Mijn Beste Beentje Voor

Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Tag: amsterdam

Herfst in aantocht

19 oktober 2023 / / Geen reacties

Waar blijft de tijd! De weken vliegen letterlijk voorbij en nu zitten we al weer in de herfst, met inmiddels het bijpassende weer. We hebben enorm genoten van het heerlijke weer de afgelopen tijd, het zonnetje heeft ons verwend!
De herfstvakantie is hier onderweg, dus even tijd voor een update.

Eindelijk was mijn nieuwe koker klaar! Ik mocht hem in de ochtend ophalen en dan zou ik aansluitend naar de fysio kunnen. Dat liep even een beetje anders 😉
Bij aankomst werd mijn knie onder de nieuwe koker geschroefd en kon ik hem aan doen. Met geen mogelijkheid kwam ik onderin de koker en voor mijn gevoel was de rand te hoog in mijn lies. Dit werd aangepast, nog eens proberen, nog eens aanpassen, nog eens proberen. Liner inkorten, nog eens proberen en zo vloog te de tijd voorbij.
Frank kwam mee kijken, bandje aan achterzijde moest losgemaakt worden en dan nieuwe poging, nu lukte heb wat beter. Koker zat als een huis, maar wel wat strak.
Inmiddels was het al ver in de middag, en na even gelopen te hebben vond ik het hele strakke niet heel erg prettig. Frank gaf aan dat hij liever een dynamische koker zag, omdat het heel veel comfort geeft en een beter vacuüm. Maar ja, dat kan later ook, want dan gaat je mooie vlinder patroontje eraan, zei hij. Nou ja, ik vind comfort toch net even wat belangrijker en vroeg wat hij dan bedoelde. Maar even… ik vind mijn vlinders wel erg mooi <3 Carsten er weer bij en die riep meteen, ow dat doen we nu wel, als je even tijd hebt nog! Natuurlijk, Carsten zijn lunchpauze weer door zijn neus geboord, maar hij wilde niet wijken. Een half uur later kwam mijn koker weer terug, met aan de voorzijde een groot vlak eruit gesneden. Toen ik er instapte en mee liep leek het wel of er een kussentje inzat.
Doordat de harde buitenkoker nu meer opengewerkt is heeft de flexibele binnenkoker ruimte om wat te bewegen wat er voor zorgt dat mijn vacuüm beter blijft, maar qua lopen voelt het heel veel beter! Ik heb met Frank nog even een paar rondjes op de atletiekbaan gelopen waarbij hij de uitlijning heeft aangepast en we wat weg kletste om mijn aandacht van het lopen af te houden. Koker voelde goed, lopen ging prima en we waren allebei erg tevreden. Ik besloot de fysio over te slaan, zodat ik meteen rechtstreeks via de files naar huis kon rijden.

Eenmaal thuis lekker weer aan de wandel gegaan en na een aanpassing de week erop, om de randen nog wat lager te laten maken, zit hij perfect.
En ja, toen ik nadacht over mijn amputatie had ik een soort van notitie gemaakt wat ik graag weer zou kunnen willen als ik ooit geopereerd zou worden. Die notitie heb ik 2 jaar geleden geschreven, vlak voor ik het pijntraject in zou gaan, wat uiteindelijk tot mijn amputatie heeft geleid. Hier schreef ik dat ik hoopte ooit weer een afstand van ongeveer 5 kilometer in de bossen te kunnen lopen met mijn maatje Monty…
Enkele weken geleden gingen we in de ochtend met prachtig weer lekker naar de Kampina met ons kleine maatje Chipo en daar wandelde we voor het eerst ruim 5 kilometer aan een stuk door de prachtige natuur en bossen. Dit voelde als een enorme overwinning en tegelijk ook best een beetje moeilijk omdat onze liefste Monty hier niet meer bij heeft kunnen zijn…

Maar ik deed het!!! Geen pijn, geen wondjes, geen last… het voelde zo goed!

De woensdag erna was ik weer in Amsterdam en overlegde ik weer met Carsten dat ik toch ook weer graag wilde fietsen. De vacuüm ring die ik had zat te hoog en daardoor te strak, waardoor ik niet in mijn koker kon komen, dus probeerde we een kleinere maat die onderaan mijn stomp zit. Ik stapte in mijn koker en zat direct muurvast! Voelde wel erg strak, maar ik wilde hier toch mee proberen te fietsen. Ik kan de ring op andere momenten makkelijk uitlaten en dragen als het nodig is.

En daarmee haalde ik gewoon weer een doel, weer lekker op de fiets kunnen stappen!

Inmiddels zijn we weer druk met looptraining en het sterker maken van mijn spieren waarbij de nadruk een beetje ligt op abrupt kunnen stoppen en uit balans getrokken worden. (Dit is met een reden, maar die horen jullie gauw genoeg 🙂 Afgelopen week is er weer een loop analyse gemaakt (Eens in de zoveel tijd filmen ze dan het looppatroon op de baan en op oneven ondergrond om zo een Beeld van de vooruitgang te hebben) en de testfase is aangevraagd om met een micro processor knie te gaan testen.

Mijn zomerschoenen zijn weer omgewisseld voor de winterschoenen, wel zo prettig met de regen in het vooruitzicht 😀

Tot gauw!

XX


Het ging zo lekker…

22 juni 2023 / / 4 reacties

Geen nieuws is goed nieuws zeggen we hier meestal… dat is eigenlijk ook zo.
Toen ik ben gestart met 3 keer in de week trainen, elke dag een stukje lopen ging het steeds een beetje beter. We besloten dat we voor een fiets gingen kijken, zodat we er samen weer lekker op uit konden, en ik ook wat mobieler was met de boodschapjes enzo. In Schijndel gingen we kijken naar een soortgelijke fiets als van ons pap en mam omdat ik daar zo fijn mee heb gefietst. Het zijn elektrische vouwfietsen, licht in gewicht en voor mij goed te handelen.
Proefritje gemaakt, en met een aangepaste zadelpen (zadel iets verder naar achteren) en een verstelbaar stuur was dit een ideale fiets voor mij. Een mooie rode is het geworden!

Na een week mochten we hem ophalen en konden we heerlijk gaan fietsen. Het weer was prachtig, dus de nodige kilometers gemaakt.
Het weer… het werd warmer…en warmer…en warmer…
En dan wordt het ook wel een beetje lastiger om goed te bijven lopen. We waren ook druk in de tuin bezig met van alles, dus aan beweging geen gebrek.
Maar ja, warmte betekend extra transpireren, zeker in mijn koker, en dat is niet altijd handig. Met tijden druppelde het zweet zo uit mijn ventiel en liep ik met natte plekken in mijn broek rond.
Te lang doorlopen betekend huid irritatie en wondjes lopen, dus je moet wel op tijd je prothese uitdoen, afdrogen, huid drogen en alles weer aantrekken… soms wel 7-10 keer per dag!

Nu loop ik al sinds augustus vorig jaar met schouderproblemen en een slijmbeursontsteking die gaat en komt (overblijfsel van alle valpartijen in het verleden.)
Het aantrekken van mijn prothese gebeurt met een aantrek-zak (zoals je misschien kent van de steunkousen aantrekken?)
Ik trek de zak dubbel over mijn stomp aan, dan stap ik in mijn koker en haal het handvat van de zak aan de onderkant door het ventielgat naar buiten. Terwijl ik dan druk uitoefen moet ik gebukt de zak onder uit dat ventiel trekken zodat er een vacuüm ontstaat tussen mijn koker en mijn huid. Helaas heb ik van het begin af aan al steeds veel moeite met het uittrekken van die zak. Dit gaat heel erg lastig en is behoorlijk zwaar. Als ik dat al een keer extra op een dag moet doen, dan voel ik dat al in mijn schouders en vingers… en nu dus zo vaak op een dag!
Gevolg is dat ik inmiddels een chronische peesontsteking heb en af en aan een slijmbeurs die niet rustig is. Dit geeft zoveel last dat ik ‘s-nachts niet goed kan slapen en mijn arm ook niet boven mijn schouder kan tillen.
Een bezoek aan de huisarts maakte dan ook duidelijk dat er echt iets moest gaan veranderen en dat mijn schouders echt tot rust moeten komen.
Maar ja, rust aan mijn schouders betekend geen prothese aan, dus niet lopen, maar ik moet toch mijn rolstoel vooruit krijgen of met krukken/looprek me verplaatsen… dus eigenlijk geen haalbare kaart op deze manier.
Daar komt bij dat ik nu dus niet ga wandelen en fietsen (want extra transpireren) Handbike gaat niet met mijn schouders en trainen is ook op een laag pitje, omdat ik dat ook nogal met gewichtjes en armen deed. Terug naar af dus en dat was helemaal niet de bedoeling! Mijn prothese zit als een huis, geen pijntjes, lopen ging fijn, eindelijk zoals het zou moeten zijn en dan krijg je dit weer.

Bij de bespreking kwamen ze niet verder dan dat ik iemand maar moest laten helpen met aantrekken (en dat werkt natuurlijk niet)
Woensdag een gesprek aangevraagd met Ivo, uitgelegd wat er speelt en dat ik nu dus eigenijk nog maar heel weinig kan en de zomer moet nog beginnen!
Daarbij wil ik mijn schouders niet helemaal om zeep helpen, want met 1 been heb ik juist die armen toch altijd wel heel hard nodig!
Gelukkig snapte hij me en gaf hij aan dat het dan toch echt een overstap naar een ander systeem moest worden. Een koker met een liner, zodat het aantrekken geen extra belasting zou zijn voor mijn schouders. Het transpireren lost niet op, dat weet ik ook en daar kan ik prima mee leven, maar mijn schouders zijn enorm dankbaar voor deze beslissing.

Dit wordt dus nu besproken, evenals het aanmeten, op welke manier dit zal gaan, en uiteraard de aanvraag bij de ziektekosten verzekeraar (niet geheel onbelangrijk) Toch hoopt hij dat we dit op korte termijn in gang kunnen zetten zodat we zo snel mogelijk over kunnen naar een liner.
Dit betekend ook weer wennen, testkoker, aanpassingen enzovoorts.

En zo blijven we puzzelen… niets is zeker!
Ondanks alles hoop ik wel dat we een fijne zomer gaan krijgen want ik wordt toch ook altijd wel blij als we lekker buiten kunnen vertoeven, zonnetje, windje… heerlijk.
En zoals een echte Hollander betaamd… die 30 + graden, dat hoeft niet zo nodig 😉

Ik hou jullie op de hoogte!

Ups en downs

10 mei 2023 / / 2 reacties

Nou, er zijn weer wat weekjes voorbij, tijd om even bij te kletsen 🙂
Afgelopen weken zijn niet echt makkelijk verlopen. Veel pijnklachten, aanpassen, afstellen, proberen en vooral balen dat het gewoon niet wil…
2e week van de meivakantie gepland om naar Texel te gaan, lekker wandelen en langs het strand struinen met de hondjes, maar de moed zakt me in de schoenen bij het woord wandelen, want dat lukt me op het moment gewoon niet. Vervelende pijnplekken die niet te verklaren zijn en zelfs Carsten met de handen in het haar doet zitten.

Bij vertrek dus ook maar krukken in de auto gegooid. We mogen ook de elektrische vouwfietsen van ons pap en mam meenemen om te proberen of het me lukt om te fietsen. Extra zadel en andere zadelpen mee, kunnen we mooi uitvogelen.
We hebben een heerlijke week gehad op Texel, het weer was prachtig, met krukken kon ik aardig uit de voeten, ook op het strand, dus genieten! De pijn voor lief genomen, en uiteindelijk me erbij neergelegd dat het gewoon niet anders kon. Toen we wilde proberen een blokje om te fietsen, bleek dat super te gaan! Dat blokje om werd een tochtje van een kilometer of 15 😀
Dat moest zo zijn… in de ochtend lekker het strand op met de honden, in de middag op de fiets het eiland over! We hebben wat kilometers gemaakt! Totdat manlief onverwachts op de rem ging waardoor ik ook plots moest remmen en mijn evenwicht verloor doordat ik naar de verkeerde kant viel. (Ik kan alleen aan de linkerzijde stoppen, rechts kan ik me niet opvangen met mijn prothese) Mijn prothese gaf niet thuis, dus ik knalde nogal erg ongelukkig op het frame en zo in de berm. Fikse blauwe plekken en vel eraf op plekken waar je dat niet wil… met kiezen op elkaar naar huis gefietst en dat was dus ons fiets avontuur (Ik was blij dat ik enigszins kon zitten) Maar, het smaakt naar meer!

Eenmaal thuis kon ik weer naar Amsterdam. Bij de fysio een mooi schema gekregen van Ashley om thuis mee aan de slag te gaan. Buikspieren, romp stabiliteit, beenspieren, houding, looptechniek… alles komt aan bod.
Bij de Dug Out nog langsgegaan om te kijken of er nog wat aangepast kon worden en mijn schoenwissel voor de zomer.

Heel blij mee, EN ik kan nu zelfs op blote voeten lopen of in de zomer mijn Toms weer een keertje aan rondom huis. Helemaal top!
Carsten heeft nog wat ruimte gemaakt in mijn koker aan de onderzijde, en daarna een gesprekje met Frank over de onverklaarbare pijn die ik steeds voel, en steeds ergens anders voel. Hij legde me uit dat de pijn die plots op komt zetten ook net zo plots weer zal verdwijnen. Waarschijnlijk geeft mijn lijf signalen af na 7,5 jaar pijn en niets kunnen doen omdat ik nu juist al zoveel kan. Geen pijn, actief zijn, dat is mijn lijf niet gewend, dus nu trapt dat dus op de rem.
Technisch kan er niets beter gemaakt worden, koker zit als gegoten, geen wondjes of drukplekken, dus nu is het zaak om mijn grenzen op te gaan rekken. De drukpijn die ik voel aan het bot houden we in de gaten, daar moet misschien nog wat extra ruimte gemaakt worden. Als er pijn komt en heftig is, accepteren en loslaten. Geef er maar een naam aan en vertel de pijn maar dat het kan vertrekken. Dan zal het snel beter gaan en kun je verder. Ook zal ik met de fysio nu steviger moeten gaan trainen. Meters maken, sterker worden en doorgaan.

Met dat in mijn hoofd gaan we dus aan de slag. Ik wil minstens 3 keer in de week mijn trainingsschema afwerken en daarnaast ook de nodige aandacht aan het lopen besteden. Door de pijn lopen is pittig, maar als het te hebben is bijten we nu door. Maandag weer even kijken of we de weerstand van mijn knie wat kunnen aanpassen omdat ik het gevoel heb dat ik daar last van heb met lopen.

Al met al enerverende weken geweest met ups en downs en het gevoel dat ik 100 stappen achteruit was gegaan, nu weer vertrouwen opbouwen.

Eerste trainingssessie thuis zit erop, evenals mijn eerste wandelingetje. Spierpijn voel ik overal, dus ik kan wel zeggen dat ik goed bezig ben geweest 😀

Tot zover weer, flink ertegenaan de komende tijd en hopen dat het dan beter gaat worden.

Liefs X

Tweede poging!

30 maart 2023 / / 3 reacties

Nou, er is weer wat tijd overheen gegaan… er is nog flink aan mijn testkoker gesleuteld de afgelopen tijd tot dat het gewoon goed voelde. Na meerdere keren met de mannen te hebben gekeken besloten tot een nieuwe kopie en dus een start met mijn definitieve koker. Yes!
En alsof de duvel ermee speelt, 1,5 week na het maken van de kopie zit mijn koker weer voor geen meter. Pijn bij het lopen, te strak, niet uit te krijgen… twijfel slaat toe en zelfs mijn motivatie lijkt me in de steek te laten. Niet weer toch!!!
Ik besluit weer alles te noteren, elke dag dezelfde dingen te doen in dezelfde volgorde, maar geen verschil. Balen!

Maandags bij de Fysio nog even klagen en aanmodderen en thuis ‘Perry’ meteen in de hoek zetten. Klaar ermee!
Dinsdagochtend met frisse moed weer opgestaan, even oefeningen gedaan op bed en met mijn korte beentje omhoog gelegen… pak Perry erbij en wat denk je… Ik stap er zo in! Ineens zit hij goed, loopt weer lekker, geen pijn… HUH!!!!!
De komende dagen blijft het ook zo, alsof er niets aan de hand is geweest. Wat ben ik opgelucht! Trainen gaat weer lekker en ik kijk weer uit naar mijn nieuwe koker. Het zou zomaar een hormonaal dingetje kunnen zijn… dat gaan we nu monitoren.

Nou, vandaag was het dus zover!

Vanmorgen op tijd naar Amsterdam gereden en daar kwam Karsten met mijn
blitse nieuwe koker. Niet het glitter stofje, maar toch de zilvergrijze carbon die ik in eerste instantie zou krijgen. Ik ben er blij mee 🙂

Als Karsten mijn knie eronder heeft gezet kan ik hem passen. Hij lijkt als gegoten te zitten en de zachte binnenhoes (lijkt een beetje op siliconen?) geeft een prettig gevoel. Na wat schroef werk en het vervangen van de buis (prothese was wat te kort nu) kon ik aan de wandel. Meteen de knie ook schoongemaakt en gesmeerd (zit een piep in) en toen op naar de fysio.

Bij de fysio eerst op de squatmachine en daarna buiten in het zonnetje loop- en balans oefeningen gedaan. Meteen even goed belasten en proberen. De uitlijning voelde nog niet helemaal oké, dus toch even terug richting Dug-out waar er nog wat werd aangepast.
Toen het weer oké voelde kon ik richting huis. Fysio dag is altijd lastig om dan erna goed te voelen hoe het allemaal zit, omdat de oefeningen best pittig zijn en ik dat ook wat langer voel. En 1,5 uur in de auto zitten werkt dan ook niet echt mee. Vandaag is het dus even lekker laten gaan.
Morgen gaan we dan weer ervaren hoe het voelt en hoe het gaat. Er is nog ruimte om dingen aan te passen, maar dat komt de komende tijd dan weer.

Ik hoop dat ik nu eindelijk het lopen op kan gaan pakken. Uitleg van fysio meegekregen hoe ik het op moet gaan bouwen… niet teveel ineens, niet overbelasten maar rustig aan opbouwen. Balans wordt steeds beter en looppatroon is goed.

Zoals Karsten ook zei, het lopen met een prothese is topsport, lichamelijk en conditioneel, dat moet je niet onderschatten. Tja, dat knopje moet ik soms nog vinden 😉

XXX

Hoe het gaat…

9 februari 2023 / / 1 reactie

Elke week hier neerzetten hoe vaak ik heb gewandeld is niet echt interessant, dus het is weer eventjes geleden. De afgelopen tijd lekker getraind en elke dag een wandeling gemaakt van 2-3 km. Daarnaast ook de normale beslommeringen, eigenlijk alles wat ik deed voordat ik knie problemen kreeg 🙂 Hoe gaaf is dat!
Mijn koker zat perfect wat ook een startsein was om een kopie te gaan maken naar een definitieve koker. Vorige week donderdag was het zover, de eerste stap in dit proces. Jordy ging mijn huidige koker vol storten met gips, zodat er een exacte kopie ontstaat van mijn testkoker. Op dit gipsmodel wordt dan een definitieve koker gemaakt met een zachte siliconen sleeve erin verwerkt. Hierdoor wordt het draagcomfort een stukje prettiger, omdat de randen dan zacht zijn. Op de vraag welke kleur ik graag zou willen, noemde ik dan ook gniffelend Zilver! Hij liet me een gave zilveren carbon stof zien, nou, dat leek me wel wat! Dat zou het gaan worden. Begin maart zou hij dan klaar zijn, dus nog even geduld.

Zaterdag avond liepen we na de verjaardag van ons pap naar huis, en hoorde ik mijn ‘been’ piepen. Ik voelde niet waar het vandaan kwam, maar ik hoorde het wel. Thuis leek er ook lucht in mijn koker te zitten. Zondags merkte ik dat ik tijdens het zitten echt behoorlijk lucht hapte, maar ook bij het lopen voelde ik lucht ontstaan onderin mijn koker. Hoe ik hem ook probeerde aan te trekken, hij zat gewoon niet helemaal lekker. Lopen ging gewoon goed, maar toch voelde het anders. Ik besloot even een mailtje met mijn bevindingen te sturen, zou het ventiel misschien lucht lekken? Een scheurtje? In overleg keek ik het aan tot vandaag, maar het voelde elke dag wat minder. Echt wandelen durfde ik de afgelopen dagen niet.

Vandaag dus naar de fysio waar Ivo langs kwam om polshoogte te nemen. Samen gekeken, overlegd, ander ventiel dopje erop. Toch het vermoeden dat de koker wat gaapt aan de zijkant en dat daar de lucht binnen sluipt. Ik ben niet merkbaar afgevallen, maar wel dagelijks een stuk actiever geworden. Heeft mijn altijd stabiele stomp nu ineens besloten dat het tijd wordt om nog een beetje te slinken? Net nu een kopie is gemaakt? Na een belletje wordt ik in de DugOut verwacht, zodat Jordy even kan kijken.

Daar staat ie dan…

Frank komt even kijken en baalt er zichtbaar van dat dit juist nu duidelijk wordt. Als ik mijn prothese aan doe, controleert hij alles en kan zowat zijn hele hand via de zijkant mijn koker in schuiven. Dat is te veel ruimte. Merkstift erbij, er wordt gestreept en getekend en gemeten en dan wordt er even hard nagedacht. Het gipsen kopie wordt uit de kast gehaald en vastgezet. Zijn tekening neemt hij over op het kopie en er moet ‘eventjes 3 cm weggeschuurd’ worden. Boormachine, vijlen, schuren… er wordt flink geknutseld.

Kunstenaar aan het werk.

Als het naar zijn zin is, wordt mijn koker over de gipsen kopie geschoven en op deze manier stoken ze de koker warm zodat ze hem kunnen laten krimpen op de goede maat. Na weer een pasronde wordt de rand nog aangepast en dan kan hij weer aan. Zijn ’tattoo’ laat hij er voorlopig even op staan, dat maakt me niet uit. Mijn koker zit weer vertrouwd stevig om mijn stomp, geen gewiebel en gewoon vast. Komende dagen lekker lopen, voelen en noteren, maandag even binnen wippen om te laten weten hoe het gaat.

In een uurtje 3 cm van mijn heupen kwijt 🙂

Als we het nog even over de kleur hebben, blijkt dat de zilveren carbon niet meer leverbaar is. Ik geef aan dat ik liever geen zwarte koker wil, waarop Frank me wijst op een andere mogelijkheid. Ga maar eens kijken of je een metertje Lycra kunt vinden naar je zin. Daar kunnen we je koker dan van maken!

Zilver glitter lycra

Nou, dan dus toch zilver glitter! Stofje is besteld, kan ik dat van de week gelijk even afgeven.
Maar eerst even kijken of mijn koker nu goed is en goed blijft zitten. Als de fysio en Frank dan groen licht geven, kan alsnog een start gemaakt worden met mijn nieuwe koker.

Tot binnenkort, wie weet kom ik je ergens tegen al wandelend 🙂

XXX

Weer even bijpraten

4 oktober 2022 / / 1 reactie

Goh, wat gaan de dagen toch snel voorbij!
Na mijn valpartij de laatste keer dat ik hier schreef, heb ik toch gebeld en kon ik direct diezelfde avond bij Livit terecht voor het opnieuw afstellen van mijn knie. Er is hard gewerkt, dingen aangepast en geprobeerd en het leek inderdaad beter te voelen, dus vol goede moed ging ik weer naar huis. Helaas was dat gevoel van korte duur, omdat ik nog steeds niet lekker kan lopen. Ik heb vaak het gevoel te struikelen of door mijn knie te zakken, omdat ik voor mijn gevoel teveel op mijn tenen loop? Ik weet het niet, maar mijn hoofd was er ook niet bij dus heb ik het voor even maar zo gelaten.

Inmiddels zijn we weer een tijdje verder en vorige week mocht ik naar de eerste afspraak komen bij team Frank Jol in Amsterdam. Alle papieren waren overgedragen en ik had van te voren aangegeven dat ik op het moment eigenlijk helemaal niet lekker kan lopen en dat ik zelfs weer te diep in mijn koker lijk te zakken. Ook lijkt mijn liner te ruim inmiddels. Frank zou dus bij de fysio even meekijken.
Ik had een gezellige taxirit naar Amsterdam, dus de tijd vloog. Eenmaal daar, de wandeling naar het ’tuinhuis’ waar de fysio zit. We hebben een fijn gesprek gehad en Frank legde me uit dat mijn koker voor een actieve levensstijl EN zeker in het begin van je prothese-leven eigenlijk helemaal niet goed is. Je kan wel lekker zitten en makkelijk naar het toilet ermee! Maar voor nu heb je weinig ondersteuning waardoor je “rijd in een auto met flinke overstuur” of dat je “fietst met platte banden”. De uitlijning liet ook te wensen over, ik zou er op dit moment niet veel meer mee gaan kunnen dan dat ik nu deed. Rondom huis en met krukken.
Zo gauw als de zorgverzekering akkoord geeft wil hij 3 intensieve dagen plannen waarin we gaan gipsen, koker passen, prothese uitlijnen en zorgen dat het perfect zit. EN… je gaat niet lekker zitten, maar wel heel veel beter lopen!!! Tot die tijd moet ik me er maar bij neerleggen, het is nu even zo, maar ook zonder prothese kan ik flink aan de bak.

Dat heb ik inderdaad gemerkt! Ik ga nu 2 keer in de week naar Amsterdam voor fysiotherapie en hydrotherapie. Bij de fysio werken we hard aan de nodige spiergroepen die ervoor gaan zorgen dat je straks stevig op 2 benen kunt staan en lopen. Bij de hydrotherapie wisselen we banen zwemmen af met oefeningen om je beenpieren sterker te maken. Goed voor je balans. De twee uur dat ik daar ben vliegen voorbij en het voelt ergens ook heel fijn om zo bezig te zijn. Even je gedachten verzetten, zeker in deze tijd.

Uitzicht op de atletiekbaan, sportveld en rechts de dug-out waar Frank zit.

Nou tot zover mijn update, met ware spierpijn getypt 😀
Tot gauw!

X

Veel gebeurd…

15 september 2022 / / 2 reacties

Het is lang geleden dat ik hier wat heb neergezet, wat te maken heeft met het feit dat mijn hoofd er niet naar stond. Helaas heeft mijn vader geen goed nieuws gehad en uiteraard zijn we vooral daar mee bezig. Ik ga er verder niet op in, Maandag horen we meer, dus het zou fijn zijn als er maandag heel veel kaarsjes mogen branden voor mijn lieve paps.

Toch zal ik ook mijn verhaal maar eens neer tikken hier. Ik had gezwommen, gefietst en veel gelopen met een te grote koker inmiddels. Mijn koker bleek helaas nog een week op zich te laten wachten, dus dat betekende nog een week doorlopen. Maar goed, ook dat is weer voorbijgegaan.

Ik ben ook nog een dagje meegegaan naar Frank Jol in Amsterdam, samen met een ‘collegaatje’ die daar elke week traint.
Hoezo Amsterdam? Nou… Bij de Tolbrug wordt eraan gewerkt dat je mobiel bent, je zelf kunt redden, je doelen zijn behaald en dan laten ze je los. Hierna is er dus eigenlijk niets meer en moet je het maar zelf doen. Eens in de 3 maanden op amputatie spreekuur en als er iets is ga je naar de instrumentmaker of bel je de revalidatie arts. Prima natuurlijk, maar ik wil toch eigenlijk wel wat meer dan dit. Wandelen lukt weer, 3,5 km gehaald, maar ik wil eigenlijk wel meer! Ik wil graag langere afstanden lopen en het liefst niet op geasfalteerde paden, maar door de bossen en heuvelachtige gebieden. Daarvoor zal ik sterker moeten worden, belangrijke spiergroepen moeten trainen, een goed looppatroon moeten ontwikkelen en dan natuurlijk ook een goed passende prothese die perfect is om dit te kunnen halen. Ook zou ik graag eens kijken wat er qua sporten voor mij geschikt is en wat me kan liggen. Dromen najagen, doen waar ik vroeger gelukkig van werd. En daar kunnen ze me in Amsterdam volgens mij heel goed bij helpen! Ik mocht al even mee zwemmen en ook de fysio zette me al gauw aan het werk en daar heb ik echt 3 dagen spierpijn van gehad! Simpele oefeningen maar met grote impact dus. En je moet ze dan ook wel goed uitvoeren. Dat is het begin…

Inmiddels heeft de huisarts toch maar een injectie in mijn schouder gezet vanwege een fanatieke slijmbeursontsteking die gewoon niet van ophouden weet.
Mijn teamgesprek bij de revalidatie arts verliep ook goed. Ik gaf aan dat ik me inmiddels een beetje overbodig voelde in de groep. De groep werd ook drukker, dus er was al wat minder tijd om echt uitdagingen aan te gaan en eerlijk gezegd kan ik thuis ook prima wandelen en oefenen met traplopen. Mijn doelen waren behaald dus in overleg zou dit (vorige week) dus mijn laatste week zijn. Ik behaalde donderdag mijn Super Loopdiploma en heb vrijdag nog met de groep afscheid genomen. Ik zal de mannen en vrouw wel gaan missen. Mijn maatje Jan, ook bijna klaar, samen sleurde we elkaar overal door. Alex die helaas door tegenslagen er niet steeds bij kon zijn, maar wat een positieve man is dat! Ben die helaas ook sneller dan de bedoeling was een pauze in moest lassen vanwege heftige behandelingen. Leo de clown. Een grote fanatieke grappenmaker, leniger dan wie ook en voor de duvel niet bang! Jose die zo graag ook zo lekker rond wil lopen en Henk, een heerlijke fanatieke man die er helemaal klaar voor is om de uitdagingen aan te gaan
.

Het is wel vreemd om dit zo achter je te laten.
Zaterdag ben ik gaan ’testfietsen’. Proberen welke fiets het beste bij me zou passen en die het veiligst is in verband met mijn been. Ook daar zijn we weer een heel stuk wijzer geworden, dus wie weet fietsen we volgende zomer wel lekker samen weer rondjes!
Woensdag mocht ik dan mijn nieuwe koker gaan halen. Deze was wel een heel stuk kleiner dan mijn vorige. Behoorlijk wat smaller maar ook zeker een stuk korter. Nu is het een echte brimloze koker, ook met een flexibele achterkant zodat ik met zitten daar geen last van heb. Dat is wel een verschil!
De koker voelde goed, en toen alles was vastgezet gingen de eerste stappen ook best prima. Eenmaal thuis wilde ik natuurlijk ook gewoon lekker lopen, alleen viel dat wel tegen! Ik moet toch wel wennen aan de koker en het is alsof mijn knie en voet net anders staan. Eigenlijk was ik blij dat ik gisteren in bed lag 😉

Vanmorgen leek het allemaal weer goed te voelen. Het lopen blijft toch ‘niet veilig’ voelen, dus gebruik ik mijn wandelstok maar weer even.
Tijdens het stofzuigen vanmorgen kwam ik er dus achter dat mijn gevoel klopte. Geen idee wat er precies gebeurde, maar ik zakte spontaan door mijn prothese knie terwijl ik echt dacht dat ik die goed had geplaatst. Hierdoor maakte ik dus een flinke smakker op mijn bil en wederom op mijn elleboog. Gelukkig is vallen op je prothese knie niet pijnlijk, maar de schrik zat er wel even in. Bij mijn vorige koker kon ik inmiddels vertrouwen op waar ik mijn voeten plaatste, dat is nu eigenlijk weg. Ik ga toch maar eens bellen of dit een kwestie is van een afstelling aanpassen of dat ik toch echt gewoon ook moet wennen aan het geheel.

Inmiddels is mijn papierwinkel bij het CBR ingediend en kan ik nu dus wachten op de oproep voor een rijtest. Als deze binnen is, dan kan ik contact opnemen met een rijschool om gewenningslessen te krijgen om dan hierna een rijtest af te laten nemen. Als dit dat allemaal in orde is mag ik mijn rijbewijs aan laten passen en kunnen we onze auto aan laten passen.
Dan zal ik eindelijk weer auto mogen rijden!!!!

Volgens mij was dit alles ongeveer wat er de afgelopen tijd is gebeurd. Als er nieuwtjes zijn zal ik dat zeker weer hier laten weten, maar voor nu liggen de prioriteiten heel ergens anders…

Tot snel X

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑