Mijn Beste Beentje Voor

Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Auteur: Tamaar (Pagina 3 van 13)

Beetje verwaarloosd…

22 november 2022 / / 2 reacties

Omdat ik toch nog wel wat reacties ontvang hoe het nu eigenijk gaat, eerst maar weer eens even bijpraten.
Zoals ik eerder aangaf ga ik 2 keer per week naar Amsterdam, waar we hard werken om sterker te worden en mobiel.
Inmiddels heb ik op 4 november (is pas 2 weken geleden… voelt voor mij als veel langer!!!) mijn nieuwe koker gekregen. Frank (de prothese-man) wil vanaf 0 beginnen en mij in mijn gevoel laten komen. Ik moet opnieuw ‘leren voelen’. Klinkt dat zweverig? Als je Frank zou zien, zeg je direct nee, maar ik zal proberen uit te leggen wat hij bedoeld. Ik moet leren voelen wat ik voel. Voelen wat het doet als ik bepaalde spiergroepen aanspan, ontspan. Welke beweging kan ik aansturen in mijn prothese op welke manier. Als iets goed of niet goed voelt, hoe verklaar je dat en hoe probeer je dat uit te leggen, duidelijk te maken. Klinkt heel simpel, maar jeetje wat is dat lastig! Mijn koker paste eigenlijk direct perfect! Het is een anatomisch gevormde koker waar ik met mijn blote huid (geen liner) in ga. Het vacuüm vormt zich dus door mijn huid tegen de wand van de koker. Voelt eigenlijk best prettig, maar had in het begin erg het gevoel dat het hard trekt aan het uiteinde van mijn stomp. Toen we allebei wel tevreden waren ben ik nog met de fysio aan de slag gegaan om te leren aan- en uittrekken en nog wat oefeningen gedaan. Ik mocht, na een lange middag oefenen naar huis, 06 van Frank op zak met de mededeling dat ik dag en nacht kon appen als er wat was. (Ja, het is weekend, dus ik ga die man toch zeker niet lastig vallen om niks)

Maar goed, rustig opbouwen en toch ook eigenwijs net iets te ver gaan lopen. Netjes mijn beleefboek dagelijks invullen. (Dit is een soort samenvatting van de dag, wat je allemaal voor activiteiten hebt gedaan, hoe je stomp voelt, hoe je koker voelt en wat je conclusie is. Dit moet ik steeds inleveren en dan wordt daar naar gekeken of dit valt te rijmen met hoe het gaat) Maandags weer terug, en aangegeven dat ik toch wel veel last heb van de onderkant van mijn stomp. Alsof mijn bot zeer doet, waar het stopt. Dit had ik dus in het weekend gelijk moeten laten weten! Gedachte is dat ik ten alle tijden laat weten wat het probleem is, zodat Frank daar op kan anticiperen door tijd te maken, mee te kijken of aan te passen wanneer ik er dan weer ben. Duidelijk! Ik moet dus ‘opgevoed’ worden, zoals hij het zegt. Geweldige man, draait er geen doekjes om, zegt waar het op staat en pusht mij om ook echt klant te zijn in plaats van patiënt of client. Op de plaats van mijn eerste harde val zit bij het litteken een harde schijf die wel eens problemen kan geven. Dit moet eruit gemasseerd worden. Botkneuzing kan ook erg hardnekkig zijn, dus kijken wat gaat. Vrijdags geen verbetering, alleen maar meer last, dus wordt mijn koker wat ruimer gemaakt aan de onderkant op de pijnlijke plek. Omdat ik mijn prothese ook nauwelijks uit krijg (Letterlijk een kwartier aan het proberen geweest, niet los te krijgen, dan krijg je het Spaans benauwd!) ruwt hij de binnenkant wat op. Ook plakt hij een zacht stukje waar de koker bij mijn zitbot komt, omdat ik mijn huid daar kapot schuur. Voelt weer stuk beter, dus op naar huis.

De tweede week blijft de pijn toch vervelen, maar ik kan soms ook wel wat lopen zonder al te veel klachten. Met de looptraining moet ik nu drempels op gaan stappen, maar dan kom ik bij het volgende probleem, mijn koker komt tegen mijn schaambot waardoor ik dus geen drempel op kan. Hop weer terug naar Frank. Duwen, voelen, ombuigen, passen, proberen, nog meer aanpassen maar we krijgen het niet voor elkaar. Dit is voor de definitieve koker, dan kan dat stukje flexibeler gemaakt worden. Ondertussen met bindweefselmassage proberen de onderkant van mijn stomp soepeler te maken zodat alles goed loskomt, hopelijk verdwijnt de pijn dan langzaam aan bij het lopen.

Afgelopen weekend moest ik het even wat rustiger aan doen, maar als ik mijn prothese dan aandeed, had ik na een paar passen al direct die scherpe pijn weer. Lopen gaat nauwelijks, staan gaat prima! Het is echt de beweging bij het lopen, dat je je been naar voren zwaait en er dan op gaat staan die gemeen is. Fysio weer goed naar gekeken en ondanks dat alles soepel is en goed aanvoelt is het duidelijk de plek van het litteken wat tegen mijn bot aandrukt en de pijn geeft. Ik geef aan hier echt van te balen, omdat de koker eigenlijk heel fijn zit en perfect past. Ik sta super stabiel, maar kan er niet mee lopen… frustrerend! Wederom bij Frank neergelegd en nu gaf de fysio ook aan dat dit systeem misschien toch niet ideaal is voor mij. Aan de andere kant is het ook pas 2 weken natuurlijk, maar ik wil ook zo graag vooruit! Maandagavond nog even met Frank ge-appt hierover en nu gaan we een gezamenlijke afspraak plannen met hem, fysio en ik om eens te brainstormen wat te doen. Deze koker als definitieve koker gaat het zo ook niet worden, dus ben heel benieuwd waar dit naartoe gaat. En uiteraard train ik ook lekker door, krachttraining, balans, core, zwemmen… alles om sterker te worden!

Als er nieuws is onder de zon, dan zal ik dat zeker even melden hier, beloofd!

X

Weer even bijpraten

4 oktober 2022 / / 1 reactie

Goh, wat gaan de dagen toch snel voorbij!
Na mijn valpartij de laatste keer dat ik hier schreef, heb ik toch gebeld en kon ik direct diezelfde avond bij Livit terecht voor het opnieuw afstellen van mijn knie. Er is hard gewerkt, dingen aangepast en geprobeerd en het leek inderdaad beter te voelen, dus vol goede moed ging ik weer naar huis. Helaas was dat gevoel van korte duur, omdat ik nog steeds niet lekker kan lopen. Ik heb vaak het gevoel te struikelen of door mijn knie te zakken, omdat ik voor mijn gevoel teveel op mijn tenen loop? Ik weet het niet, maar mijn hoofd was er ook niet bij dus heb ik het voor even maar zo gelaten.

Inmiddels zijn we weer een tijdje verder en vorige week mocht ik naar de eerste afspraak komen bij team Frank Jol in Amsterdam. Alle papieren waren overgedragen en ik had van te voren aangegeven dat ik op het moment eigenlijk helemaal niet lekker kan lopen en dat ik zelfs weer te diep in mijn koker lijk te zakken. Ook lijkt mijn liner te ruim inmiddels. Frank zou dus bij de fysio even meekijken.
Ik had een gezellige taxirit naar Amsterdam, dus de tijd vloog. Eenmaal daar, de wandeling naar het ’tuinhuis’ waar de fysio zit. We hebben een fijn gesprek gehad en Frank legde me uit dat mijn koker voor een actieve levensstijl EN zeker in het begin van je prothese-leven eigenlijk helemaal niet goed is. Je kan wel lekker zitten en makkelijk naar het toilet ermee! Maar voor nu heb je weinig ondersteuning waardoor je “rijd in een auto met flinke overstuur” of dat je “fietst met platte banden”. De uitlijning liet ook te wensen over, ik zou er op dit moment niet veel meer mee gaan kunnen dan dat ik nu deed. Rondom huis en met krukken.
Zo gauw als de zorgverzekering akkoord geeft wil hij 3 intensieve dagen plannen waarin we gaan gipsen, koker passen, prothese uitlijnen en zorgen dat het perfect zit. EN… je gaat niet lekker zitten, maar wel heel veel beter lopen!!! Tot die tijd moet ik me er maar bij neerleggen, het is nu even zo, maar ook zonder prothese kan ik flink aan de bak.

Dat heb ik inderdaad gemerkt! Ik ga nu 2 keer in de week naar Amsterdam voor fysiotherapie en hydrotherapie. Bij de fysio werken we hard aan de nodige spiergroepen die ervoor gaan zorgen dat je straks stevig op 2 benen kunt staan en lopen. Bij de hydrotherapie wisselen we banen zwemmen af met oefeningen om je beenpieren sterker te maken. Goed voor je balans. De twee uur dat ik daar ben vliegen voorbij en het voelt ergens ook heel fijn om zo bezig te zijn. Even je gedachten verzetten, zeker in deze tijd.

Uitzicht op de atletiekbaan, sportveld en rechts de dug-out waar Frank zit.

Nou tot zover mijn update, met ware spierpijn getypt 😀
Tot gauw!

X

Veel gebeurd…

15 september 2022 / / 2 reacties

Het is lang geleden dat ik hier wat heb neergezet, wat te maken heeft met het feit dat mijn hoofd er niet naar stond. Helaas heeft mijn vader geen goed nieuws gehad en uiteraard zijn we vooral daar mee bezig. Ik ga er verder niet op in, Maandag horen we meer, dus het zou fijn zijn als er maandag heel veel kaarsjes mogen branden voor mijn lieve paps.

Toch zal ik ook mijn verhaal maar eens neer tikken hier. Ik had gezwommen, gefietst en veel gelopen met een te grote koker inmiddels. Mijn koker bleek helaas nog een week op zich te laten wachten, dus dat betekende nog een week doorlopen. Maar goed, ook dat is weer voorbijgegaan.

Ik ben ook nog een dagje meegegaan naar Frank Jol in Amsterdam, samen met een ‘collegaatje’ die daar elke week traint.
Hoezo Amsterdam? Nou… Bij de Tolbrug wordt eraan gewerkt dat je mobiel bent, je zelf kunt redden, je doelen zijn behaald en dan laten ze je los. Hierna is er dus eigenlijk niets meer en moet je het maar zelf doen. Eens in de 3 maanden op amputatie spreekuur en als er iets is ga je naar de instrumentmaker of bel je de revalidatie arts. Prima natuurlijk, maar ik wil toch eigenlijk wel wat meer dan dit. Wandelen lukt weer, 3,5 km gehaald, maar ik wil eigenlijk wel meer! Ik wil graag langere afstanden lopen en het liefst niet op geasfalteerde paden, maar door de bossen en heuvelachtige gebieden. Daarvoor zal ik sterker moeten worden, belangrijke spiergroepen moeten trainen, een goed looppatroon moeten ontwikkelen en dan natuurlijk ook een goed passende prothese die perfect is om dit te kunnen halen. Ook zou ik graag eens kijken wat er qua sporten voor mij geschikt is en wat me kan liggen. Dromen najagen, doen waar ik vroeger gelukkig van werd. En daar kunnen ze me in Amsterdam volgens mij heel goed bij helpen! Ik mocht al even mee zwemmen en ook de fysio zette me al gauw aan het werk en daar heb ik echt 3 dagen spierpijn van gehad! Simpele oefeningen maar met grote impact dus. En je moet ze dan ook wel goed uitvoeren. Dat is het begin…

Inmiddels heeft de huisarts toch maar een injectie in mijn schouder gezet vanwege een fanatieke slijmbeursontsteking die gewoon niet van ophouden weet.
Mijn teamgesprek bij de revalidatie arts verliep ook goed. Ik gaf aan dat ik me inmiddels een beetje overbodig voelde in de groep. De groep werd ook drukker, dus er was al wat minder tijd om echt uitdagingen aan te gaan en eerlijk gezegd kan ik thuis ook prima wandelen en oefenen met traplopen. Mijn doelen waren behaald dus in overleg zou dit (vorige week) dus mijn laatste week zijn. Ik behaalde donderdag mijn Super Loopdiploma en heb vrijdag nog met de groep afscheid genomen. Ik zal de mannen en vrouw wel gaan missen. Mijn maatje Jan, ook bijna klaar, samen sleurde we elkaar overal door. Alex die helaas door tegenslagen er niet steeds bij kon zijn, maar wat een positieve man is dat! Ben die helaas ook sneller dan de bedoeling was een pauze in moest lassen vanwege heftige behandelingen. Leo de clown. Een grote fanatieke grappenmaker, leniger dan wie ook en voor de duvel niet bang! Jose die zo graag ook zo lekker rond wil lopen en Henk, een heerlijke fanatieke man die er helemaal klaar voor is om de uitdagingen aan te gaan
.

Het is wel vreemd om dit zo achter je te laten.
Zaterdag ben ik gaan ’testfietsen’. Proberen welke fiets het beste bij me zou passen en die het veiligst is in verband met mijn been. Ook daar zijn we weer een heel stuk wijzer geworden, dus wie weet fietsen we volgende zomer wel lekker samen weer rondjes!
Woensdag mocht ik dan mijn nieuwe koker gaan halen. Deze was wel een heel stuk kleiner dan mijn vorige. Behoorlijk wat smaller maar ook zeker een stuk korter. Nu is het een echte brimloze koker, ook met een flexibele achterkant zodat ik met zitten daar geen last van heb. Dat is wel een verschil!
De koker voelde goed, en toen alles was vastgezet gingen de eerste stappen ook best prima. Eenmaal thuis wilde ik natuurlijk ook gewoon lekker lopen, alleen viel dat wel tegen! Ik moet toch wel wennen aan de koker en het is alsof mijn knie en voet net anders staan. Eigenlijk was ik blij dat ik gisteren in bed lag 😉

Vanmorgen leek het allemaal weer goed te voelen. Het lopen blijft toch ‘niet veilig’ voelen, dus gebruik ik mijn wandelstok maar weer even.
Tijdens het stofzuigen vanmorgen kwam ik er dus achter dat mijn gevoel klopte. Geen idee wat er precies gebeurde, maar ik zakte spontaan door mijn prothese knie terwijl ik echt dacht dat ik die goed had geplaatst. Hierdoor maakte ik dus een flinke smakker op mijn bil en wederom op mijn elleboog. Gelukkig is vallen op je prothese knie niet pijnlijk, maar de schrik zat er wel even in. Bij mijn vorige koker kon ik inmiddels vertrouwen op waar ik mijn voeten plaatste, dat is nu eigenlijk weg. Ik ga toch maar eens bellen of dit een kwestie is van een afstelling aanpassen of dat ik toch echt gewoon ook moet wennen aan het geheel.

Inmiddels is mijn papierwinkel bij het CBR ingediend en kan ik nu dus wachten op de oproep voor een rijtest. Als deze binnen is, dan kan ik contact opnemen met een rijschool om gewenningslessen te krijgen om dan hierna een rijtest af te laten nemen. Als dit dat allemaal in orde is mag ik mijn rijbewijs aan laten passen en kunnen we onze auto aan laten passen.
Dan zal ik eindelijk weer auto mogen rijden!!!!

Volgens mij was dit alles ongeveer wat er de afgelopen tijd is gebeurd. Als er nieuwtjes zijn zal ik dat zeker weer hier laten weten, maar voor nu liggen de prioriteiten heel ergens anders…

Tot snel X

Stapjes minder maken…

30 augustus 2022 / / 3 reacties

Het is weer even geleden dat ik hier mijn verhaaltje neer tikte, dus even een update! Op dit moment gaat het even een stapje minder, maar nog steeds goed met me hoor.
Nadat de instrumentmaker een stukje van mijn koker af heeft geslepen gaat het een stuk beter met de pijn aan mijn zitbot. Ik wandel er weer lustig op los, draag mijn prothese eigenlijk de hele dag zonder problemen. Ook heb ik mijn eerste keer zwemmen. Ik besluit om met prothese aan het zwembad in te lopen, binnen mijn prothese uit te doen en dan het zwembad in te gaan. Mocht er bijvoorbeeld geen rolstoel aanwezig zijn, dan zal ik me ook zo moeten kunnen redden. Dit ging eigenlijk prima. Het zwemmen voelde erg prettig! Wel lastig om rechte banen te zwemmen, maar heb toch aardig wat baantjes gedaan. Leuk! Ook op de Tolbrug gaan we de uitdagingen niet uit de weg en sleept de fysio me van de ene naar de andere horde om te nemen. Behoorlijk pittige hellinkjes gaan we op en af zoveel mogelijk zonder stok. En jawel, het lukt! Het voelt ook goed om te merken wat je allemaal eigenlijk gewoon kunt doen.
Inmiddels merk ik dat ik verder en verder in mijn koker zak en meerdere keren per wandeling even opnieuw de prothese uit en aan moet doen. Uiteraard meld ik dit en er wordt besloten om te kijken of ze de koker smaller kunnen maken en eventueel kunnen opvullen.
Zo gezegd, zo gedaan. Er wordt flink geknutseld en aangepast en uiteindelijk is het op een punt waarop ik het kan gaan proberen.

Na ruim een uur ga ik weer richting huis. Als ik thuis een tijdje heb rondgelopen voelt het echt niet fijn. de punt van mijn stomp voelt beurs en de achterkant van mijn bil doet weer pijn. Ik zet Perry daarop maar even in de hoek. Morgen nieuwe dag.

Het lopen blijft maar moeizaam gaan, ik voel rare drukplekken, plekken waar trekkracht op lijkt te staan en het vacuüm krijgen kost ook erg veel moeite en heen en weer gewiebel. Ik besluit een mailtje naar de instrumentmaker te doen en morgen even met de fysio te kijken. Vandaag dus maar even op het gemakje.
Donderdag op de Tolbrug komt direct de instrumentmaker binnenwandelen. Vraagt of het nog hetzelfde is en samen met de fysio overleggen we. Nee er moet een nieuwe koker gemaakt worden, dit werkt niet. Maandag plannen we dit in.
We gaan wel lekker aan de slag en werken flink! Helaas zit echt wandelen er nu niet in. Ik ben blij als ik de dag thuis op prothese kan redden, maar tussendoor zet ik hem ook regelmatig even aan de kant. Even geen risico dat ik een wondje oploopt, dus opletten! Vrijdag nog een extra keertje zwemmen en zowaar de zwemflipper uit mogen proberen. Ik kreeg een liner aan met een pin, hierop klikt dan een koker met een zwemflipper eraan. Deze koker draai je dan vast aan je bovenbeen. Eenmaal in het water kun je dan dus echt op beenkracht zwemmen. Rechte banen, beetje vaart erin en moe dat je ervan wordt! Heerlijk gewoon! Super leuk om te doen.

Ondertussen is het weekend ook weer voorbij! Ons zwembad is weer opgeruimd voor een seizoen, vakantie van manlief zit er weer op. Een prachtig race weekend gehad voor de tv, wat willen we nog meer.
Gisteren weer Tolbrug en de vervangende instrumentmaker plande direct een afspraak in. Morgen gipsen… volgende week is hij dan klaar! Kijk, daar kan ik wat mee!
Meteen even mijn liner weer een stuk korter geknipt en we kunnen weer verder.
Nou, zo is iedereen weer op de hoogte! Hopelijk kan ik volgende week weer lekker aan de wandel 😀

MAARRRRR wat ik bijna vergeet te vertellen is dat ik wel heb gefietst! Op een gewone fiets, zonder toeters en bellen, nou ja, wel een bel, maar die zat goed verstopt 😉
Ook wel weer heel fijn hoor, op gelijke hoogte zitten en trappen! De therapeut en ik hebben dan ook gelijk maar een mooi rondje door de polder gefietst. Ook deze vinken we van mijn lijstje! 👌🏼

Einde komt in zicht…

17 augustus 2022 / / Geen reacties

Deze week weer met revalideren begonnen. Helaas ook een start met een bijsmaakje… 2 mannen waar ik mee in de groep zit beleven allebei op dit moment spannende tijden. Dat voelt toch rot en gelukkig staan we er even bij stil.

Hierna moeten we toch aan de bak! Ik vraag de instrumentmaker even naar mijn koker te kijken omdat deze pijn geeft aan mijn zitbot.
Hij plant hierop dezelfde middag een afspraak om de koker wat weg te slijpen. Top!
Dan gaan Jan en ik met de fysio buiten ’wandelen’. We krijgen aanwijzingen waar we op moeten letten, maar het gaat prima.
Hierna de fitness, flink gewerkt en de fysio daar heeft meteen het fietsen aangevraagd. Ze gaat me helpen om op een gewone fiets te fietsen.

‘s-Middags naar Livit om mijn koker aan te passen. Hier ook ter sprake gebracht dat ik het mis om op blote voeten te lopen. Hij liet me daarop een verstelbare voet zien, maar dan ga ik wel het fijne voordeel van mijn side flex missen. Mijn huidige voet kan zijwaarts bewegen waardoor oneffenheden op de grond of aflopende stoepjes goed te doen zijn zonder dat ik extra druk op mijn stomp krijg. Maar hij stelde ons wel voor om me aan te leren mijn huidige voet zelf aan te passen. Dat onthouden we dus even!

Dinsdag weer terug naar de Tolbrug voor een voortgangsgesprek bij dr. Smit, mijn eeuwige held 🦸‍♂️
Hij ontving ons al met een brede glimlach, blij dat het zo goed gaat. Liet me zelfs weten dat hij me steeds ’mis liep’ omdat ik gelijk de hort op ben 🫢
Einddatum staat op 30 september en dat lijkt definitief. Zwemmen en fietsen staan nu op de eerste plaats. Fietsen wordt met spoed doorgezet, kan ik deze week al mee aan de slag.
Dan komt de sportvraag weer, vind ik lastig. ik was altijd heel actief, heel veel wandelen, fietsen, hardlopen, beetje Yoga maar vooral zelf bezig zijn. Ik ben geen teamsporter.
Toen kwam de vraag of ik een zwemprothese wilde gaan proberen. Oef… geen idee…
maar dr Smit zou dr Smit niet zijn als hij niet alles goed onderbouwd. Dat wandelen dat gaat me gewoon lukken. Lekker opbouwen, komt goed! Fietsen is erg goed, zowel voor conditie als voor balans en je rug! Prothese lopers vragen aanzienlijk meer van de rug, dus daar moet je lief voor zijn. Dit uitgelegd hebbende werd het zwemmen weer aangehaald. Niets is zo goed voor je rug en lijf als zwemmen! Probeer het eens! Nou, dat ga ik dus doen, volgende week. Daarnaast heb ik mijn buufjes beloofd mee te gaan zwemmen!
Hierop liet hij me een filmpje zien van een zwemprothese en dat is toch wel erg gaaf! Je maakt dan een zwemflipper vast aan je stomp met een universele koker. Buiten dat je op deze manier goed kunt zwemmen is dit ook nog eens een geweldige manier om je stomp sterker te maken, wat je uiteindelijk weer helpt met lopen en je dagelijkse dingen.
De flipper wil ik dan ook zeker eens uitproberen! Maar ook gewoon zwemmen. En met de motivatie dat het nu gewoonweg heel goed voor mijn lijf is, raak ik meer en meer enthousiast om dit op te gaan pakken. Het zwembad is hier 500 meter vandaan… geen excuus dus! Is mijn sport vraag misschien wel ineens opgelost 😊 Ja en uiteraard ook fitness oefeningen om sterk te blijven 😉

En de week is alweer doormidden… vanmorgen weer lekker door de Kampina gestruind en vanmiddag heerlijk rustig middagje.
Morgen gaan we weer aan de slag… misschien wel al met fietsen.

Tot gauw weer!

Weekje vrij

13 augustus 2022 / / Geen reacties

De eerste week vakantie van Patrick is alweer een feit, net als mijn eerste revalidatie vrije week. Wat een zomer weer hebben we toch! Bijna elke ochtend hebben we een wandeling gemaakt, variërend van 1 tot 2 kilometer, met de hondjes. Het wandelen gaat langzaam beter, ik moet echt op mijn prothese vertrouwen en dat is nog lastig. Ergens toch de angst om te struikelen of met je voet achter een ongelijk liggend steentje te blijven haken (en daar hebben we er hier nogal wat van;)) Af en toe ook lekker zwemmen en vooral genieten van de tuin en relaxen.
Inmiddels pakken we de fiets (ik de scoot) en rijden we ergens heen voor een wandelingetje. Zo ook vanmorgen, eerst een flinke ronde gereden en daarna nog even de Kampina in. Een route van 2,5 km is perfect! net wat verder dan anders, maar het is al wel tegen de 30 graden 🥵
Gewapend met water stappen we de bossen in en het wandelen gaat ook nu erg goed. Het is een verhard grindpad en ik moet vooral nog kijken waar ik loop, maar ook de ’heuveltjes’ gaan me redelijk goed af. Tussendoor even op adem komen, maar verder zonder problemen als pijn, transpireren, drukplekken kunnen lopen.


We doen nog wat boodschapjes en brengen de middag in de tuin door met zwemmen, lezen en luieren.
Maandag ga ik weer revalideren, maar deze week oefenen ’in het wild’ is zeker net zo belangrijk. De warmte is het grootste struikelblok om vooral veel te lopen, maar we willen allemaal zomer 🌞

Geniet van het zonnetje, goed smeren, goed drinken en tot gauw! 🦿🦩

Goed bezig!

1 augustus 2022 / / Geen reacties

De week is weer voorbij! Cliché… ik weet het… maar zo is het wel! Afgelopen week heb ik weer hard gewerkt, al zeg ik het zelf 😉
Afgelopen donderdag druk geweest met traplopen oefenen. Ik moet de rem-functie van mijn knie uitvogelen en vertrouwen, nou… dat valt nog niet mee! Eerst ben ik met een opstapje op de loopbrug begonnen om het gevoel een beetje te krijgen. Hierna zijn we nog op de trap gaan oefenen. Het voelt nog steeds eng om te doen. Eenmaal thuis even een hapje gegeten en daarna toch maar even langs de huisarts voor mijn schouder. Na mijn val van ruim 4 weken geleden geeft mijn schouder steeds meer problemen. Ik heb me destijds op mijn elleboog opgevangen, waardoor mijn schouder de klap heeft gekregen. De fysio’s hebben er al een paar keer naar gekeken en 1 spiergroep voelt wel wat beter, maar de nare pijn blijft. Nu lijkt het er toch op dat mijn pezen een flinke klap hebben gehad, misschien zelfs wel scheurtjes hebben opgelopen, afgaand op de pijn die ze geven. Ik moet mijn arm echt een tijdje rust geven, ondanks dat dat lastig gaat als ik in mijn rolstoel vertoef. Gelukkig loop ik steeds meer, dus ik hoop dat er gauw verbetering optreed. Het zal wel tijd nodig hebben.
Vrijdag weer een middagje Tolbrug, waar Jan geen zin had in houtbewerken en ik liever iets anders deed, vanwege mijn schouder. Geen probleem, we splitsen de groep en ik ga met Jan en de fysio lekker weer buiten aan de slag. Wandelend naar de Livit straat en daar de letterlijke hobbels oefenen die we tegen kunnen komen. Hij daagde ons extra uit om zonder stok te lopen, kijken of ik de balans ook kon vinden en tips om netjes te lopen. Het ging me niet slecht af, maar dat verdient nog heel wat aandacht 😉
Traplopen, hellinkjes op en af, ongelijk terrein… het ging allemaal goed. Uiteindelijk nog op de brandtrap aan het oefenen geweest en toen zat ons uurtje erop. Het was behoorlijk warm, dus bezweet en wel terug naar binnen.
Het sportuurtje speelde we Boccha, een soort van Jeux de Boules maar dan met zachte zware ballen voor in een zaal. Hierbij kwam houding nemen, ballen oprapen enzo aan de orde. Op het laatst nog even wat belangrijke planning info doorgenomen en toen op naar huis.

Zaterdag een lekkere rustige rommeldag, de garagedeur geschilderd en daarna nog even mee naar de Decathlon geweest. Al lopend via de andere kant van de parkeerplaats de hele Decathlon doorgelopen en dat ging eigenlijk ook wel goed. We besloten dan ook om Zondag ochtend een wandelingetje te proberen.

Nou, Zondagochtend, hondjes aan de lijn en samen met Patrick aan de wandel. We hadden voor de grap Strava aangezet, zodat we konden zien wat naast de passen ook de afstand zou zijn die we zouden lopen.

Zoals je ziet helemaal happy met de gelopen ronde van 1,88 KM. We wandelde over grindpaadjes, asfalt, stoepen met ongelijk liggende stenen en een heel stuk over het gras. Het ging goed, ik voelde geen enkel pijntje en had nergens last van, behalve dat het veel energie vraagt! Maar dat het zo goed ging gaf me aan de andere kant ook weer heel veel energie!

Eenmaal thuis uiteraard even rust en alles gecontroleerd, maar er was geen drukplekje of irritatie te vinden. Tijd voor een verfrissende douche en daarna samen met pa en ma de waanzinnige race van Max zitten kijken.

Vandaag weer vol goede moed richting Tolbrug waar ik ook weer bezig ben geweest met traplopen. Het gewoon naar boven en beneden lopen met bijzetten van mijn voet gaat perfect. Maar naar beneden zou ik dus voet over voet (alternerend) moeten kunnen. Ik moet mijn prothese voet dan net over de rand van de traptrede zetten en dan met mijn goede been doorstappen naar de volgende trede. Doordat ik dan mijn gewicht op mijn prothese been heb, buigt deze geremd door. Dat betekend dat mijn prothese been waar ik volledig op leun dan heel langzaam doorbuigt zodat ik mijn gezonde been rustig kan neerzetten op de trede lager. Klinkt ingewikkeld, maar als mijn therapeuten er weer zijn zal ik eens vragen of ze het filmen. Het ging in ieder geval een stuk beter nu!
Bij de fitness ook nog op de hometrainer gezeten om te kijken of er problemen zouden kunnen zijn als ik zelf wil gaan fietsen. Ook dit zag er erg positief uit!

Nou, veel geoefend en gedaan! Volgende week krijgt Patrick vakantie, dan gaan we samen ook lekker wandelingetjes maken. Ik heb dan ook even een weekje revalidatie-verlof… dat heb ik wel even verdiend.
Voor nu gaan we weer even proberen om de heetste dagen door te komen.

Tot gauw allemaal!

Liefs

Woensdag… oeps!

27 juli 2022 / / 1 reactie

Geen maandag of dinsdag deze keer, maar woensdag dus. Sorry buuf! 😉
Maar goed, vorige week dus lekker geoefend met lopen. Ik werd met mijn therapie maatje Jan de gangen doorgestuurd. Samen met de therapeuten afgesproken dat ik mijn prothese op gevoel ga dragen. Dus bij geen klachten gewoon aanhouden. Uiteraard tussendoor checken op plekjes en irritaties. Dit lijkt goed te werken voor me. Donderdagmiddag de teambespreking, hier waren we eigenlijk ook zo klaar. Fysio en arts zijn zeer tevreden en blij dat het zo goed is uitgepakt. De chirurg wilde me graag binnenkort even zien, dus daar wordt een afspraak mee gemaakt. Vrijdagochtend moest ik bij Livit langs, daar heeft Cornelis wat aanpassingen gedaan. De lotusverbinding ertussenuit gehaald en mijn onderbeen iets naar buiten geplaatst. Voor mijn gevoel sta ik nu wat stabieler. Hierna (wederom vergeten door de taxi, dus vrij laat) weer naar huis om te eten en daarna weer naar de Tolbrug. Hier gingen we houtbewerken! We maken een duwstok pinguin 🐧 Flink zagen met decoupeerzaag, snoeren over de grond, vijlen en schuren maar alles vol kunnen houden op 2 benen.

Na dit uurtje alles weer stofvrij maken en na een korte pauze naar de sportzaal.
Hier kregen we valtraining, waar je dus op moet letten als je valt. Ik gaf al aan dat ik dit wel eerder kon gebruiken, maar of ik bij mijn enorm harde val had kunnen bedenken dat ik mijn armen voor mijn borst moest kruisen en zo zijwaarts moest draaien dat ik niet op mijn schouder of stomp zou vallen, betwijfel ik!
Hoe dan ook, het was wel grappig om te doen. Hierna moesten we oefenen om op de grond te gaan liggen vanuit stand en daarna op staan.
Als afsluiter gingen we nog wat tafeltennis spelen.

Eenmaal thuis aan het eten begonnen, ook maar eens op 2 benen!

Na het eten leek het me mooi geweest en heb ik Perry bedankt en in de hoek gezet. Morgen vieren we feest, dus hoopte dan ook wat te kunnen lopen.
Helaas kreeg ik in de avond gemeen last van hitte uitslag op mijn stomp, dus de rest van het weekend met een naakt stompie rondgereden.

Maandag was het gelukkig wat minder warm, en kon ik mijn prothese weer aan. Bij Cornelis nog even mijn liner wat korter laten knippen en toen met de fysio gaan lopen. Eerst binnen, recht stuk, hoekjes om, draaien. Daarna gingen Jan en ik met de fysio naar buiten. We liepen rond het revalidatiecentrum naar de Livitstraat. Een oefen parcour met hindernissen. Verschillende ondergronden, ongelijke stoepjes, hellingkjes, trap op en trap af… het ging verassend goed!
Hierna weer terug naar binnen waarna de fitness op het programma stond.
Ook hier hard gewerkt. De nadruk voor mij ligt op kracht trainen. Mijn rug, buik, been en stomp sterker maken. Het uurtje vloog voorbij en hierna konden we weer naar huis.

Inmiddels draag ik mijn prothese de hele dag. Wel met de nodige zit pauzes uiteraard. Maar ik probeer zoveel mogelijk uit. Koken, de was doen, was ophangen, stofzuigen. Als ik ergens tegenaan loop kan ik dat bij de therapie weer aangeven zodat zij meekijken. Ik denk dat Perry en ik wel vriendjes blijven!

Vandaag lekker weer samen met Perry rommelen, hierna wordt het weer warmer en dus ook weer een beetje meer oppassen voor uitslag/wondjes enzo. Maar goed, dat nemen we voor lief, al rollend red ik me ook prima!

tot de volgende!

liefs Tamara

Het is weer maandag

18 juli 2022 / / Geen reacties

Weer een week voorbij! Afgelopen Vrijdagochtend een belletje van de revalidatie arts ter voorbereiding van de teambespreking komende donderdag. Niets dan lof, erg tevreden dus eigenlijk waren we ook zo weer klaar.

Vandaag was ik voor de verandering om 08.15 uur al op de Tolbrug! Als de therapie eenmaal begint, trek ik mijn prothese aan en begin ondertussen in de loopbrug wat heen en weer te lopen. Als Baukje er is gaan we met krukken de gang op. Dit gaat ook weer goed en ik mag al gauw lekker zelf rondwandelen. Jan en ik hebben dus hoofdzakelijk samen al kletsend door de gangen gestruind en de complimentjes die ons werden toegeworpen in ontvangst genomen. Erg leuk! Tussendoor nog met Baukje samen gekeken of mijn houding goed is en of ik voldoende steun pak als ik stilsta. Dit is allemaal perfect. Ik heb afgelopen weekend lekker met de rollator in de tuin meters gemaakt en op 2 benen gekookt. Oefening baart kunst.

Volgens Edwin is 1 kruk of wandelstok ook genoeg, en dat besef ik me ook, maar eerst maar eens even zo aan de wandel. Als Jan trap gaat lopen neemt Edwin me mee op sleeptouw. Dat ga jij ook eens proberen! Jan loopt keurig de trap op en af en dan zegt Edwin dat ik het ook maar eens moet doen. Ik geef 1 kruk aan hem en stap de trap rustig op en stap zo naar boven tot Edwin’s verrassing. ‘Nou’ , zegt hij, ‘Ik denk je pakt even een trede of 3’. Maar goed, dus ook weer naar beneden en dat ging ook prima. Toch wel prettiger dan op je billen moet ik zeggen.
Dan bespreken we het alternerend trap aflopen (voet over voet, zoals je eigenlijk normaal de trap afloopt) Jan moet dat goed kunnen omdat hij zijn knie nog heeft. Mijn prothese is hier ook voor geschikt en dat wil Edwin me even laten voelen. Het komt erop neer dat ik mij prothese voet halverwege over de rand van de trede neerzet en dan met mijn gezonde been een trede lager zet, terwijl mijn gewicht op de prothese drukt. Hierdoor gaat de rem in mijn prothese werken en zakt deze vertraagd door, waardoor je dus naar beneden kunt lopen. We hebben dit geprobeerd, maar het is nog erg eng om te doen. Eerst maar eens het volle vertrouwen in mijn prothese vinden. Wel erg grappig om eens te voelen, omdat ik echt dacht dat Edwin mijn prothese tegendruk gaf!

Na een dik uur flink gelopen en geoefend te hebben nog een uurtje fitness erachteraan en daarna lekker voldaan naar huis.
Hopelijk kan ik de komende dagen de draagtijd lekker opbouwen. Dan kan ik ook steeds beter wennen en oefenen. Vrijdag nog wat kleine aanpassingen laten doen aan de koker en knie. De koker mag nog wat lager gesneden worden in mijn lies en de lotus adapter ( waarmee ik mijn onderbeen kan draaien) wordt eruit gehaald om te kijken of mijn knieën dan iets meer op hetzelfde niveau uitkomen. We gaan het zien!

Eerst even deze 2 pittig hete dagen zien door te komen, doe het rustig aan en blijf genoeg drinken 😀

Kippenvel

14 juli 2022 / / 2 reacties

Nou, vandaag weer een uur prothesegroep op de planning, wederom geen taxi 😡 Na kwaad aan de telefoon te hebben gezeten werd er uiteindelijk een taxibus langs gestuurd. Deze bus zat al behoorlijk vol en moest nog mensen ophalen… wederom te laat dus!

Maar…. eenmaal binnen mocht ik gelijk mijn prothese uit de kast pakken en aan doen. omdat we met 3 mensen in de loopbrug stonden was dat even puzzelen, maar ik kon toch mooi op en neer stappen. ik zakte nog net niet genoeg in mijn koker, maar dat wordt hopelijk beter als ik meer ga lopen, anders zal mijn koker aangepast moeten worden. Toen Edwin terug kwam, had hij de rollator bij. ‘Ga hier maar eens mee lopen!’ Ik stapte erachter en wandelde op mijn gemakje door de oefenruimte, wat verrassend goed ging. Toen stuurde hij me achter Jan aan, de gangen door. Ik wandelde zo dus rustig naar de wachtruimte en weer terug. Helaas zat toen de tijd erop.

Eenmaal terug, de prothese (Perry gedoopt) terug in de tas en de kast gezet. Hierna mijn stomp gecontroleerd en alles was eigenlijk prima. ‘Nou’, zei Edwin, ‘morgen kun je de prothese wel mee naar huis nemen!’ Lichtelijk teleurgesteld vertelde ik hem dat ik er morgen niet was. ’Dan wordt dat maandag’.
Baukje zei toen, ‘wat maakt het dan uit of ze hem nu of maandag meeneemt? misschien helpt het wel met slinken van de stomp als ze hem wat meer aanheeft?’
Daar had Edwin niets van terug en dus pakte Baukje mijn ”Perry” weer uit de kast. Ik mag er thuis mee oefenen… “ga niet meteen een blokje rond, maar ga eerst eens dragen, staan, belasten, eventueel met een rollator wat stukjes in huis lopen, maar RUSTIG AAN! Stomp in de gaten houden maar daar vertrouwen we je volledig in” Ik krijg een Opbouwschema mee en met een blij hoofd mocht ik toen gaan.
‘Ohhh’ zei Baukje, ‘ik heb gewoon Kippenvel! Vind dat altijd zo een bijzonder moment als de tas mee naar huis mag!’ En die Kippenvel had ik ook toen ik met mijn Perry de deur uit rolde… Weer een stap verder!

En zo staat Perry ineens thuis 😊
« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑