En dan hoor je vandaag dat iemand zich afvraagt of het wel goed gaat met me, want ik schrijf al even niet meer! Zo lief!
Bij deze dus even een update hoe het nu met me gaat. Ik schreef niet veel omdat er eigenlijk niet heel veel nieuws was.

Hoe dan ook, afgelopen maandagochtend had ik een afspraak staan bij de revalidatie arts ter controle. Bij aankomst was het eerste wat hij vroeg met een glimlach, of ik nog steeds zo achter mijn keuze stond. Ik kon hem met een grote lach vertellen dat dat zo was. Mijn oude pijn is namelijk helemaal weg! Helemaal verdwenen en ik voel ook niets wat daar op zou kunnen lijken. Heel erg bijzonder… maar ook een bevestiging dat ik de goede keuze heb gemaakt.
Ja, fantoompijn is nu even een serieus dingetje, maar ook dat gaat goed komen. Ik ben mijn medicatie aan het ophogen wat gelukkig nu wel goed gaat, dus ik kan daar wat stapjes mee maken. Daarnaast is de kans groot dat de fantoompijn straks ook minder gaat worden als ik met een prothese mag gaan lopen.

Mijn stomp (vind het zo een rotwoord, moet ook maar eens een leuke naam krijgen!) ziet er volgens alle artsen prachtig uit, de wond is geheel genezen, niet al te veel vocht dus eigenlijk perfect.
De revalidatie arts vroeg me dus of ik zin had om te gaan revalideren… ja natuurlijk! Daar wacht ik op! Hij heeft me dus per direct op de lijst gezet, dus als er plek is kan ik van start. Hij vermoed dat ik vrij snel kan beginnen met het opbouwen van de liner (Dat is een soort conische siliconen of gel hoes die je over je stomp afrolt Dit zit er dan strak omheen en hier zal dan uiteindelijk je prothese koker een vacuüm mee kunnen maken zodat je kunt lopen). Omdat ik me goed kan redden met 1 been, zal ik, als mijn stomp dat toelaat dan ook vrij vlot richting prothese gaan werken. Ik heb er enorm veel zin in om aan de slag te gaan. Werken aan vooruitgang, dat is zo lang geleden!

Ondertussen doe ik thuis eigenlijk gewoon zo goed als alles wat kan. Beneden lukt dat prima, boven is lastig, maar dan deel ik maar instructies uit aan de pubers, dan komt het ook goed. Ook al lopen ze dan op elkaars sokken, of zijn er enkele shirts verkeerd in de kast beland, dat mag de pret niet drukken.

En uiteraard ben ik ook erg lief voor mijn voetje. Scheelt tijd bij het nagels lakken, ben nu zo klaar 🙂
En met de tube voeten crème die ik van mijn zus heb gehad vanuit Texel, doe ik nu uiteraard ook extra lang!

En nee… ik weet dat sommige zich dat misschien afvragen, maar ik krijg geen korting op schoenen, hahah.
Nog even geduld, flink hard werken en dan kan ik gewoon weer 2 schoenen aan! Daar doe ik het voor…
Dit is even een flinke hobbel, maar ik ga uiteindelijk weer met mijn hondjes wandelen, dat weet ik zeker!

Spreek jullie weer gauw!
X