Het weekend is weer voorbij gevlogen, een nieuwe week van start. Het gaat nog steeds goed met me 🙂
Enige is de helse fantoompijn die me nu echt op begint te spelen. Ik had me erop voorbereid dat dit ging komen, maar de heftigheid waarmee het inslaat is toch even een ander verhaal.
Vanochtend de chirurg gesproken, legde ook uit dat dit bijna onvermijdelijk is en dat ik mijn medicatie toch moet proberen op te hogen. Omdat ik nu toch geen auto hoef te rijden, kan ik me daar wel wat makkelijker bij neerleggen, dus we gaan het proberen. Hij was wel erg blij te horen dat ik mijn ‘oude’ pijn niet meer heb gevoeld. Dit is zeer positief! Hij benoemd de fantoompijn dan ook als een stevige hobbel die ik even moet door zien te komen, het wordt beter! Het is ook niet de heftige pijn, maar meer het onverwachte en het onbegrip dat een ledemaat wat er niet meer is zo onnoemelijk veel pijn kan geven. Ondertussen probeer ik met spiegeltherapie of dit verlichting geeft.

Dan hebben we nog het conisch zwachtelen. De thuiszorg komt dit 2 keer daags thuis doen, maar inmiddels ben ik er na 10 verschillende dames ook achter dat ze allemaal eigenlijk niet weten wat ze nu moeten doen. Dus toch maar even voor mezelf opkomen nu, aangezien ik zo mooi en snel genees. Ik wil straks wel een goed gevormde stomp voor mijn prothese! Ook dit dus bij de arts neergelegd, die het eigenlijk niet vond kunnen.
Maar goed, Hij is van mening dat ik het mezelf moet aanleren, zodat ik ten alle tijden goed en degelijk kan zwachtelen. Lijkt me een goed plan!
Zojuist dus weer teruggebeld vanuit de Tolbrug, daar is een fysio die me dit graag wil leren. Morgen kan ik daar terecht.
En zo kan ik weer een stukje in eigen hand nemen, weer lekker douchen wanneer het mij uitkomt en niet meer op uur en tijd klaarzitten voor de thuiszorg.

Zo zie je maar weer… je loopt altijd wel ergens tegenaan. Maar ik laat me niet uit het veld slaan, we gaan door!

Fijne dag allemaal en geniet van het zonnetje!