Stapjes minder maken…

Het is weer even geleden dat ik hier mijn verhaaltje neer tikte, dus even een update! Op dit moment gaat het even een stapje minder, maar nog steeds goed met me hoor.
Nadat de instrumentmaker een stukje van mijn koker af heeft geslepen gaat het een stuk beter met de pijn aan mijn zitbot. Ik wandel er weer lustig op los, draag mijn prothese eigenlijk de hele dag zonder problemen. Ook heb ik mijn eerste keer zwemmen. Ik besluit om met prothese aan het zwembad in te lopen, binnen mijn prothese uit te doen en dan het zwembad in te gaan. Mocht er bijvoorbeeld geen rolstoel aanwezig zijn, dan zal ik me ook zo moeten kunnen redden. Dit ging eigenlijk prima. Het zwemmen voelde erg prettig! Wel lastig om rechte banen te zwemmen, maar heb toch aardig wat baantjes gedaan. Leuk! Ook op de Tolbrug gaan we de uitdagingen niet uit de weg en sleept de fysio me van de ene naar de andere horde om te nemen. Behoorlijk pittige hellinkjes gaan we op en af zoveel mogelijk zonder stok. En jawel, het lukt! Het voelt ook goed om te merken wat je allemaal eigenlijk gewoon kunt doen.
Inmiddels merk ik dat ik verder en verder in mijn koker zak en meerdere keren per wandeling even opnieuw de prothese uit en aan moet doen. Uiteraard meld ik dit en er wordt besloten om te kijken of ze de koker smaller kunnen maken en eventueel kunnen opvullen.
Zo gezegd, zo gedaan. Er wordt flink geknutseld en aangepast en uiteindelijk is het op een punt waarop ik het kan gaan proberen.

Na ruim een uur ga ik weer richting huis. Als ik thuis een tijdje heb rondgelopen voelt het echt niet fijn. de punt van mijn stomp voelt beurs en de achterkant van mijn bil doet weer pijn. Ik zet Perry daarop maar even in de hoek. Morgen nieuwe dag.

Het lopen blijft maar moeizaam gaan, ik voel rare drukplekken, plekken waar trekkracht op lijkt te staan en het vacuüm krijgen kost ook erg veel moeite en heen en weer gewiebel. Ik besluit een mailtje naar de instrumentmaker te doen en morgen even met de fysio te kijken. Vandaag dus maar even op het gemakje.
Donderdag op de Tolbrug komt direct de instrumentmaker binnenwandelen. Vraagt of het nog hetzelfde is en samen met de fysio overleggen we. Nee er moet een nieuwe koker gemaakt worden, dit werkt niet. Maandag plannen we dit in.
We gaan wel lekker aan de slag en werken flink! Helaas zit echt wandelen er nu niet in. Ik ben blij als ik de dag thuis op prothese kan redden, maar tussendoor zet ik hem ook regelmatig even aan de kant. Even geen risico dat ik een wondje oploopt, dus opletten! Vrijdag nog een extra keertje zwemmen en zowaar de zwemflipper uit mogen proberen. Ik kreeg een liner aan met een pin, hierop klikt dan een koker met een zwemflipper eraan. Deze koker draai je dan vast aan je bovenbeen. Eenmaal in het water kun je dan dus echt op beenkracht zwemmen. Rechte banen, beetje vaart erin en moe dat je ervan wordt! Heerlijk gewoon! Super leuk om te doen.

Ondertussen is het weekend ook weer voorbij! Ons zwembad is weer opgeruimd voor een seizoen, vakantie van manlief zit er weer op. Een prachtig race weekend gehad voor de tv, wat willen we nog meer.
Gisteren weer Tolbrug en de vervangende instrumentmaker plande direct een afspraak in. Morgen gipsen… volgende week is hij dan klaar! Kijk, daar kan ik wat mee!
Meteen even mijn liner weer een stuk korter geknipt en we kunnen weer verder.
Nou, zo is iedereen weer op de hoogte! Hopelijk kan ik volgende week weer lekker aan de wandel 😀

MAARRRRR wat ik bijna vergeet te vertellen is dat ik wel heb gefietst! Op een gewone fiets, zonder toeters en bellen, nou ja, wel een bel, maar die zat goed verstopt 😉
Ook wel weer heel fijn hoor, op gelijke hoogte zitten en trappen! De therapeut en ik hebben dan ook gelijk maar een mooi rondje door de polder gefietst. Ook deze vinken we van mijn lijstje! 👌🏼