Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Categorie: 2022 (Pagina 2 van 3)

Eindelijk maandag!

Wat kun je ergens naar uitkijken! Vandaag was het eindelijk de dag dat ik serieus met mijn spiksplinternieuwe prothese mag gaan lopen. Ik heb afgelopen weekend mijn liner weer voor hele dagen aangehad zonder problemen, dus kom maar op!

Natuurlijk was ik om half 8 al klaar en had dus tijd genoeg, de taxi komt toch pas rond 8.15 uur. Maar helaas, geen taxi. Half 9 nog niet, dus ik bel de centrale, voicemail!!!
Ik bleef het proberen, maar kreeg geen gehoor. Ik snapte er niets van. Nou, daar gaat mijn uurtje lopen voor vandaag! Het zit allemaal niet mee.
Om kwart over 9 belt de centrale me op… ze hadden een gemiste oproep (…of 30 denk ik) ‘Ow g*dverdeg*dver… dat is helemaal fout gegaan… hij komt eraan!’
Tja, om half 10 stapte ik dus in en reed om 10 voor 10 de oefenruimte in. De fysio en revalidatiearts blij verrast dat ik nog was gekomen. Mijn prothese stond startklaar, dus er werd tegen me gezegd, trek hem maar aan en loop maar weg!

Heel blij dat ik toch nog even de mogelijkheid kreeg om te lopen. De prothese aantrekken ging goed. Eerst met vaste knie heen en weer lopen, daarna de vergrendeling ervan af en even oefenen. Hierna kon ik in de loopbrug nog even wat heen en weer lopen onder toeziend oog van iedereen. Het viel zeker niet tegen!

Eerste stappen met mijn nieuwe prothese

Na een kwartiertje moest ik weer afscheid nemen en werd hij in de kast netjes opgeborgen. Donderdag mogen we weer samen spelen, dus daar kijk ik weer naar uit!

Stap terug…

Er is weer een week voorbij gevlogen. afgelopen donderdag mocht ik naar LIVIT om mijn koker aan te laten meten. Met de liner aan stond ik in een loopbrug. Hier werd eerst een laag folie aangebracht rondom de liner en alles afgetekend. Hierna werd ik gegipst. Ook hier wederom veel streepjes tekenen en opmeten. Als het goed is is de koker deze week klaar.

Maar goed, na zondag samen met Patrick de bovenboel eens goed gepoetst te hebben, gingen we na het eten douchen en daarna lekker op de bank een serie kijken. Toen we naar bed wilde gaan, hupste ik zoals altijd vanaf de bank naar mijn rolstoel die naast de bank staat. Echter verstapte ik me en viel met mijn volle gewicht recht op mijn stomp.

Gelukkig waren Patrick en Colin in de buurt. De pijn was onbeschrijfelijk, ik dacht dat ik alles afgebroken had. Nadat het ergste wegzakte en ik op de koude tegelvloer zat, zagen we dat ik echt op de punt van mijn stomp was gevallen. Er zat een wondje. Ik heb nog even in een emmer koud water gezeten en daarna toch naar bed gegaan.
Geslapen heb ik door de pijn nauwelijks.

Vanmorgen voorzichtig toch gezwachteld en naar het revalidatiecentrum gegaan. Daar werd ik direct goed gecontroleerd. Conclusie is dat ik een zware kneuzing heb en even 2 weken terug ga in mijn traject.
De instrumentmaker heeft aangegeven dat ik de koker kan komen passen zo gauw ik de liner aankan. Aangezien ik daar best wat druk mee moet zetten op de kop van mijn stomp, zal dat dus even niet gaan.

Maar goed, naast de therapie nu dus rust en 3 X daags goed koelen en zwachtelen. Hopelijk dat ik dan snel mijn liner weer aankan!

Voor nu dus even een stapje terug… gaan we straks weer met vele stappen vooruit! 💪🏼🦿

Daar is mijn liner.

Gisteren weer een ochtend Tolbrug gehad, waar we begonnen met de prothese groep. De instrumentmaker was er ook, die had mijn liner en stompkous bij. Ik mocht het zinklijm verband eraf halen (eindelijk!) en daarna plaatste de instrumentmaker de liner en knipte hem op goede maar nog royale lengte. Het voelde best prettig, de druk is fijner verdeeld over de gehele stomp dan met het zinklijm verband. Maar goed, de temperaturen gaan flink stijgen de komende dagen, dus dan is gelijk de vuurdoop qua zweten. Ik zou er wel eens uit kunnen gaan drijven… dat is even afwachten. Hoe dan ook zouden we goede vrienden moeten worden, want deze liner gaat er ook voor zorgen dat ik straks mijn prothese kan gaan dragen. Na zelf een aantal keren aan en uit te hebben gedaan en de juiste instructies voor schoonmaken en laten drogen, als ook een goede stomp controle na het dragen, kon ik aan de wandel met de airboot.
Voor mijn nieuwe vriendje kreeg ik een mooie steun mee om hem op te laten drogen en slapen. Als hij even vrijaf heeft mag ik een stomp kous dragen, dit is een steunkous in het kort. Hiermee hoef ik dan tussendoor en in de nacht niet te zwachtelen.
Na dit uurtje nog aan de fitness en daarna weer voldaan naar huis.

Vriendje op zijn kapstok en als ik hem draag.
De ribbels die je ziet gaan straks voor het vacuüm zorgen in mijn koker, waar mijn prothese dan aan komt. Op deze manier blijft hij dan vastzitten aan mijn been.

De liner moet ik gaan opbouwen met 3 x 1/2 uur per dag. Aangezien hij nu nog zo comfortabel zit, vergeet ik de tijd dus nogal snel, dus een wekkertje is een goede hulp. Tegen de tijd dat het echt heet wordt deze week, mag ik hem bijna de hele dag aanhouden 🙂
Maar goed, toen de mannen gisteren thuiskwamen en we aan tafel gingen waren de grappen niet aan te slepen. Ze zagen die kapstok zo staan en ik zal maar niet zeggen wat voor benamingen hij kreeg… er werd heel hartelijk gelachen!
En eerlijk heb ik het zo ook het liefst. Er zijn serieuze gesprekken onderling, vragen genoeg maar als we zo samen zijn dan wordt er ook vooral met veel humor over gesproken.

Ow ja, en de fantoompijn is eigenlijk ook weer weg… ik heb gedurende de dag wat sensaties die ik voel, maar in de avond een wat vervelendere tintelingen/stroompjes met name in mijn voet (die ontbreekt dus) Hoe dan ook, als ik in bed lig op mijn buik, zakt dit weg en slaap ik heerlijk! Mijn medicatie ben ik dus aan het afbouwen, hopelijk kan ik straks helemaal zonder verder!

Aanstaande donderdag mag ik bij Livit langs om de koker aan te laten meten, dat is de volgende stap. Komende week gaan ze de koker maken en mijn prothese knie en voet eronder bevestigen. Volgende week donderdag ga ik dan weer terug naar Livit samen met mijn nieuwe schoenen 😀
Dan ga ik de prothese passen en wordt hij op mijn houding afgesteld zodat ik ermee kan gaan lopen. Hierna gaat de prothese naar de Tolbrug, waar ik er daar tijdens de prothese groep mee mag gaan oefenen. En als dat goed gaat, zal hij uiteindelijk ook mee naar huis mogen zodat ik hier ook mijn eerste stappen kan gaan zetten.

Ik kijk er heel erg naar uit, maar het is ook spannend. Alles gaat nu zo goed, als ik straks de prothese ook maar goed aan kan hebben. Dit wordt ook voorzichtig opgebouwd via een schema. En lopen met de airboot (een stijf been) is toch anders dan met een knie die buigt en een beetje flexibele voet.
Ik ga er vol vertrouwen in en hou jullie op de hoogte.

X

Aftellen…

Nou, het echte aftellen is begonnen. Vorige week kreeg ik het even Spaans benauwd toen ik verkouden werd… geen Corona, maar gewoon verkouden in combinatie met behoorlijke hooikoorts. Inmiddels is het een heel eind op zijn retour na de nodige glazen gemberthee, vele liters water en een lekker zonnetje.
De paasdagen waren lekker druk. Zaterdag met paps en mams in onze tuinen de grasmatten een goede onderhoudsbeurt gegeven waarna we lekker met zijn allen van heerlijke asperges hebben genoten. Zondag een dagje van rustig aan, genieten van de zon en de verjaardag van mijn zwager. Maandagochtend tenniscompetitie van de jongste en in de middag nog even aan het werk op de praktijk. Zo kunnen we vandaag dus thuis de boel aan kant ruimen.

Het lijkt wel nesteldrang 🙂
Bedden verschonen, alle was wegwerken, opruimen en de laatste dingetjes regelen. Nog 1 keer beide beentjes op de foto… wat zal dat er donderdag anders uitzien!

Morgenmiddag wordt ik gebeld, hoe laat ik in het ziekenhuis moet zijn. Patrick brengt me dan weg tot ik naar de OK ga. Hierna wacht hij thuis af tot ik terug ben en dan komt hij met Thomas en Jelle terug. Hoe alles gaat lopen weet ik natuurlijk niet, maar ik laat het maar op me afkomen.

Het wordt wel echt spannend nu, maar ik zie er niet tegenop. Hoop dat de ingreep goed verloopt en dat de pijn erna goed onder controle gehouden kan worden.

Zo gauw ik in de gelegenheid ben, zet ik hier de volgende update weer neer.
Ik wil wel iedereen bedanken voor de lieve appjes die ik nu al mag ontvangen, ik kan helaas niet de hele dag iedereen blijven beantwoorden, maar ze worden zeker allemaal met liefde gelezen! Doet me goed!

Dikke kus allemaal!

Weekendje weg!

Totaal onverwachts besloten we nog een weekendje weg te plannen. Achterliggende gedachte was dat zoonlief zijn langverwachte verjaardag(en) en gecancelde examenfeest toch een keer kon vieren. Daar er zo een 40 jongeren zouden komen, leek het ons een goed idee om daar niet teveel van mee te krijgen. Dus boekte manlief een weekendje in Noordwijk aan zee samen met mij, Jelle, Thomas en de hondjes. Het weer werd slechter en slechter naarmate de datum naderde, maar uiteindelijk kwamen we vrijdagmiddag aan en scheen de zon volop. Het was ijskoud, maar we hadden warme jassen en mutsen bij. Omdat het mijn verjaardag was, gingen we lekker een hapje eten bij een prachtige en gezellig drukke strandtent, Tulum genaamd. Het was allemaal heerlijk en we genoten ervan. Daarna terug naar ons appartementje en de hondjes die zich keurig hadden gedragen

De volgende ochtend op tijd al richting strand gereden en heerlijk met de honden aan het water geweest. Manlief sleurde me met rolstoel en al door het losse zand naar de waterlijn, zodat ik er ook een beetje bij kon zijn. We genoten van onze spelende honden, die heel wat kilometers hebben gerend aan het strand. Eenmaal bij de auto besloten we nog naar Zandvoort te rijden, om even bij het circuit te gaan kijken. We konden de Porsches goed zien rondrijden! Nadat we nog lekker van verse kibbeling hadden gesnoept, reden we terug naar ons huisje om op te warmen met lekkere soep. De middag sliepen de honden en hebben we lekker luierend op de bank doorgebracht. In de avond heerlijke burgers gegeten en daarna nog een keer lekker uitwaaien op het strand. De zon scheen onophoudelijk, maar de wind was ijskoud! We sloten de dag af bij strandclub The Beach met een heerlijke warme chocolademelk, lekker in de zon en uit de wind. Zondagochtend was het alles weer inpakken en opruimen, waarna we nog even naar Katwijk aan zee reden en daar het strand nog even opzochten voordat we ons weekend af moesten sluiten. Op weg naar huis kochten we nog enkele bosjes tulpen, om toch de lente een beetje in huis te halen. Het was een heerlijk weekend en we hebben ervan genoten. Thuis was ook alles weer lekker schoon en opgeruimd, wat helemaal top was! In de middag nog een optreden van onze jongste zoon, tijdens de Showcase. Elk jaar organiseert de drumleraar een zondag in het Citytheater waar de drumleerlingen hun kunnen mogen tentoonstellen. Op een echt podium in een mooie zaal compleet met spectaculaire lichtshow en vele mensen die komen kijken. Het was een geslaagd optreden!

POS

Vandaag was het tijd voor de pre operatieve screening in het JBZ. Ik werd ontvangen door een verpleegkundige en zij liep met mij mijn vragenlijsten door, medicatie, het nucherheidsbeleid, de dag van opname en uiteraard werden mijn bloeddruk, longen en hart gecontrolleerd. Alles was in orde, dus de anesthesist werd erbij gehaald. Na een korte uitleg van hem, was het alweer klaar en ben ik goedgekeurd!

Op de dag van opname moet ik eerst bloed prikken, daarna ga ik naar de afdeling. hier krijg ik dan 2 glazen ranja en paracetamol. Ranja is om mijn bloedsuikerspiegel op peil te houden tijdens de operatie. In de ruimte voor de OK krijg ik een infuus geprikt, plakkers om mijn hartslag in de gaten te houden en een zuurstofmetertje. Hier zal wederom mijn been ‘gemerkt’ worden. Ook krijg ik een ruggenprik waar een infuus met pijnmedicatie aan wordt gehangen. Dit blijf ik ook ook na de operatie nog houden omdat het een zeer pijnlijke ingreep is, en ze op deze manier beter de pijn onder controle kunnen houden in de hoop dat ook vermindering van fantoompijn zal komen.

Na de operatie, als alle controles goed zijn en ik wakker ben mag ik terug naar de afdeling waar ik dan nog 3 dagen zal blijven alvorens ik naar huis mag (indien alles voorspoedig verloopt uiteraard)

Tijdens het wachten bij de POS heb ik zitten genieten van de prachtige bloesem bomen die uitbundig in bloei staan rondom het JBZ. Honderden bijen en hommels vlogen er rond!

We zijn weer een stapje dichterbij. Vrijdag komt Medipoint een trippelstoel aanmeten, zodat ik straks ook aan het aanrecht stabiel kan zitten met koken en tegelijkertijd makkelijk kan trippelen.

Inmiddels is alles doorgesproken en geregeld, dus kunnen we nu echt gaan aftellen. Volgende maand is het zo ver.

Pills, Pills, Pills…

Pillen… ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Jarenlang slikte ik maximaal pijnstillers als ibuporfen, naproxen, diclofenac, tramadol, morfine, oxicodon, allemaal in combinatie met het maximale aan paracetamol, maar met zo weinig resultaat dat dit niet opwoog tegen de bijwerkingen die ik al snel ervaarde.

Zenuwpijn, dan kom je op de groep anti-depressiva en anti-epileptica die zouden moeten werken. Maar ja, je zit er zo aan, opbouwen blijkt dan nauwelijks mogelijk omdat je ze niet goed verdraagt in hogere dosis en dan werken ze dus ook weer niet of nauwelijks.
Dus nu slik je die niet meer, zul je misschien denken… En daar zit het hem dus in.

Ik wil ze niet meer, maar ik kan er niet mee stoppen. Het wordt zo eenvoudig voorgeschreven, maar zie er maar weer eens vanaf te komen. Ik ervaar zeer heftige afkickverschijnselen, dusdanig dat de arts dus zegt, blijf deze lage dosis maar slikken, het kan geen kwaad… dan kun je altijd nog verder kijken.
Lekker makkelijk natuurlijk, maar niet echt een ideale oplossing!

Het mooie is dat er een apotheker is die met tapering strips werkt om je te helpen af te bouwen van dit soort medicatie. Zij maken strips met kleine zakjes afgestemd op jouw medicatie en waar deze medicatie gedurende 4 maanden volledig kan worden afgebouwd. Hoe mooi is dat!
Dus je gaat zoeken, informeren en inderdaad kunnen ze je helpen, maar niet alle zorgverzekeraars vergoeden dit. Kosten zijn zo’n 150 euro per 28 dagen per medicijn. Snel rekensommetje leert me dus dat ik zo’n 1200 euro kwijt ben om hiermee te beginnen. Ook mijn portemonnee heeft een bodem zeg maar, en ik zit net bij een zorgverzekeraar die hier niets mee doet. Er zijn al jaren kamervragen over dit onderwerp maar ergens zal het goedkoper zijn om de pillen voor te schrijven dan om je te helpen ermee te stoppen. Verklaart ook meteen waarom dit soort medicatie zo ontzettend veel geslikt wordt!

Maar goed, mijn pillendoosjes zijn weer gevuld, voor nu laat ik het even zo, juist met dat wat komen gaat. Als na de operatie en het herstel alles qua pijn rustig genoeg is ga ik er serieus werk van maken om van mijn medicijnen af te raken.

Ik schrijf dit ook een beetje om te laten zien dat er dus mogelijkheden zijn om van deze moeilijke medicatie groep af te komen. Er zijn ook zeker zorgverzekeraars die dit vergoeden, dus zit je in dit schuitje, aarzel dan niet en informeer ernaar!

De datum…

De hele week had ik een gevoel dat ik vandaag, dinsdag 8 maart, een datum door zou krijgen voor de operatie.
Toen ik klaar was met werken, kon ik niet inloggen op mijn JBZ, dus eenmaal thuis keek ik even in de brievenbus en daar lag post van het JBZ!

Natuurlijk binnen gelijk even kijken en nu staat het vast.
21 april a.s. over 6 weken, ga ik geopereerd worden.

Zo zit ik in mijn rolstoel.

Nu de datum vast staat is er een soort van rust. Je weet waar je naartoe leeft nu en we kunnen hier thuis nog alles in orde maken (zijn nog druk met klussen en einde van de maand komen onze nieuwe meubels als het goed is… daarnaast zijn mijn zoon en ik nog jarig :))

Als er nog ontwikkelingen zijn dan lees je dat hier, ik tel de weken af!

Daar staat het…

De vragenlijsten op mijn JBZ zijn ingevuld en nu is het wachten geblazen! De berichten over personeel van ziekenhuizen (waaronder natuurlijk het JBZ) met Corona, doen me beseffen dat het natuurlijk zomaar eens langer kan gaan duren.
Ik merk wel dat het, nu het zover is, het ook wel mag gebeuren. Zowel ik als mijn gezin en familie zijn er wel klaar voor, zo goed als dat kan uiteraard.

Als ik nu inlog op mijn JBZ zie ik dat ik op de planning sta… wachtlijst…

Spannend!

Groen licht!

Vandaag is het zover, Corona is achter de rug en met een licht kriebelhoestje rijd ik met mijn mams richting het ziekenhuis. Ik krijg eerst een vaat onderzoek om de doorbloeding in kaart te brengen. Dit valt mee en we zijn daarna mooi op tijd bij de chirurg, waar ik ook direct naar binnen mag.
Hij heeft mijn dossier helemaal in zijn hoofd zitten en loodst me er kort doorheen. Uiteraard wordt ik op de risico’s gewezen, wat ik zal doen als ik straks geen been meer heb, maar nog steeds pijn? Hij merkt dat ik daar ook goed over nagedacht heb en niks aan het toeval overlaat. Hij vind dat ik een lange weg heb afgelegd en dat ik goed met hem en mijn revalidatiearts de puntjes op de i heb gezet.

Groen licht!

Dan kijkt hij mijn been na, tast goed af vanaf welke hoogte de pijn begint en is positief gestemd als hij merkt dat het huidgevoel net boven mijn knie goed is.
Hij legt uit waar hij gaat amputeren en wat hij nodig heeft om een goede gezonde huidflap te maken. Uiteraard in acht nemend dat ik straks met een prothese het meest positieve uitgangspunt heb.
Als ik ben aangekleed vraagt hij alles nog eens na, legt uit wat ik kan verwachten (na de ok ongeveer 3 dagen opname als alles goed gaat) Hij verwacht qua genezing geen problemen omdat ik in goede conditie ben en geen vaatproblemen laat zien. Oedeem onder controle zien te krijgen en houden is de grootste uitdaging, en dat gaat met zwachtelen of liners in overleg met de revalidatie arts.

Hij vraagt me wat hij zal doen… inplannen of???
Wederom antwoord ik met JA, ik wil!

Ik zal nog een pre operatieve screening krijgen, vragenlijsten moeten invullen en dan ga ik op de OK planning. Hij wil de operatie absoluut zelf uitvoeren en vermoed dat dit binnen een maand gaat lukken.

Nu wordt het dus spannend! Gaat het toch nog snel.

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑