Here we go!

Duurde allemaal iets langer dan de bedoeling was, maar ik ben er weer! Hopelijk hebben jullie allemaal fijne dagen achter de rug en gaan ook jullie dit jaar weer fantastisch maken.

.
Hier ging het einde van vorig jaar eigenlijk steeds een beetje beter… ik kon steeds wat meer lopen met minder pijn en dat geeft een burger moed. De echo was 29 december en 4 januari had ik een consult met de revalidatie arts. Wat ik al dacht, er was eigenlijk niets geks te zien. Een vochtplekje achter het litteken wat nog geen cm groot was en, wat we dus ook dachten, een restje van wat er heeft gezeten. Uiteindelijk ben ik er dus toch doorheen gaan lopen, wat helaas wel enkele weken heeft geduurd, maar het gaat de goede kant op!

6 januari zaten mijn man en ik bij Frank, hij legde ook aan Patrick uit wat zijn werkwijze is en hoe hij denkt en redeneert. Mijn prothese is wat aangepast, zodat ik hem nu op de juiste manier kan dragen omdat de pijnplek weg is. We hebben afgesproken dat ik de komende 2 weken lekker ga trainen, wandelen, alles gewoon ga doen en dan gaan we naar een definitieve koker. Deze wordt ook een koker zonder liner maar met een zachte sleeve erin, zodat deze heel comfortabel zit. Een tussenstap naar eventueel een koker met liner, maar wel dat ik dit ook ervaren heb, hoe dit zit. Goed plan!
Nog even lekker een uurtje zwemmen en daarna hadden we een heerlijke lunch georganiseerd met zijn allen in het Chalet. Het was allemaal overheerlijk en super gezellig.

Het weekend hebben we weer eens lekker met de hondjes in de Kampina gewandeld, wat ook zo fijn is om dat weer te kunnen! Gelijk even een reminder dat ik, bij transpiratie, toch tussendoor beter even mijn koker en stomp kan drogen, aangezien ik nu net het laatste stukje mijn huid kapot liep. Maar met bepanthen smeren doet wonderen en gelukkig viel het dus mee.

Hoe zuur is het dan dat je, net nu je weer aan de slag kunt, ziek wordt. Mijn maag en darmen sputteren al even tegen en ik voel me echt niet lekker. Geen trainen, maar wel naar de huisarts. Darmproblemen zitten wel in de familie en nu mag ik eraan geloven. Het is hardnekkig, maar ik probeer tussendoor toch mijn meters te maken en alles zoveel mogelijk te doen. Taxiritjes naar Amsterdam gaan me nu even niet lukken en daar is dan weer dat baal-moment. Weer niet zoals ik had gehoopt.

Ondanks deze strubbels ben ik wel gewoon gaan lessen, want de 18e heb ik mijn rijtest. Om 08.30 uur ben ik aan de beurt. Gekke is dat het me geen moeite kost om met links te rijden, het gaat als vanzelf, dus ik maak me geen zorgen. Als ik dan maar wel fit ben!

Hoe dan ook, we kunnen weer vooruit en aan de slag! Op het laatste moment toch nog lopend het nieuwe jaar in gegaan en niet van plan daar voorlopig mee te stoppen.

Maak er wat moois van dit jaar, lieve mensen!
X