Nou, er zijn weer wat weekjes voorbij, tijd om even bij te kletsen 🙂
Afgelopen weken zijn niet echt makkelijk verlopen. Veel pijnklachten, aanpassen, afstellen, proberen en vooral balen dat het gewoon niet wil…
2e week van de meivakantie gepland om naar Texel te gaan, lekker wandelen en langs het strand struinen met de hondjes, maar de moed zakt me in de schoenen bij het woord wandelen, want dat lukt me op het moment gewoon niet. Vervelende pijnplekken die niet te verklaren zijn en zelfs Carsten met de handen in het haar doet zitten.
Bij vertrek dus ook maar krukken in de auto gegooid. We mogen ook de elektrische vouwfietsen van ons pap en mam meenemen om te proberen of het me lukt om te fietsen. Extra zadel en andere zadelpen mee, kunnen we mooi uitvogelen.
We hebben een heerlijke week gehad op Texel, het weer was prachtig, met krukken kon ik aardig uit de voeten, ook op het strand, dus genieten! De pijn voor lief genomen, en uiteindelijk me erbij neergelegd dat het gewoon niet anders kon. Toen we wilde proberen een blokje om te fietsen, bleek dat super te gaan! Dat blokje om werd een tochtje van een kilometer of 15 😀
Dat moest zo zijn… in de ochtend lekker het strand op met de honden, in de middag op de fiets het eiland over! We hebben wat kilometers gemaakt! Totdat manlief onverwachts op de rem ging waardoor ik ook plots moest remmen en mijn evenwicht verloor doordat ik naar de verkeerde kant viel. (Ik kan alleen aan de linkerzijde stoppen, rechts kan ik me niet opvangen met mijn prothese) Mijn prothese gaf niet thuis, dus ik knalde nogal erg ongelukkig op het frame en zo in de berm. Fikse blauwe plekken en vel eraf op plekken waar je dat niet wil… met kiezen op elkaar naar huis gefietst en dat was dus ons fiets avontuur (Ik was blij dat ik enigszins kon zitten) Maar, het smaakt naar meer!
Eenmaal thuis kon ik weer naar Amsterdam. Bij de fysio een mooi schema gekregen van Ashley om thuis mee aan de slag te gaan. Buikspieren, romp stabiliteit, beenspieren, houding, looptechniek… alles komt aan bod.
Bij de Dug Out nog langsgegaan om te kijken of er nog wat aangepast kon worden en mijn schoenwissel voor de zomer.
Heel blij mee, EN ik kan nu zelfs op blote voeten lopen of in de zomer mijn Toms weer een keertje aan rondom huis. Helemaal top!
Carsten heeft nog wat ruimte gemaakt in mijn koker aan de onderzijde, en daarna een gesprekje met Frank over de onverklaarbare pijn die ik steeds voel, en steeds ergens anders voel. Hij legde me uit dat de pijn die plots op komt zetten ook net zo plots weer zal verdwijnen. Waarschijnlijk geeft mijn lijf signalen af na 7,5 jaar pijn en niets kunnen doen omdat ik nu juist al zoveel kan. Geen pijn, actief zijn, dat is mijn lijf niet gewend, dus nu trapt dat dus op de rem.
Technisch kan er niets beter gemaakt worden, koker zit als gegoten, geen wondjes of drukplekken, dus nu is het zaak om mijn grenzen op te gaan rekken. De drukpijn die ik voel aan het bot houden we in de gaten, daar moet misschien nog wat extra ruimte gemaakt worden. Als er pijn komt en heftig is, accepteren en loslaten. Geef er maar een naam aan en vertel de pijn maar dat het kan vertrekken. Dan zal het snel beter gaan en kun je verder. Ook zal ik met de fysio nu steviger moeten gaan trainen. Meters maken, sterker worden en doorgaan.
Met dat in mijn hoofd gaan we dus aan de slag. Ik wil minstens 3 keer in de week mijn trainingsschema afwerken en daarnaast ook de nodige aandacht aan het lopen besteden. Door de pijn lopen is pittig, maar als het te hebben is bijten we nu door. Maandag weer even kijken of we de weerstand van mijn knie wat kunnen aanpassen omdat ik het gevoel heb dat ik daar last van heb met lopen.
Al met al enerverende weken geweest met ups en downs en het gevoel dat ik 100 stappen achteruit was gegaan, nu weer vertrouwen opbouwen.
Eerste trainingssessie thuis zit erop, evenals mijn eerste wandelingetje. Spierpijn voel ik overal, dus ik kan wel zeggen dat ik goed bezig ben geweest 😀
Tot zover weer, flink ertegenaan de komende tijd en hopen dat het dan beter gaat worden.
Liefs X