22 augustus 2017. Vandaag een afspraak bij de orthopeed in het SJG Weert. Specialist in ziekenhuis nummer 4. Een hele aardige man, recht door zee, windt er geen doekjes om en legt in Jip en Janneke taal alles uit. Daar houden we van! EN het mooie is dat hij mogelijkheden ziet! Geen garantie, maar hij denkt dat er toch wel iets meer uit te halen valt dan wat het nu is. Zijn diagnose luid extreme arthrofibrose met een angry knee component. (vrij vertaald betekend dit extreem woekerend en verkleefd littekenweefsel en een boze knie die steeds bozer wordt als we hem pijn doen) Ik krijg een injectie in de knie en moet een uurtje gaan zitten wiebelen met mijn been. Daarna weer terugkomen. De arts lijkt tevreden. Plan is om elke 6 weken een dubbele cocktail te spuiten in mijn knie. Hiernaast moet ik veel gaan bewegen maar alles moet binnen de pijngrens blijven. Dat is het meest belangrijke, het mag geen pijn doen! Fluwelen handschoenen van de fysio dus en thuis veel warmte en koude therapie en een aantal keer per dag fietsen op de hometrainer met een minimale buiging. Geef het een jaar, en het zal hard werken worden en luisteren naar je lichaam. Geen fysioterrorisme!!!! ( wat een geweldig woord vond ik dit!) Ik wordt naar huis gestuurd met een nieuwe afspraak voor over 6 weken en in de auto naar huis ontvang ik een uitgebreide mail met instructies voor mijn fysio.
De dag erna moet ik naar het revalidatiecentrum en daar spreken we alles door. De fysio besluit me aan te melden voor hydrotherapie in combi met fysio. 2 keer per week. Gaan we doen!
De 6 weken vliegen om en ik doe mijn best om mijn grenzen te bewaken, maar het is wel erg lastig. Het zwemmen stelt niet veel voor, afwisselend baantjes lopen in het zwembad en dat is het maximale, maar het voelt wel erg fijn!
De fysio probeert van alles, maar er is niet iets waar ik ook maar een beetje baat bij lijk te hebben. We worden er beide wat moedeloos van, maar we houden vol en gaan rustig door. De pijn wordt ook niet minder, wat ik wel had gehoopt na die injectie.
Het tweede consult volgt en vol goede moed tuigen we naar Weert. Ik wordt binnen geroepen op het moment dat de telefoon gaat en de arts weggeroepen wordt naar de spoed voor een ernstig trauma. Ambulances razen voorbij dus het is serieus! Intussen kijkt de fysio wat hij kan onderzoeken. Deze was mede ingepland om zijn mening te ventileren. Er wordt gerekt, gestrekt, gedraaid, gevoeld… maar pijn voert de boventoon en met een vuurrood hoofd gaan we weer zitten. Ik moet er even van bijkomen. De arts is er weer en er wordt onderling overlegd. Ik merk aan de reactie van de arts dat het hem een beetje tegenvalt, ondanks dat hij dacht dat er iets meer buiging in zat. Toch gaat hij de tweede spuit zetten en moet ik doorgaan zoals ik nu doe. Absoluut niet over de pijngrens, dat wordt me meerdere keren opgedragen. De fysiotherapeut oppert nog een consult bij ene meneer Brooijmans in Eindhoven. Volgens hem een zeer bijzondere man die wonderen kan verrichten op het gebied van knieproblemen. De orthopeed noteert dit en zet de spuit, een dubbele cocktail dit keer waar mijn knie helemaal vol van zit. Weer dat knagend onderbuikgevoel…Hij wordt wederom weggeroepen dus erg rommelig allemaal en ik heb niet echt mijn verhaal kunnen doen. De fysiotherapeut neemt wat meer tijd voor ons en we praten nog wat na. Hij zegt dat we, als dit niet voldoende helpt, we de verwijzing naar Brooijmans gaan maken en dat hij dan ook graag bij dat consult aanwezig is. Hij is van mening dat als hij het niet weet, niemand het nog zal weten. Niet erg positief allemaal dus… Over 6 weken terug!
[post-views]