Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Categorie: 2018

Het is zover.

11 oktober mag ik me melden in het MMC. Ik krijg een ruggenprik en dan gaat de arts mijn knie aan beide zijden open maken met een 5 cm incisie. Hierna gaat hij op zoek naar zenuwweefsel en zal dit dan verwijderen. Er wordt gezellig gekletst in de OK en het verloopt voorspoedig. Er gaan diverse potjes met materiaal naar pathologie om vast te stellen of het zenuwweefsel is. Knie wordt gehecht en ingepakt en ik mag naar de uitslaapkamer. Al snel werkt de ruggenprik uit en mag ik naar huis. Wel met een behoorlijke hoeveelheid morfine, want het zal enkele dagen zeer pijnlijk zijn. 

Daar was niets aan gelogen inderdaad, maar het goede nieuws is dat er zeker genoeg zenuwweefsel is weggehaald en zelfs een neuroom aan de binnenzijde van mijn knie. Zijn eerste, had dit nog niet eerder gezien na een artroscopie. (Tja, helaas hoor ik dat iets te vaak, dat ze iets nog nooit hebben meegemaakt/gezien)

De genezing verloopt voorspoedig, arts belt elke paar weken even hoe het gaat en de zenuwpijn lijkt echt weg te zijn! Knie voelt dof, maar niet pijnlijk!

Ik dank deze arts dat hij dit wilde doen, ik voel me herboren (bijna dan ;))

[post-views]

Niet gelukt.

In augustus kom ik terug bij de pijnpoli waar ik de PRF behandeling heb ondergaan. Helaas is de pijn niet weggeweest en lijkt de pijn zelfs wel verergerd te zijn na de behandeling. Er wordt geopperd om pijnbestrijding te gaan inplannen, maar ik heb mijn zinnen gezet op de neurectomie die de arts me heeft voorgesteld. Ik laat me dus terug verwijzen naar deze arts. Eerst alles proberen is mijn motto!

Ik kom eind augustus bij hem op consult en hoor dat hij de 13e patient heeft geopereerd en naar zoals het er uit ziet met succes. Hij vraagt me voorzichtig of ik de operatie wil, maar weet het antwoord al. Helaas heeft hij een congres gepland staan dus kan ik pas in oktober geholpen worden, maar het vooruitzicht dat er wat gedaan wordt maakt veel goed. Hij is erg positief, dus ik ga met een goed gevoel de deur uit. 

Oktober dus!!!

[post-views]

MMC Veldhoven

De maanden sluipen voorbij en ik blijf maar op hetzelfde niveau hangen. Veel pijn, vallen en weinig progressie. De wekelijkse fysio beurten zijn teruggeschroefd in afwachting van mijn consult in het MMC.

12 maart is het zover! Ik mag langskomen bij de arts, mijn pa uiteraard als niet aflatende chauffeur en begeleider rijd me erheen. Eenmaal binnen mag ik mijn verhaal doen en volgt er een lichamelijk onderzoek. Hij is erg positief en denkt dat hij me kan helpen. Ik ben testpersoon nummer 8 in de rij, maar de eerste die hij aan 2 kanten in de knie gaat helpen.
Er wordt begonnen met 3 keer aanprikken van de zenuwen met lidocaine. De eerste keer alleen de binnenzijde van mijn knie. De spuit zelf is vreselijk, maar na een paar minuten voel ik me in de 7e hemel! Het doffe gevoel is zo een verademing… heerlijk!


Over twee weken terugkomen. Soms houd het gevoel enkele uren aan, dus ik ga licht optimistisch naar huis. Helaas is binnen 2 uur de pijn volledig terug en ik weer terug op aarde. Maar het is een begin!
Na twee weken wordt ik eerst aan de buitenzijde geprikt en na een kwartier prikt hij de binnenzijde ook aan. Dit is echt een verademing. Een heerlijke doffe knie en geen last van mijn broek. Zalig! Ik hoop stiekem dat het langer aanhoud, maar helaas ook deze keer al binnen 2 uur weer terug bij af. Maar het is positief omdat de plekken goed zijn aangeprikt. 

Ik wordt nu doorverwezen naar de pijnpoli voor een PRF behandeling. Hierbij gaan ze de zenuwen aanprikken met een soort elektroden die ze dan gedurende 10 minuten verwarmen naar 40 graden. Dit moet dan de zenuwen kapot maken en zo dus uitschakelen. 
Ik mag in Mei hier naartoe. Zeer pijnlijke behandeling, en nu dus 6 weken afwachten.

[post-views]

Doorzetten.

Na mijn bezoek aan Nijmegen heb ik er echt wel even flink doorheen gezeten. Ik ben naar mijn fysio, Frans, gegaan en heb daar mijn hart gelucht. Hij heeft me ook echt gerust kunnen stellen dat ik me zeker niet aanstel en dat er echt wat aan de hand is. 
We praten veel, ik huil even lekker uit en ga dan met frisse moed naar huis. We gaan lekker even rustig de feestdagen door en in januari kijken hoe we het aan gaan pakken. Goed plan! Even geen getrek aan mijn lijf.

Als ik in januari weer bij de fysio kom, oppert Frans een nieuwe mogelijkheid. Hij heeft samengewerkt met een arts in het MMC die een zeer succesvol trial heeft lopen voor neurectomie in de knie. Frans denkt dat ik daar een geschikte kandidaat voor zal zijn en begint mijn knie af te tasten en af te tekenen. Er worden foto’s van gemaakt en hij gaat me in contact brengen met deze arts. 

Ondertussen trainen we rustig door en wacht ik mijn afspraak bij de arts af, benieuwd wat hij me kan bieden. De verhalen zijn positief, dus ik hoop dat hij me van mijn pijn kan afhelpen.

[post-views]

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑