er even hard nagedacht. Het gipsen kopie wordt uit de kast gehaald en vastgezet. Zijn tekening neemt hij over op het kopie en er moet ‘eventjes 3 cm weggeschuurd’ worden. Boormachine, vijlen, schuren… er wordt flink geknutseld.
Als het naar zijn zin is, wordt mijn koker over de gipsen kopie geschoven en op deze manier stoken ze de koker warm zodat ze hem kunnen laten krimpen op de goede maat. Na weer een pasronde wordt de rand nog aangepast en dan kan hij weer aan. Zijn ’tattoo’ laat hij er voorlopig even op staan, dat maakt me niet uit. Mijn koker zit weer vertrouwd stevig om mijn stomp, geen gewiebel en gewoon vast. Komende dagen lekker lopen, voelen en noteren, maandag even binnen wippen om te laten weten hoe het gaat.
Als we het nog even over de kleur hebben, blijkt dat de zilveren carbon niet meer leverbaar is. Ik geef aan dat ik liever geen zwarte koker wil, waarop Frank me wijst op een andere mogelijkheid. Ga maar eens kijken of je een metertje Lycra kunt vinden naar je zin. Daar kunnen we je koker dan van maken!
Nou, dan dus toch zilver glitter! Stofje is besteld, kan ik dat van de week gelijk even afgeven.
Maar eerst even kijken of mijn koker nu goed is en goed blijft zitten. Als de fysio en Frank dan groen licht geven, kan alsnog een start gemaakt worden met mijn nieuwe koker.
Tot binnenkort, wie weet kom ik je ergens tegen al wandelend
XXX
