Daar is hij dan… de zomer… en hoe! (gelukkig maar een kleine week)
Maar goed, tijd voor een update.
Het ging allemaal niet zo lekker, overbelasting, slijmbeursontstekingen, pijn, enzovoorts. De rem moest erop en dat heb ik dus maar gedaan. Aantal behandelingen voor mijn rug gehad wat me goed heeft gedaan en waarna ik precies wist wanneer ik teveel deed en even terug naar af moest. Daarnaast zou ik een stompreconstructie moeten krijgen vanwege botgroei aan het uiteinde van mijn stomp.
Texel met mijn mams was gezellig geweest. We hadden het minste weer wat je je kunt bedenken als in: veel regen en 10 graden, dus erg koud. Maar we lieten ons niet weerhouden om leuke dingen te ondernemen en het eiland te ontdekken. Ik heb me neergelegd bij het gebruik van een scootmobiel, zo kon ik toch gaan fietsen met mams. De week was snel voorbij en ondanks het weer hebben we toch genoten.
Ook hebben we nog een geweldig familieweekend achter de rug in Limburg waar we enorm hebben genoten met zijn allen.
De informatie die ik in ging winnen in Rotterdam, het Erasmus, daar ga ik het maar even over hebben gezien de vele vragen 😉
Osseointegratie ofwel een klikprothese.
Aangezien ik, zoals je weet, nogal wat problemen blijf hebben met mijn koker en alles behalve meer mobiel wordt, bleef dit steeds in mijn hoofd terugkomen.
Toen amputatie in mijn gedachten begon te ontstaan een aantal jaren geleden, wezen mijn ouders me hierop, omdat ze dit op tv hadden gezien. Maar, was de kanttekening, dat is wel akelig hoor, weet niet of je dat ooit zou moeten willen!
Vreemd genoeg heb ik het altijd in gedachten gehouden en er steeds veel over gelezen en de artikelen gevolgd. Ingreep werd alleen in het Radboud gedaan door een arts waar ik samen met mijn vader destijds nogal ‘honds’ ben behandeld, zacht uitgedrukt. Dus nee… niks voor mij, ik ga dat gewoon zo wel doen.
Nu 2 jaar na mijn amputatie ben ik nog steeds verre van waar ik wil zijn. Namelijk gewoon elke dag mobiel en liefst kunnen wandelen en fietsen. Niet 1 keer in een half jaar, maar regelmatig.
Hormonen of niet… geen idee, maar mijn koker past de ene dag wel, de andere dag niet. Pijnplekken ontstaan en verdwijnen, wondjes hier en dan weer daar en dan de transpiratie… die is onwaarschijnlijk. Kamer stofzuigen, dan schuift mijn prothese met liner en al van mijn stomp. Tig keer per dag prothese uit, droogmaken en dan weer aan. Vreemd genoeg zit hij dan niet mee zo fijn als de eerste keer en door het zweten loop ik constant mijn liezen kapot.
Affijn, ik was er wel klaar mee!
Ik had het afgelopen jaar veel gelezen of het Erasmus en Rijndam waar ze inmiddels ook succesvol de ingreep toepassen. Positieve verhalen van mensen die hun vrijheid terug kregen, geen koker meer, hele dag mobiel zijn, prothese aan in 5 seconden en die zit ook altijd meteen goed in dezelfde stand. Gewoon op een stoel kunnen zitten, ga maar door.
Ik ben dus naar een informatie dag geweest en inmiddels heb ik de vervolgafspraak gehad bij de chirurg met alle scans en onderzoeken die daarbij horen. Vandaag de pre operatieve screening gehad en nu sta ik dus officieel op de wachtlijst voor een osseointegratie.
https://youtu.be/_-dWqfqgVek?si=SOo8p4GHfP_DF46O
Op deze link vind je een animatie wat laat zien waar ik nu op wacht, met dat verschil dat deze ingreep in een keer gaat in plaats van de getoonde 2 keer.
September/oktober is de verwachting dat ik aan de beurt ben, na de zomervakantie dus. Een nieuwe stap die ik nu ga maken, zonder ons pap aan mijn zij. Ik geloof graag dat hij met me meekijkt, maar het gemis is er.
Voor nu houd dat in dat ik dus de zomer een beetje ‘uitzit’.
Deze week met deze temperaturen is een drama. Ik probeer na opstaan gelijk de dingen te doen die kunnen en dan gaat mijn prothese in de hoek en rol ik de dag door. Niet wat ik wil, maar wel wat nu dus de situatie is.
Natuurlijk hoop ik op een mooie zomer, en geniet ik van het mooie weer, maar voor mijn kleine beetje mobiliteit mag de temperatuur zeker een eind naar beneden en dan het liefst niet zo vochtig ook. (een mens kan maar wensen hebben, toch?)
Ow ja, en onze jonge dame doet het ook goed. We hebben een hele fijne trainer gevonden die ons heeft geholpen met controle en inzicht. Ik kan zelfs een blokje met haar om in de rolstoel.
We gaan elke week naar jachttraining met haar en we moeten eraan blijven werken, maar ze is een lieverd. Een puberende lieverd, maar we kunnen haar niet meer missen. 
Nou, tegen de tijd dat ik een datum heb zal ik wel weer aankloppen hier en dan neem ik jullie uiteraard mee in mijn avontuur.
Een pittig avontuur, flinke ingreep, lange revalidatie en een nieuw leerproces, maar op naar een mobieler leven.
Tot gauw!
XXX