Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Tag: bovenbeenamputatie

Fix You

When you try your best, but you don’t succeed
When you get what you want, but not what you need…

Het jaar is bijna ten einde, een jaar waarin heel veel is gebeurd en waar we met ons gezin het nodige achter de kiezen kregen. Ook een jaar waarin ik eindelijk werd gehoord… waarin ik werd geholpen en waarin mijn revalidatie arts mijn leven veranderde, voorgoed!

En wat voor verandering… Ze namen mijn been, maar ook mijn eindeloze, gekmakende pijn! Ik voelde opluchting en verbazing maar ook twijfel: Blijft de pijn weg?
Ja, de pijn is echt weg! Fantoompijn heb ik nauwelijks, maar ik voel wel mijn rechtervoet elke dag. Die staat in een vreemde hoek, mijn tenen zitten soms klem, tintelingen en af en toe een stroomstootje. Sensaties noemen ze dat. Het is niet uit te leggen, maar staat tot niets vergeleken met de pijn waar ik vandaan kom.

En als je dan je been ineens mist, dan ga je een keer vallen. Je vergeet het, je struikelt en je denkt in een split second dat je die stap kunt zetten om jezelf op te vangen. Die stap eindigt dan in een val op je stomp en die pijn is misselijkmakend op dat moment. Hierna ga je niet meer achteloos hinkelend de kamer door, je leert ervan.
Wat ik niet verwachtte is dat juist het litteken van die val me nu, 6 maanden later, zo belemmerd in het lopen. De pijn voelde ik al langer, maar dat werd weggeschoven onder een koker die niet goed past. Nu heb ik een perfect passende koker en de pijn blijft.
29 december krijg ik een echo en dan heb ik 4 januari de uitslag. Ik hoop stiekem dat er iets uitkomt waar wat aan gedaan kan worden. Wat dan ook!
Ook hoop ik bij geen uitkomst dat mijn instrument maker een plan B heeft, waar ik ook niet echt aan twijfel.

Tja, hoe voortvarend het dan ging, zo ga ik nog rollend het oude jaar uit.
Ik baal ervan, best stevig hoor. Ik train flink, ben veel sterker geworden, mijn balans is beter en de stukjes die ik KAN lopen, loop ik zo goed en netjes…
Ik wil weer de atletiekbaan op en rondjes lopen, met of zonder handtas* (*Onze werknaam voor een prachtige paarse kettlebell van 6 kg)
Dit komt weer, nu even niet, maar het komt!

Click here to display content from YouTube.
Learn more in YouTube’s privacy policy.

Fix you van Coldplay

Soms is het fijn om even te balen, tranen laten stromen en alles klote te vinden. Daarna kan ik gewoon weer de gezellige IK zijn, vol goede moed.

En weet je… ik heb zo gewoon mijn eerste gewenning les in een aangepaste auto. Ik vind het super spannend, maar hopelijk betekend het nieuwe jaar dan ook weer een stukje meer vrijheid.

En het allerbelangrijkste is toch wel dat we dit jaar af mogen sluiten met heel positief nieuws van Paps. De chemo slaat aan, we hebben ons eerste chocoladebollen momentje gehad en we hopen met heel ons hart dat we nog enorm veel van die momentjes mogen delen. Mam je bent een kanjer hoe je het allemaal doet, zo trots!
Hou van jullie, Pap en Mam <3 Samen knokken we door!

Ik wens iedereen hele mooie kerstdagen samen met familie, vrienden en geliefden om je heen. Dat de sterretjes die op ons neerkijken extra mogen stralen.
En 2023… kom maar op! We gaan er een mooi jaar met vele herinneringen van maken.

X

Daar is mijn liner.

Gisteren weer een ochtend Tolbrug gehad, waar we begonnen met de prothese groep. De instrumentmaker was er ook, die had mijn liner en stompkous bij. Ik mocht het zinklijm verband eraf halen (eindelijk!) en daarna plaatste de instrumentmaker de liner en knipte hem op goede maar nog royale lengte. Het voelde best prettig, de druk is fijner verdeeld over de gehele stomp dan met het zinklijm verband. Maar goed, de temperaturen gaan flink stijgen de komende dagen, dus dan is gelijk de vuurdoop qua zweten. Ik zou er wel eens uit kunnen gaan drijven… dat is even afwachten. Hoe dan ook zouden we goede vrienden moeten worden, want deze liner gaat er ook voor zorgen dat ik straks mijn prothese kan gaan dragen. Na zelf een aantal keren aan en uit te hebben gedaan en de juiste instructies voor schoonmaken en laten drogen, als ook een goede stomp controle na het dragen, kon ik aan de wandel met de airboot.
Voor mijn nieuwe vriendje kreeg ik een mooie steun mee om hem op te laten drogen en slapen. Als hij even vrijaf heeft mag ik een stomp kous dragen, dit is een steunkous in het kort. Hiermee hoef ik dan tussendoor en in de nacht niet te zwachtelen.
Na dit uurtje nog aan de fitness en daarna weer voldaan naar huis.

Vriendje op zijn kapstok en als ik hem draag.
De ribbels die je ziet gaan straks voor het vacuüm zorgen in mijn koker, waar mijn prothese dan aan komt. Op deze manier blijft hij dan vastzitten aan mijn been.

De liner moet ik gaan opbouwen met 3 x 1/2 uur per dag. Aangezien hij nu nog zo comfortabel zit, vergeet ik de tijd dus nogal snel, dus een wekkertje is een goede hulp. Tegen de tijd dat het echt heet wordt deze week, mag ik hem bijna de hele dag aanhouden 🙂
Maar goed, toen de mannen gisteren thuiskwamen en we aan tafel gingen waren de grappen niet aan te slepen. Ze zagen die kapstok zo staan en ik zal maar niet zeggen wat voor benamingen hij kreeg… er werd heel hartelijk gelachen!
En eerlijk heb ik het zo ook het liefst. Er zijn serieuze gesprekken onderling, vragen genoeg maar als we zo samen zijn dan wordt er ook vooral met veel humor over gesproken.

Ow ja, en de fantoompijn is eigenlijk ook weer weg… ik heb gedurende de dag wat sensaties die ik voel, maar in de avond een wat vervelendere tintelingen/stroompjes met name in mijn voet (die ontbreekt dus) Hoe dan ook, als ik in bed lig op mijn buik, zakt dit weg en slaap ik heerlijk! Mijn medicatie ben ik dus aan het afbouwen, hopelijk kan ik straks helemaal zonder verder!

Aanstaande donderdag mag ik bij Livit langs om de koker aan te laten meten, dat is de volgende stap. Komende week gaan ze de koker maken en mijn prothese knie en voet eronder bevestigen. Volgende week donderdag ga ik dan weer terug naar Livit samen met mijn nieuwe schoenen 😀
Dan ga ik de prothese passen en wordt hij op mijn houding afgesteld zodat ik ermee kan gaan lopen. Hierna gaat de prothese naar de Tolbrug, waar ik er daar tijdens de prothese groep mee mag gaan oefenen. En als dat goed gaat, zal hij uiteindelijk ook mee naar huis mogen zodat ik hier ook mijn eerste stappen kan gaan zetten.

Ik kijk er heel erg naar uit, maar het is ook spannend. Alles gaat nu zo goed, als ik straks de prothese ook maar goed aan kan hebben. Dit wordt ook voorzichtig opgebouwd via een schema. En lopen met de airboot (een stijf been) is toch anders dan met een knie die buigt en een beetje flexibele voet.
Ik ga er vol vertrouwen in en hou jullie op de hoogte.

X

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑