Waar blijft de tijd! Na de stroeve start van het nieuwjaar ging het eigenlijk vrij vlot de goede kant op en al gauw maakte ik weer fijne wandelingen. In maart controle gehad bij de chirurg, deze was matig tevreden omdat hij toch wat botgroei en wazig beeld zag bij de pin. Dit zou kunnen duiden op een infectie maar kan ook door de toename van belasting komen. Ik had geen klachten die bij een infectie zouden kunnen passen, dus we wachten even af. Het stoma is zo nu en dan wel pijnlijk door wildvlees groei, maar dat zou eventueel verholpen kunnen worden door een relatief kleine ingreep. Omdat ik in juni op controle terug moet om de botgroei in de gaten te houden, besluit ik hiermee ook te wachten.
Ondertussen mocht ik een verstelbare prothese voet testen. Deze voet wikkelt heel soepel af en geeft ook energie terug. Grote voordeel is dat hij makkelijk te verstellen is zodat ik ook eens een andere schoen kan dragen of zelfs op blote voeten door huis kan lopen (wat ik sinds de amputatie heel erg mistte… ik had thuis nooit schoenen aan) Ook merkte ik dat ik bij wandelingen dan ook net een kleine aanpassing kon doen zodat ik net wat prettiger liep, zoals iets meer teendruk bij langere wandelingen, juist wat minder gewoon in huis. Hij is inmiddels aangevraagd en ik hoop dat ik op korte termijn groen licht van de zorgverzekering krijg, zodat ik net wat meer comfort ervaar bij het lopen.
Tijdens mijn eerste intake voor de Osseointegratie werd gevraagd naar het doel wat je hoopt te kunnen bereiken. Tijdens dat gesprek benoemde ik met name wat langere wandelingen te kunnen maken en als ik dan mocht dromen dat mijn man en ik samen onze lang gekoesterde stedentripjes konden gaan maken (lopend!)
Hoe verrast was ik dat mijn man voor mijn verjaardag dan ook een stedentrip naar Valencia had geboekt! We gingen het gewoon doen, terwijl ik me steeds maar ongerust maakte of ik het wel zou kunnen volhouden. 
5 april was het dus zover, we vertrokken vroeg in de ochtend naar Valencia en zouden daar 2 nachten in een mooi hotel verblijven en hadden dan 3 dagen om de stad te verkennen.
Het is omgevlogen, maar wat hebben we enorm genoten! Een schitterende stad en er is zo enorm veel te zien dat we ogen tekort kwamen. 
We hebben ontzettend veel gelopen door de stad, de parken, mooie plaatsen bezocht, heerlijk genoten van de Paella Valencia en dat met een temperatuur van 24 graden onder de prachtige palmbomen. 
Nooit gedacht dat ik dit een half jaar na mijn ingreep zou kunnen doen.
We hebben dagelijks tussen de 20.000 en 23.000 stappen gemaakt, de hele dag op de been geweest en het was behoorlijk warm!
Ik heb letterlijk nergens last van gehad, het meeste ongemak kwam op de laatste dag door een inmiddels vrij pijnlijke linkervoet vanwege het vele lopen… het is ongelooflijk.
Geen wondjes, geen pijn, geen transpiratieproblemen, geen vacuumverlies, geen koker die niet blijft zitten maar gewoon lopen!
Dit bevestigd maar weer dat het voor mij een meer dan goede beslissing is geweest. Ook als zal er best hier en daar nog wel eens een kleine ingreep nodig zijn of zal ik zo nu en dan echt ook wel ongemak ervaren van het ‘stoma’, het weegt niet op tegen de vrijheid die ik hiermee terug heb gekregen. Dichter bij mijn eigen been ga ik, denk ik, niet komen.
Inmiddels geniet ik lekker na van ons heerlijke weekendje weg, blijf ik de foto’s bekijken en hoop ik dat ook hier het zonnetje nog blijft schijnen.
Goedkeuring van de zorgverzekeraar is inmiddels binnen, dus binnenkort zal ik dan mijn verstelbare voet gaan krijgen. Dan kan ik heerlijk zonder schoenen op 2 benen in de zon/tuin vertoeven.
Het zijn de kleine dingen die het doen, ik ben een gelukkig mens.
Tot binnenkort ergens weer!
XXX
