Mijn Beste Beentje Voor

Een kleine ingreep met grote gevolgen...

Maand: juli 2022

Woensdag… oeps!

27 juli 2022 / / 1 reactie

Geen maandag of dinsdag deze keer, maar woensdag dus. Sorry buuf! 😉
Maar goed, vorige week dus lekker geoefend met lopen. Ik werd met mijn therapie maatje Jan de gangen doorgestuurd. Samen met de therapeuten afgesproken dat ik mijn prothese op gevoel ga dragen. Dus bij geen klachten gewoon aanhouden. Uiteraard tussendoor checken op plekjes en irritaties. Dit lijkt goed te werken voor me. Donderdagmiddag de teambespreking, hier waren we eigenlijk ook zo klaar. Fysio en arts zijn zeer tevreden en blij dat het zo goed is uitgepakt. De chirurg wilde me graag binnenkort even zien, dus daar wordt een afspraak mee gemaakt. Vrijdagochtend moest ik bij Livit langs, daar heeft Cornelis wat aanpassingen gedaan. De lotusverbinding ertussenuit gehaald en mijn onderbeen iets naar buiten geplaatst. Voor mijn gevoel sta ik nu wat stabieler. Hierna (wederom vergeten door de taxi, dus vrij laat) weer naar huis om te eten en daarna weer naar de Tolbrug. Hier gingen we houtbewerken! We maken een duwstok pinguin 🐧 Flink zagen met decoupeerzaag, snoeren over de grond, vijlen en schuren maar alles vol kunnen houden op 2 benen.

Na dit uurtje alles weer stofvrij maken en na een korte pauze naar de sportzaal.
Hier kregen we valtraining, waar je dus op moet letten als je valt. Ik gaf al aan dat ik dit wel eerder kon gebruiken, maar of ik bij mijn enorm harde val had kunnen bedenken dat ik mijn armen voor mijn borst moest kruisen en zo zijwaarts moest draaien dat ik niet op mijn schouder of stomp zou vallen, betwijfel ik!
Hoe dan ook, het was wel grappig om te doen. Hierna moesten we oefenen om op de grond te gaan liggen vanuit stand en daarna op staan.
Als afsluiter gingen we nog wat tafeltennis spelen.

Eenmaal thuis aan het eten begonnen, ook maar eens op 2 benen!

Na het eten leek het me mooi geweest en heb ik Perry bedankt en in de hoek gezet. Morgen vieren we feest, dus hoopte dan ook wat te kunnen lopen.
Helaas kreeg ik in de avond gemeen last van hitte uitslag op mijn stomp, dus de rest van het weekend met een naakt stompie rondgereden.

Maandag was het gelukkig wat minder warm, en kon ik mijn prothese weer aan. Bij Cornelis nog even mijn liner wat korter laten knippen en toen met de fysio gaan lopen. Eerst binnen, recht stuk, hoekjes om, draaien. Daarna gingen Jan en ik met de fysio naar buiten. We liepen rond het revalidatiecentrum naar de Livitstraat. Een oefen parcour met hindernissen. Verschillende ondergronden, ongelijke stoepjes, hellingkjes, trap op en trap af… het ging verassend goed!
Hierna weer terug naar binnen waarna de fitness op het programma stond.
Ook hier hard gewerkt. De nadruk voor mij ligt op kracht trainen. Mijn rug, buik, been en stomp sterker maken. Het uurtje vloog voorbij en hierna konden we weer naar huis.

Inmiddels draag ik mijn prothese de hele dag. Wel met de nodige zit pauzes uiteraard. Maar ik probeer zoveel mogelijk uit. Koken, de was doen, was ophangen, stofzuigen. Als ik ergens tegenaan loop kan ik dat bij de therapie weer aangeven zodat zij meekijken. Ik denk dat Perry en ik wel vriendjes blijven!

Vandaag lekker weer samen met Perry rommelen, hierna wordt het weer warmer en dus ook weer een beetje meer oppassen voor uitslag/wondjes enzo. Maar goed, dat nemen we voor lief, al rollend red ik me ook prima!

tot de volgende!

liefs Tamara

Het is weer maandag

18 juli 2022 / / Geen reacties

Weer een week voorbij! Afgelopen Vrijdagochtend een belletje van de revalidatie arts ter voorbereiding van de teambespreking komende donderdag. Niets dan lof, erg tevreden dus eigenlijk waren we ook zo weer klaar.

Vandaag was ik voor de verandering om 08.15 uur al op de Tolbrug! Als de therapie eenmaal begint, trek ik mijn prothese aan en begin ondertussen in de loopbrug wat heen en weer te lopen. Als Baukje er is gaan we met krukken de gang op. Dit gaat ook weer goed en ik mag al gauw lekker zelf rondwandelen. Jan en ik hebben dus hoofdzakelijk samen al kletsend door de gangen gestruind en de complimentjes die ons werden toegeworpen in ontvangst genomen. Erg leuk! Tussendoor nog met Baukje samen gekeken of mijn houding goed is en of ik voldoende steun pak als ik stilsta. Dit is allemaal perfect. Ik heb afgelopen weekend lekker met de rollator in de tuin meters gemaakt en op 2 benen gekookt. Oefening baart kunst.

Volgens Edwin is 1 kruk of wandelstok ook genoeg, en dat besef ik me ook, maar eerst maar eens even zo aan de wandel. Als Jan trap gaat lopen neemt Edwin me mee op sleeptouw. Dat ga jij ook eens proberen! Jan loopt keurig de trap op en af en dan zegt Edwin dat ik het ook maar eens moet doen. Ik geef 1 kruk aan hem en stap de trap rustig op en stap zo naar boven tot Edwin’s verrassing. ‘Nou’ , zegt hij, ‘Ik denk je pakt even een trede of 3’. Maar goed, dus ook weer naar beneden en dat ging ook prima. Toch wel prettiger dan op je billen moet ik zeggen.
Dan bespreken we het alternerend trap aflopen (voet over voet, zoals je eigenlijk normaal de trap afloopt) Jan moet dat goed kunnen omdat hij zijn knie nog heeft. Mijn prothese is hier ook voor geschikt en dat wil Edwin me even laten voelen. Het komt erop neer dat ik mij prothese voet halverwege over de rand van de trede neerzet en dan met mijn gezonde been een trede lager zet, terwijl mijn gewicht op de prothese drukt. Hierdoor gaat de rem in mijn prothese werken en zakt deze vertraagd door, waardoor je dus naar beneden kunt lopen. We hebben dit geprobeerd, maar het is nog erg eng om te doen. Eerst maar eens het volle vertrouwen in mijn prothese vinden. Wel erg grappig om eens te voelen, omdat ik echt dacht dat Edwin mijn prothese tegendruk gaf!

Na een dik uur flink gelopen en geoefend te hebben nog een uurtje fitness erachteraan en daarna lekker voldaan naar huis.
Hopelijk kan ik de komende dagen de draagtijd lekker opbouwen. Dan kan ik ook steeds beter wennen en oefenen. Vrijdag nog wat kleine aanpassingen laten doen aan de koker en knie. De koker mag nog wat lager gesneden worden in mijn lies en de lotus adapter ( waarmee ik mijn onderbeen kan draaien) wordt eruit gehaald om te kijken of mijn knieën dan iets meer op hetzelfde niveau uitkomen. We gaan het zien!

Eerst even deze 2 pittig hete dagen zien door te komen, doe het rustig aan en blijf genoeg drinken 😀

Kippenvel

14 juli 2022 / / 2 reacties

Nou, vandaag weer een uur prothesegroep op de planning, wederom geen taxi 😡 Na kwaad aan de telefoon te hebben gezeten werd er uiteindelijk een taxibus langs gestuurd. Deze bus zat al behoorlijk vol en moest nog mensen ophalen… wederom te laat dus!

Maar…. eenmaal binnen mocht ik gelijk mijn prothese uit de kast pakken en aan doen. omdat we met 3 mensen in de loopbrug stonden was dat even puzzelen, maar ik kon toch mooi op en neer stappen. ik zakte nog net niet genoeg in mijn koker, maar dat wordt hopelijk beter als ik meer ga lopen, anders zal mijn koker aangepast moeten worden. Toen Edwin terug kwam, had hij de rollator bij. ‘Ga hier maar eens mee lopen!’ Ik stapte erachter en wandelde op mijn gemakje door de oefenruimte, wat verrassend goed ging. Toen stuurde hij me achter Jan aan, de gangen door. Ik wandelde zo dus rustig naar de wachtruimte en weer terug. Helaas zat toen de tijd erop.

Eenmaal terug, de prothese (Perry gedoopt) terug in de tas en de kast gezet. Hierna mijn stomp gecontroleerd en alles was eigenlijk prima. ‘Nou’, zei Edwin, ‘morgen kun je de prothese wel mee naar huis nemen!’ Lichtelijk teleurgesteld vertelde ik hem dat ik er morgen niet was. ’Dan wordt dat maandag’.
Baukje zei toen, ‘wat maakt het dan uit of ze hem nu of maandag meeneemt? misschien helpt het wel met slinken van de stomp als ze hem wat meer aanheeft?’
Daar had Edwin niets van terug en dus pakte Baukje mijn ”Perry” weer uit de kast. Ik mag er thuis mee oefenen… “ga niet meteen een blokje rond, maar ga eerst eens dragen, staan, belasten, eventueel met een rollator wat stukjes in huis lopen, maar RUSTIG AAN! Stomp in de gaten houden maar daar vertrouwen we je volledig in” Ik krijg een Opbouwschema mee en met een blij hoofd mocht ik toen gaan.
‘Ohhh’ zei Baukje, ‘ik heb gewoon Kippenvel! Vind dat altijd zo een bijzonder moment als de tas mee naar huis mag!’ En die Kippenvel had ik ook toen ik met mijn Perry de deur uit rolde… Weer een stap verder!

En zo staat Perry ineens thuis 😊

Eindelijk maandag!

11 juli 2022 / / 3 reacties

Wat kun je ergens naar uitkijken! Vandaag was het eindelijk de dag dat ik serieus met mijn spiksplinternieuwe prothese mag gaan lopen. Ik heb afgelopen weekend mijn liner weer voor hele dagen aangehad zonder problemen, dus kom maar op!

Natuurlijk was ik om half 8 al klaar en had dus tijd genoeg, de taxi komt toch pas rond 8.15 uur. Maar helaas, geen taxi. Half 9 nog niet, dus ik bel de centrale, voicemail!!!
Ik bleef het proberen, maar kreeg geen gehoor. Ik snapte er niets van. Nou, daar gaat mijn uurtje lopen voor vandaag! Het zit allemaal niet mee.
Om kwart over 9 belt de centrale me op… ze hadden een gemiste oproep (…of 30 denk ik) ‘Ow g*dverdeg*dver… dat is helemaal fout gegaan… hij komt eraan!’
Tja, om half 10 stapte ik dus in en reed om 10 voor 10 de oefenruimte in. De fysio en revalidatiearts blij verrast dat ik nog was gekomen. Mijn prothese stond startklaar, dus er werd tegen me gezegd, trek hem maar aan en loop maar weg!

Heel blij dat ik toch nog even de mogelijkheid kreeg om te lopen. De prothese aantrekken ging goed. Eerst met vaste knie heen en weer lopen, daarna de vergrendeling ervan af en even oefenen. Hierna kon ik in de loopbrug nog even wat heen en weer lopen onder toeziend oog van iedereen. Het viel zeker niet tegen!

Eerste stappen met mijn nieuwe prothese

Na een kwartiertje moest ik weer afscheid nemen en werd hij in de kast netjes opgeborgen. Donderdag mogen we weer samen spelen, dus daar kijk ik weer naar uit!

Leg-Day!

7 juli 2022 / / Geen reacties

Vandaag is het zover, ik mag kennis gaan maken met een nieuwe liefde in mijn leven, mijn partner in crime en letterlijke steun en toeverlaat: mijn prothese!

Eerste kennismaking met mijn prothese.

Eenmaal bij Livit aangekomen moest ik met Cornelis mijn koker gaan passen. Staand in de loopbrug moest ik mijn stomp in de koker laten zakken en al steunend op een stompsteun kon ik mijn gewicht erop duwen. Je hoort op dat moment bij het ventiel de lucht ontsnappen en zo zuigt de koker als het ware vacuum. Na controle zit de koker ook echt muurvast!
Omdat de rand tegen mijn zitbot drukt, wordt dit nog wat ingekort. Ik heb een brimloze koker wat betekend dat ik niet op mijn zitbot afsteun, wat zitten ook makkelijker maakt, en eventueel fietsen bijvoorbeeld.
Er worden nog wat maten genomen en dan gaat de instrumentmaker hem ’in elkaar schroeven’.

Na 10 minuten is hij terug. De rand is ingekort en afgewerkt, mijn knie zit eronder en mijn voet inclusief nieuwe stapper maakt het geheel af.
Hij zet de knie even op slot, zodat ik niet onverwacht doorzak en dan kan ik wederom in de koker stappen. De lucht ontsnapt en mijn ’been’ zit vast! Ik sta zowaar weer op 2 benen!
Ik loop heen en weer met een stijf been om even te voelen hoe het is, dit gaat vrij soepel. Dan haalt hij de knie van het slot. Als ik iets achterover hang op mijn voet, buigt de knie, zodat je kunt gaan zitten. Bij het staan moet je meer naar voren leunen en je been goed strekken. Dit voelt vrij natuurlijk.
Nu dus eens lopen met een losse knie… door mijn nog beurse stomp is dit wat lastiger. De zwaai naar voren is pijnlijk omdat ik dan duidelijk het gewicht van de prothese aan mijn liner voel trekken. Toch lukt het me! Als ik mijn been naar voren beweeg en de hak raakt de grond moet ik het prothesebeen strekken, dus een beetje in de knie drukken zeg maar. Hierdoor vergrendeld hij en kun je je stap afmaken. Als je met je goede voet naar voren stapt voel je de prothese knie weer buigen.

Het principe is duidelijk, dat snapte ik eigenlijk heel snel. Ook het gaan zitten en opstaan lukte me. Maar nogmaals, de pijn van de val werkt nog wat tegen. Hoe dan ook gaan we nu dus hard aan het werk om de been- en bilspieren sterker te maken en vanaf maandag oefenen, oefenen, oefenen!

Maar eerst rust… de liner staat weer schoon op zijn kapstok, stompkous aan, de was draait, dus nu even samen met de hondjes en een bakkie op de bank.

Volgende week meer! X

Opkrabbelen

5 juli 2022 / / 1 reactie

Nou inmiddels zijn we een week verder na mijn val. Afspraak voor de passing van mijn prothese ging uiteraard niet door. De zwelling viel mee, maar de pijn en een wondje zorgden ervoor dat ik mijn liner ook niet aankon. De hele week veel gekoeld, zwachtelen en stompkous afwisselen en dat moest het doen. Mijn stomp ontwikkelde alle kleuren van de regenboog en het wondje had al gauw een keurig korstje. Als ik de liner aankon, mocht ik hem dragen. Mijn stompkous was te kort en zakt daardoor steeds af, wat niet prettig zit. Ik wacht nog op een langere. Dan heb ik het nog niet over de zwachtels… daar heb ik inmiddels een grondige hekel aan! Zo zwachtel ik mezelf keurig netjes in… en dan ga ik even naar het toilet en dan ligt de zwachtel dus, hop, aan mijn denkbeeldige rechtervoet op de grond. Dat zwachtelen is dus ongeveer een dagtaak, aangezien ik ook niet zo een stilzitter ben. Liever niet dus!

Na enkele keren opstaan
Vers gezwachteld

Maar goed, vrijdagochtend, liner aan, lukt ook en het voelt heerlijk! Rogier kwam Jan, mijn revalidatiemaatje, en mij halen voor een uurtje in de gymzaal. We gingen op de mat. Jan en ik moesten op een dikke mat plaatsnemen en kregen een bal om over te rollen. Een beetje grinnikend gingen we aan de slag, maar de oefeningen werden al gauw moeilijker gemaakt om de rompbalans te trainen. Langzaam aan verging het grinniken ons en kregen we het serieus warm. Toen we de ballen moesten gaan gooien en vangen kwam de keeperstraining van Jan van lang geleden naar boven en als een volleerd keeper dook hij naar links en rechts met een flinke kreun. Op zijn beurt liet hij me ook flinke duiken maken, wat toch wel erg hilarisch moet zijn geweest om te zien. Na nog enkele val-oefeningen om je schouder te beschermen ( dat hadden ze wel eerder mogen doen… door mijn val ben ik zo op mijn elleboog gevallen dat mijn schouder een dusdanige klap heeft gehad dat mijn schouderpees uiteindelijk ontstoken is geraakt, waardoor zelfs rollen een uitdaging is) Maar goed, dit is dus voor de volgende keer. Als afsluiter van de training mochten we nog even terug in onze kindertijd en gingen we een koprol maken. Met een beetje hulp lukte dit ons allebei en daarna hadden we de smaak te pakken! Jan bleef maar op en neer rollen en begon allerlei kunsten te vertonen tot ons plezier en ook ik kon enkele koprollen maken, zelfs met een heus ‘hupje’ vooraf 😀
Na een glaasje water werden we nog even afgemat in de fitness ruimte en toen zat de ochtend erop!
Eenmaal thuis vond ik dat de stofzuiger er nog even door mocht, wasje aanzetten en toen bedacht ik me dat ik mijn liner even moest afrollen om mijn stomp te controleren. Helaas bleek dus dat mijn wondje toch open was gegaan, waarschijnlijk tijdens onze stunts op de mat. Liner dus weer uit, ontsmetten en schoonmaken, wondje verzorgen en terug naar de stompkous. Mijn stomp is inmiddels van blauwpaars naar mosterdgeel (en dan bedoel ik ook ECHT geel) verkleurd, maar ik bespaar jullie de foto 😉

Uiteindelijk heeft sudocreme in combi met pleisters ervoor gezorgd dat het wondje weer is gesloten en een mooi korstje heeft. Afgelopen maandag heeft de revalidatie arts alles nogmaals bekeken en hij was tevreden. De instrumentmaker keek even mee en wilde nog even mijn stomp omvang meten voor de zekerheid. Hij en de revalidatie arts gaven groen licht om donderdag de liner aan te doen om mijn prothese te passen en af te stellen. Tussen de laatste meting en nu zaten echter wel 2 centimeters. De stomkous is dus niet voldoende en ik stelde voor om dan maar weer stevig te gaan zwachtelen. Dan donderdag nogmaals meten, liner aan en passen/afstellen. Hierna weer terug naar zwachtelen zodat het korstje verder kan genezen en ik hopelijk volgende week maandag met mijn looptraining kan gaan beginnen.
Mijn maatje Jan zag ik maandag vol vertrouwen op zijn nieuwe prothese stappen maken. Zo gaaf om dat te zien, dat glunderende gezicht. Nu wil ik ook!!!

© 2025 Mijn Beste Beentje Voor

Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑