Bijna eind maart en ik mag langskomen in het Catharina ziekenhuis voor een consult. Paps is weer met me mee uiteraard.
Ik tref een fijne arts, mag uitgebreid mijn verhaal doen en heb een fijn gesprek. Hij beslist direct dat hij niets met mijn oude beeldmateriaal gaat doen, maar wil een nieuwe MRI en nieuwe röntgenfoto’s om te beoordelen. Dit wordt gepland.

In mei kom ik terug bij deze arts. De röntgen foto’s lieten niets geks zien. Beetje artrose, maar niet ernstig genoeg om de klachten te veroorzaken. MRI liet zien dat het kraakbeen achter mijn knieschijf erg dun was en het vetlichaam van Hoffa was fors gevuld met vocht.

Gezien mijn geschiedenis en reacties op behandelingen durft deze arts echter niet te injecteren. Via een artroscopie het vetlichaam weghalen is een optie maar hij is bang meer kapot te maken dan hem lief is. Hij doet dit dus liever niet. Ook weet hij niet zeker of dit het probleem van de pijnklachten en het vallen op gaat lossen. Mocht ik dit toch willen, dan zal hij zeker zijn medewerking verlenen om dit te doen.

Aangezien de pijnklachten te hebben zijn op dit moment, besluit ik hiervan af te zien voor nu.

We vragen ons af, mijn vader en ik, of er niet een soort van beugel/brace te maken is waardoor ik niet meer kan vallen. Wat mijn knie vastzet bijvoorbeeld. Dit lijkt hem onwaarschijnlijk, maar daar kan hij ons niet mee helpen.

Volgende stap wordt dus weer terug naar de revalidatie arts!

[post-views]