Inmiddels is het mei 2016.
Opnieuw een consult bij de reumatoloog.
Ze ziet er enigszins gefrustreerd uit dat ik nog altijd met 1 kruk loop en nauwelijks kan bewegen. Volgens haar is de ontsteking rustig en kan ik nu aan de slag bij de fysio. En dat zal ik dan ook volle bak moeten van haar, want er is werk aan de winkel. De pijn die ik nog altijd voel komt volgens haar doordat alles vastzit.
3 x in de week fysiotherapie om te mobiliseren is het motto. Er wordt met harde hand getracht om de strekking terug te krijgen in mijn been en dat lukt na enkele weken van zweet en tranen bijna volledig. De buiging is een ander verhaal, die blijft steken op 90 graden. Wat ze ook proberen, ik kom niet verder. Hardhandig, rustig aan, dry needlen, tapen, thuis volop oefenen… het maakt geen verschil. Ik schakel mijn osteopaat erbij in, bezoek een mensendieck therapeut, podotherapeut maar het baat niet.
Ik loop uiteindelijk wel zonder krukken, maar ben wel erg beperkt. Fietsen kan ik niet, kleine stukjes lopen gaat wel maar het blijft lastig.
Na de zomervakantie trek ik wederom aan de bel bij de orthopeed. Na een consult en een MRI scan (eindelijk) bij hem laat hij blijken dat het erg onduidelijk is wat het probleem is. Hij wil dat ik wordt gezien door zijn eigen fysiotherapeut omdat hij overweegt door te buigen. Echt overtuigd klinkt hij niet en hij geeft ook toe dat dit misschien ook niet de oplossing gaat zijn. De fysiotherapeut onderzoekt, voelt en noteert. Ook hij deelt de mening dat doorbuigen de laatste optie zou kunnen zijn, maar liever niet!
Eenmaal thuis ga ik informeren voor een second opinion bij Viasana in Mill. Iedereen roept dat ze daar knieproblemen oplossen, dus daar moet ik zijn.
Ik bespreek dit ook met de orthopeed en hij geeft me daar gelijk in. Mocht ik toch terugkomen op het doorbuigen dan hoef ik maar te bellen.
Medische gegevens worden doorgestuurd en in december mag ik bij de orthopeed aldaar op consult.
Na een uitgebreid gesprek en onderzoek is de arts vooral duidelijk. Hij geeft aan dat hij niet denkt dat er fouten zijn gemaakt, maar dat ik vooral pech heb gehad. 1 op de 3000 patienten krijgen complicaties na een kijkoperatie, helaas. Hij is ook van mening dat doorbuigen de laatste optie is, maar “met garantie tot de deur” zegt hij erbij. Omdat het volgens mij niet veel slechter kan, besluit ik hiervoor te gaan. Zijn voorkeur ging uit om dat te laten doen door mijn eigen orthopeed. Zo gezegd zo gedaan!
Na gebeld te hebben met de orthopeed wordt al snel het doorbuigen ingepland voor 18 januari 2017. Nu maar hopen dat dit gaat werken! Afspraak staat, fysio is ook besproken voor de maandag direct daarna want ik zal aan de bak moeten om te kunnen blijven buigen.
[post-views]
