Afgelopen vrijdag was mijn dag niet. Ik was er met mijn hoofd absoluut niet bij. Voelde me zo afwezig en niet fijn. Toch in de ochtend een afspraak bij de kapper gemaakt en daarna gelijk even brood ophalen dacht ik. Op mijn scoot richting markt. En wat voel ik me onzeker onderweg… zo bang dat ik iemand over het hoofd zie of gewoonweg iets niet opmerk. Maar goed, ik was mooi op tijd en parkeerde mijn scoot tussen de fietsen. Bij het afstappen viel ik omdat ik plots door mijn knie zakte. Natuurlijk val je dan nogal ongelukkig op een fiets die naast me stond. Tranen over mijn wangen van de pijn, toch maar even gauw de fiets rechtgezet en gelukkig met behulp van een aardige dame mocht ik even op adem komen op een krukje. Mijn slechte been en rechterhand goed bezeerd. Ik gaf aan dat het wel weer ging, maar zo voelde het niet. Glaasje water, doekje door mijn gezicht en ik kon weer gaan. Ben zo maar de kapsalon ingestrompeld. 

Bont en blauw

Nadat ik mijn brood heb opgehaald rij ik rustig naar huis. Thuis alles in de kasten leggen, stoot ik mijn hoofd enorm hard tegen het keukenkastje. Kwaad op mezelf en rillerig van de pijn besluit ik dat de ochtend vandaag niet mijn ochtend was. Ik zou het liefst naar bed gaan 😏

Maar goed, dat doen we natuurlijk niet. We maken er een rustig weekend van, kijken gezellig met zijn allen de qualificatie en de race van Max (wat een held!!!) en mopperen daarna met zijn allen op het Nederland elftal wat het EK mag verlaten. EN…Dinsdag weer een tripje richting UZ Gent.